18
του Νίκου Χρυσόγελου
συμπρόεδρου των ΠΡΑΣΙΝΩΝ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Σε αυτές τις εκλογές ακούς τα πιο απλοϊκά για την αντιμετώπιση σοβαρών προβλημάτων. Καταργείται η πολιτική ως ένα εργαλείο που αναλύει τα προβλήματα και προωθεί (μέσα από σοβαρό διάλογο και στοχευμένες δράσεις) λύσεις στα προβλήματα.
Ας πούμε για το θέμα της υγείας. Ο ένας προσπαθεί να πουλήσει πόσους γιατρούς προσέλαβε. Ο άλλος θεωρεί ότι πολιτική για την υγεία σημαίνει να λαμβάνεις sms για να πηγαίνεις για εξετάσεις, επιλογή γιατρού ή νέες προσλήψεις προσωπικού.
Βέβαια κανένας δεν λέει ότι πάρα πολλοί γιατροί και νοσηλευτές έχουν ήδη φύγει και όλο και πιο δύσκολα θα βρίσκονται άλλοι να προσληφθούν, ιδιαίτερα έξω από τα μεγάλα αστικά κέντρα.
Αλλά το θέμα των νοσοκομείων και γιατρών θα έπρεπε να αποτελεί ένα μικρό μόνο μέρος της συζήτησης και της πολιτικής για την υγεία. Το πιο ουσιαστικό είναι τι κάνουμε για να προωθήσουμε την υγεία ενεργά και όχι απλώς να διαχειριστούμε την ασθένεια. Υποτίθεται ότι τα κόμματα που διαχειρίστηκαν την εξουσία έχουν την εμπειρία ενσωμάτωσης των πολιτικών που προωθούν πλέον παγκόσμιοι οργανισμοί όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, για παράδειγμα με την πολιτική «Υγεία για όλους».
Φαίνεται ότι στα ελληνικά πολιτικά κόμματα ούτε καν έχει περάσει από το …μυαλό τους η ιδέα ότι η υγεία επηρεάζεται από ένα σύνολο παραγόντων και έτσι μια πολιτική για την υγεία δεν μπορεί να αφορά μόνο sτην ασθένεια, αλλά κυρίως πρέπει να αφορά sτην πρόληψη και sτην διατήρηση της καλής υγείας.
Πρόληψη δεν σημαίνει μόνο γιατροί, ιατρεία κι εξετάσεις, σημαίνει μια ολοκληρωμένη πολιτική που περιλαμβάνει την κατάλληλη άσκηση (όχι για να φουσκώσεις τους μυς), αποφυγή καπνίσματος (και όχι μόνο στους κλειστούς χώρους), σωστή και ποιοτική διατροφή χωρίς υπολείμματα φυτοφαρμάκων και ρύπων, καθαρή ατμόσφαιρα, κοινωνική συνοχή, κοινωνική αλληλεγγύη, ψυχική ηρεμία και καλές συνθήκες ζωής, κατοικίας και εργασίας, ισότητα και σεβασμός των δικαιωμάτων όλων. Φυσικά, η κλιματική κατάρρευση θέτει πλέον σε νέα βάση τα θέματα υγείας και χρειάζεται να την ενσωματώσουμε σοβαρά στον σχεδιασμό των πολιτικών για την υγεία.
Πόσο φτωχό είναι το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Δεν είναι καθόλου περίεργο που ένα μεγάλο ποσοστό πολιτών μένει αδιάφορο μπροστά στις εκλογές. Δεν ξέρει όχι μόνο τι θα ψηφίσει αλλά αν θα πάει να ψηφίσει. Έτσι όμως όλοι και όλες πληρώνουμε την ανικανότητα του ελληνικού πολιτικού συστήματος να επεξεργαστεί και να προωθήσει σύγχρονες λύσεις σε μια εποχή μεγάλων προβλημάτων.
