ΣΜΥΡΙΓΔΕΝΙΑ ΑΛΗΤΙΣ ΙΚΑΡΙΑ
Δολιχοδρόμησες και απόψε απ΄το νυχτέρι σου
με τις παλάμες λερωμένες από ουράνιο
παιχνίδι στα χέρια άστατων θεών
μικρό στολίδι στη χορδή,τετραδιάστατο.
Ουράνιο τόξο στο χρυσάφι το σημάδι τους
μέσ’του ουρανού το σκάμα οι θησαυροί σου αλήστευτοι
στου χρυσοθήρα το κοσκίνισμα αστροθύελλα
μήτρα,να ξαναγεννηθείς και πάλι.
Χωρίς το άστρο σου η μοίρα σου αόρατη
με αύρα πύρινη στο νύχτωμα
δάδα του Διονύσου στο μονοπάτι για τον Κένταυρο
πυγολαμπίδα της νεράιδας στο άφαντο.
Υφάντρες νυχτοπεταλούδες με λεπιδόπτερα κάνουν μοντάζ στον χρόνο
του μεταξιού τον δρόμο προς τα εδώ σαν υφαίνουν
απο κοσμικών ψυχών η λεπτή κλωστή της χρονοκάψουλας
σαν η ανέμη ξετυλίγει απο τον Βοώτη ,νήμα που μας ενώνει ,ξεμακραίνουν.
Κασμίρι ασημοκέντητο με ιχνηλάτη το αδράχτι σου
στον αιθέριο χάρτη λιγοψύχησες
οίνος και αίμα στο κατάλευκο φόρεμα που ανέμιζες
θερμή και αέρινη από μίτο αιώρας κρεμάμενη
μάγμα φλεγόμενο στο πέλαγος του αιγαίου ,ξεδίψασες,Ηριγόνη.
Του ανάγλυφου τόκου σου η φυσάρμενη πλοιόνησος
αστρική Ιχθυόεσσα της λευκαύγειας των φασμάτων, διάφανη,
μυδραλιοβόλο φλάουτο του Πανός ρηξικέλευθα ηχεί τον περίπλους
διαμεντένια περιδέραια μουσικής στην ωδή της ”αλήτιδος”
στο αστρικό κορμί σου να ορίζουν το κάλεσμα νιότης,ονειροναύτες.
Βασίλης Παντέλαδης
από την συλλογή ΩΔΕΣ ΣΤΗΝ ΔΟΛΙΧΗ
