Του Γιώργου Γ. Σπανού
Σάββατο, 1η Ιουνίου 2019
Λίγο πριν τις επαναληπτικές δημοτικές εκλογές στην Ικαρία, διάβασα (ναι τα κατάφερα) τα θερμά παρακάλια τού συμπαθούς υποψηφίου του ΚΚΕ προς όλους εκείνους που ψήφισαν τους υπόλοιπους σχηματισμούς που δεν πέρασαν στον δεύτερο γύρο, ώστε να ψηφίσουν τώρα το Κόμμα του πάση θυσία.
Έχοντας γνήσια και αποδεδειγμένη αγωνία για το μέλλον τού τόπου μου, και κυρίως στο να μη χαθούν άλλα 5 χρόνια από την καλώς νοούμενη ανάπτυξη τής Ικαρίας, θέλησα να μοιραστώ τα εξής:
Καταρχάς θυμίζω, ότι η Πανικαριακή Ενότητα Αλλαγής, ήταν εξ αρχής τής ιδρύσεως της, και παραμένει μέχρι σήμερα, η περισσότερο πολυσυλλεκτική κίνηση τού νησιού, που δεν υποστηρίζεται και δεν είναι παρακλάδι κανενός κόμματος! Στην ΠΕΑ συμμετέχουν άνθρωποι (μακάρι να ήταν ακόμα περισσότεροι) που έχουν διακρίνει ότι στην αρένα τής Τοπικής Αυτοδιοίκησης, πρέπει να αγωνίζονται κυρίως μη-κομματικά στελέχη και Σχηματισμοί. Στην Ικαρία, που μας ενδιαφέρει, η μόνη παράταξη που είναι κομματική, και μάλιστα, σκληρά και κλειστόμυαλα, είναι του ΚΚΕ.
Οι υποψήφιοι τού Κόμματος αυτού, όσο συμπαθείς και να είναι και κατά των οποίων, τουλάχιστον εγώ, δεν κατέχω κανένα αρνητικό συναίσθημα -όσο κι αν έχω κερδίσει τα εύσημα τους στο παρελθόν- δυστυχώς είναι οι μόνοι που δεν μπορούν να συμμεριστούν και να εφαρμόσουν το ιδεώδες «Η Ικαρία, πρώτα και πάνω από όλα τα Κόμματα» … και ξανά «Πρώτα και πάνω από όλες τις κομματικές γραμμές και ιδεοληψίες, ο Τόπος μας»!
Τι είναι όμως πραγματικά αντιλαϊκό, όπως ισχυρίζεται το ΚΚΕ ότι πρεσβεύουν οι ανταγωνιστές του και δεν θέλει την επικράτηση του και τη 2η Κυριακή;
Αντιλαϊκό είναι οτιδήποτε δεν εξ-υπηρετεί τα καλώς νοούμενα συμφέροντα των κατοίκων τής Ικαρίας και της βαθιάς ιστορίας μας, σε καθημερινή και μακροχρόνια βάση.
Αντιλαϊκό είναι ό,τι επιβαρύνει κατ’ εξακολούθησην την καθημερινότητα των κατοίκων του, αντί να την βελτιώνει.
Αντιλαϊκή συμπεριφορά και νοοτροπία είναι όταν εκείνοι που παριστάνουν τους φίλους του λαού, έχουν αποδειχτεί χρόνια τώρα, και πάλιν και πολλάκις, ανεπαρκείς στο να διαχειριστούν και να λύσουν τα πραγματικά προβλήματα του τόπου, και τα έχουν αφήσει να καταστούν πάγια ώστε να έχουν να «διεκδικούν» και να «αγωνίζονται» πάντα για κάτι, στα μάτια των ψηφοφόρων τους.
Αντιλαϊκό είναι το ανεπαρκές. Αντιλαϊκή πολιτική είναι η ιδεοληψία και το κομματικό σύμπλεγμα, αυτά είναι που παρασέρνουν έναν τόπο κι έναν λαό στην οπισθοδρόμηση.
Αναρωτιέμαι, ελπίζω μαζί με τους περισσότερους, πλέον, Ικαριώτες:
Μήπως ήταν τίποτε «μνημόνια» που εμπόδισαν τις εκάστοτε Δημοτικές αρχές τού ΚΚΕ να προστατέψουν τον ευλογημένο τόπο μας από το να μεταβάλλεται συνεχώς σε μία ανοιχτή και απέραντη χωματερή ηλεκτρικών συσκευών και πάσης φύσεως οχημάτων;
Μήπως τίποτε «μνημόνια» ή «αντιλαϊκές» πολιτικές(;) απέτρεπαν τη Δημοτική Αρχή, τα τελευταία χρόνια, ώστε, σε ένα νησί διάσημο για τα πλούσια νερά του, η πρωτεύουσα του, να μην μπορεί να τροφοδοτηθεί επαρκώς με νερό μέσα στο κατακαλόκαιρο;
«Μνημόνια» έφταιγαν που δεν ήταν ικανή η Δημοτική Αρχή να παραλάβει και να διαχειριστεί τη νέα Μαρίνα κόσμημα, ή ότι επικαλούνταν ιδεολογική αντίθεση με τους «σκαφάτους τού Κεφαλαίου»(!), χαρίζοντας τους δωρεάν παραμονή, και κατέληξαν σε ανέκδοτο τού Αιγαίου; Γιατί άραγε δεν έκαναν παραχώρηση διαχείρισης μέσω διαγωνισμού, ώστε «χωρίς να λερώσουν τα άμωμα λαϊκά χέρια τους» να αύξαναν τα έσοδα τού Δήμου τα οποία θα κατέληγαν σε ανταποδοτικά οφέλη στους κατοίκους; -και θα καρπώνονταν στο τέλος και το πολιτικό όφελος…
Ποιος άραγε «εχθρός τού Λαού», παρακινεί τόσα χρόνια τη Δημοτική Αρχή ΚΚΕ να είναι απούσα και επιδεικτικά αδιάφορη για τα πνευματικά μνημεία, την διαχρονική και ουσιαστική αξία τους, και την ανάπτυξη τού Θρησκευτικού Τουρισμού, προσπαθώντας, μάλιστα, να υποβιβάζει οτιδήποτε δεν έχει σχέση με το Κόμμα, ή ότι συνέβη ιστορικά στο νησί εκτός τής χρονικής περιόδου 1917-1990…(βλ. Ικαριακή Επανάσταση τού 1912, Κολλυβάδικα Μοναστήρια κτλ.)
Δεν είναι αντιλαϊκό, να είσαι αδιάφορος στο να συντηρείς και να αναδεικνύεις τα μνημεία, τα αγάλματα και τα σύμβολα φωτισμένα και όχι θεόσβηστα κατά τη διάρκεια, αν όχι όλου του χρόνου, αλλά τουλάχιστον του καλοκαιριού; Ή μήπως, το άλλαγμα μίας λάμπας δεν είναι στην αρμοδιότητα ενός Δήμου; Μέχρι και ο Ίκαρος στον Άγιο ήταν σκοτεινός πέρυσι το καλοκαίρι…
Ακόμα, ποιος τους εμπόδισε να καινοτομίσουν και να προβούν στη μελέτη, πρόταση και κατοχύρωση στο Δήμο Ικαρίας, νέας άδειας για λειτουργία και εκμετάλλευση υδατοδρομίων, στη βόρεια και τη νότια πλευρά, ώστε να αναπτυχθούν οι συγκοινωνίες στο νησί μέσω και των υδροπλάνων και να προλάβει να είναι ο Δήμος κυρίαρχος και ωφελούμενος, και όχι κάποιος ιδιώτης, (τον οποίον φυσικά θα κυνηγά μετά το ΚΚΕ ως Κεφάλαιο…).
Να μιλήσουμε για την απουσία οργάνωσης δράσεων ενημέρωσης και καθοδήγησης για την αγροτουριστική καινοτομία; Τη νεανική επιχειρηματικότητα που θα κρατήσει τους νέους στο νησί; Τον θαλάσσιο τουρισμό; Τη λύση κάμπινγκ; Τα ρασκό; Τις ιαματικές πηγές; Τα λουτρά; Την διάσωση τής λαογραφικής μας παράδοσης; Τις υποδομές; Την καθαριότητα; Τους Βιολογικούς;
Η… πραγματική αντιλαϊκή λίστα, ειδικά σε μία ταχέως εξελισσόμενη εποχή, δυστυχώς δεν τελειώνει εδώ και δεν χωρά σε μία συνοπτική τοποθέτηση.
Πρέπει να στηριχθεί από όλους μας, αυτή η ευκαιρία τής αλλαγής.
Είναι ανάγκη να ψηφισθεί υπερκομματικά η προσπάθεια εκείνων που κατάφεραν να συντονιστούν και να προκριθούν από τον 1ο Γύρο, και οι οποίοι δεν είναι κομματικοί και ιδεολογικοί θιασώτες τής διαιώνισης προβλημάτων για να έχουν μόνιμο λόγο ύπαρξης… Είναι προσηλωμένοι, από όπου κι αν «κατηγορούνται» ότι προέρχονται πολιτικά, στο να βρεθούν άμεσες λύσεις στα θεμελιώδη θέματα τής καθημερινότητας των Ικαριωτών, ιδιωτών τε και επαγγελματιών.
Ας βάλουμε τέρμα στις φωνές «για τα μάτια του κόσμου», τις ερασιτεχνικές ιδεολογίες, το κυνήγι μαγισσών και τις συκοφαντίες ωσάν κόκκινη λάσπη στον ανεμιστήρα, (που είμαι σίγουρος ότι θα ακολουθήσουν αυτήν την παρέμβαση μου, αλλά περιμένω με κέφι να τα σχολιάσω).
Καλό βόλι και όχι βόλεμα!
Γιώργος Γ. Σπανός
Σημ. Είμαι ενάντια στα Μνημόνια, δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να ανήκει σε κόμμα, έχω απορρίψει τα τελευταία 15 χρόνια ουκ ολίγες προτάσεις και θέσεις, και η οικογένεια μου έχει ποικίλοτρόπως στηρίξει σε προσωπικό κι επαγγελματικό επίπεδο αντιστασιακούς και πρώην εξορίστους. Η Ικαρία μας, πρώτα και πάνω από όλα!
