ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ – ΟΙ ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΚΕ
(Μια υποψηφιότητα με σημασία)
Προχωρούμε για καινούργια αυτοδιοίκηση και νέα Ευρωβουλή. Με εκλογές σοβαρές κι αυτές, αφού ανάλογα με το αποτέλεσμα θα επηρεάζονται τα συμφέροντά μας και ως κρατικής οντότητας και ως πολιτών αυτής της χώρας. Ας προσεγγίσουμε λοιπόν το θέμα από μια σκοπιά, που για τον γράφοντα είναι πιο οικεία. Αυτήν που αφορά τις Ένοπλες Δυνάμεις του τόπου και το Κόμμα που ο ίδιος ανεπιφύλακτα υποστηρίζει για λόγους που θα φανούν στη συνέχεια.
Τούτες οι σκέψεις καταγράφονται ανήμερα της 21ης Απρίλη. Με βαριά τη μνήμη εκείνης της μέρας του 1967 που λίγοι στρατιωτικοί φέροντες όπλα – με τα οποία είχαν ορκιστεί να «φυλάττουν πίστην εις την πατρίδα…» – καταβρώμισαν τις περί Δημοκρατίας και Ελευθερίας ιδέες. Τις ίδιες που στον τόπο τούτο άλλοι πριν απ’ αυτούς είχαν υπερασπιστεί με τις ζωές τους. Με το λαό να είναι περήφανος γι’ αυτήν του την ιστορία και έκτοτε να αισθάνεται ντροπή για τον ευτελισμό μιας ακόμα δικτατορίας.
Αργότερα ο λαός σταδιακά ανέκτησε την εμπιστοσύνη του στις Ένοπλες Δυνάμεις και τα στελέχη τους. Αλλά οι μνήμες ακόμα είναι νωπές, και κάμποσοι που τους συμφέρει συνεχίζουν να τροφοδοτούν την απαξίωση που προέκυψε με βάση την αρχή της συλλογικής ευθύνης από το πραξικόπημα του ’67 και το άλλο κατά της Μεγαλονήσου.
Ακόμα η χώρα ταλανίζεται και ο λαός της Κύπρου υφίσταται τα δεινά της εισβολής με αφορμή το πραξικόπημα των χουντικών. Και της κατοχής μεγάλου τμήματός της από τους Τούρκους, καθοδηγούμενους και υποστηριζόμενους από Άγγλους και Αμερικανούς. Είναι ξεκάθαρες οι απαράδεκτες μεθοδεύσεις όπου συμμετέχει και ενισχύει η ΕΕ με στόχο να υποχρεώσει το νησί σε παγιοποίηση της διχοτόμησης με τη νέα εκδοχή του σχεδίου Ανάν.
Παράλληλα κανείς δεν μπορεί να παραβλέπει τα αφορούντα τις γκρίζες ζώνες του Αιγαίου, την αμφισβήτηση κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, τους κινδύνους που ελλοχεύουν πίσω από μεθοδεύσεις για εκμεταλλεύσεις του θαλάσσιου πλούτου της χώρας μας, της άρνησης να ορισθεί η ΑΟΖ και να ασκηθεί το δικαίωμα στα 12 μίλια χωρικής θάλασσας.
Αυτά ακριβώς είναι τα δικαιώματα που θα ‘πρεπε να προστατεύονται από τις Ένοπλες Δυνάμεις μας. Δικαιώματα για την εκχώρηση των οποίων καμία απολύτως ευθύνη δεν μπορεί να αποδοθεί στο ένοπλο τμήμα του λαού μας, απ’ τον οποίο και μόνον προέρχονται και οι στρατευόμενοι αλλά και οι μόνιμοι στρατιωτικοί και κανένας από την αποκαλούμενη άρχουσα Τάξη.
Έχει σημασία το τελευταίο, αφού αυτή η Τάξη θεωρεί το Στρώμα των μονίμων στελεχών ως υπεύθυνο και αρμόδιο να προστατεύει τα δικά της συμφέροντα. Και όχι τα κυριαρχικά δικαιώματα του τόπου που ταυτίζονται απόλυτα με του λαού. Ποσώς την ενδιαφέρει να προστατεύεται το έδαφος, η θάλασσα, ο αέρας, το υπέδαφος της πατρίδας όσο τα απομυζά ασύστολα. Ενώ αυτό ακριβώς είναι ο καθαρός και ανόθευτος πατριωτισμός και τίποτε άλλο. Τουτέστιν ό,τι συμφέρει το λαό. Αλλού αποβλέπουν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, των λαμόγιων, των μεγαλεμπόρων όπλων, των μεγαλοχρηματιστών…
Έτσι μπορεί να ερμηνεύσει σωστά ο οποιοσδήποτε γιατί οι κυβερνώντες μέχρι σήμερα (και από κοντά μερικοί της αντιπολίτευσης πλην του Κομμουνιστικού Κόμματος), συμφωνούν με τις συμμετοχές του στρατού μας στις επεμβάσεις και επιδρομές των «προθύμων» (ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ, λοιπών «συμμάχων»).
Κοινός παράγοντας στους χώρους των επεμβάσεων (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη, Συρία, χώρες της Αφρικής…) είναι ή η στρατηγική σημασία τους (χώροι διέλευσης οδών μεταφοράς ενεργειακών υλικών) ή και πιο συνηθέστερα πως το υπέδαφος κρύβει ορυκτό πλούτο, που θεωρούν ωμά και ανερυθρίαστα νιτερέσο τους εκείνοι προς όφελος των οποίων εξαπολύονται οι επιθέσεις.
Κάποιοι και στη χώρα μας ( της Τάξης που ήδη αναφέραμε ως κυρίαρχη) έχουν επίσης συμφέροντα από τις επεμβάσεις. Άνθρωποι απάτριδες, υπεράνω των νόμων, της ηθικής, άνθρωποι που πάνω απ’ όλα βλέπουν το προσωπικό τους συμφέρον και μπρος σ’ αυτό τίποτα δεν αφήνουν όρθιο να σταθεί εμπόδιο.
Τίποτα δεν κέρδισε η χώρα μας από το ΝΑΤΟ και τη συμμετοχή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Προσωπικά δεν βρήκα κανένα όφελος μέχρι σήμερα, δεν βλέπω κανένα κέρδος για το λαό μας, ούτε στο μέλλον. Τίποτα απολύτως δεν ωφελήθηκε η Ελλάδα από τις επιδρομές και επεμβάσεις. Αντίθετα, με τη συμμετοχή στα εγκλήματα χάνει συνεχώς φίλους λαούς, εγγράφει αρνητικές υποθήκες, αιμορραγεί οικονομικά, εκμαυλίζει συνειδήσεις των παιδιών της. Ας το πάρουμε επιτέλους απόφαση πως τούτα συμβαίνουν για τα συμφέροντα των λίγων, των ιμπεριαλιστών, των εκμεταλλευτών των λαών. Τίποτα δεν είναι τυχαίο και όλα συγκλίνουν μ’ αυτήν τη λογική στην εξυπηρέτησή τπους.
Εκατομμύρια άνθρωποι πεινάνε, δυστυχούν, αρρωσταίνουν και πεθαίνουν χωρίς βοήθεια, σκοτώνονται στις επιδρομές, υποφέρουν από τα ναρκωτικά, σταμάτησαν να ελπίζουν, διότι αυτή η Τάξη είναι αδίστακτη, τα θέλουν όλα δικά τους, θέλουν τους υπόλοιπους να δουλεύουν γι’ αυτούς, έχουν υπό τον έλεγχό τους κυβερνήσεις και επιθετικούς οργανισμούς, και αρμάδες πολεμικές που στέλνουν όπου χρειάζεται για να επιβάλλουν την ανελέητη αιματηρή λογική τους. Με το ΝΑΤΟ, με τους στρατιωτικούς και αστυνομικούς μηχανισμούς της ΕΕ, με τις αμφιβόλου και ανύπαρκτης δικαιοσύνης αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Και η χώρα μας μέσα σ’ όλα, πρώτη και προθυμότατη.
Για τις επερχόμενες εκλογές έχουν τοποθετηθεί τα Κόμματα που συμμετέχουν διεκδικώντας την ψήφο και την υποστήριξή μας. Κάποια με γκρίζες κυλιόμενες ιδεολογίες και θέσεις, με ψεύτικα λόγια και μεγάλες υποσχέσεις, με αποφυγή να τοποθετηθούν καθαρά σε κυρίαρχης σημασίας ζητήματα, όπως τι κέρδισε η Ελλάδα και ο λαός μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση μέχρι σήμερα. Γιατί και πώς διαλύθηκε ο γεωργικός τομέας, η παιδεία, η υγεία, γιατί ξεπουλιέται ο πλούτος της χώρας και μάλιστα αντί πινακίου φακής στην κυριολεξία, γιατί τα δυόμιση (και όχι ενάμιση) εκατομμύρια άνεργοι, γιατί οι χιλιάδες αυτόχειρες, τι τους οδήγησε στο απελπισμένο μοιραίο διάβημα; Γιατί ο απίστευτος πλούτος δεν φορολογείται σε τούτο τον τόπο; Πώς πολλαπλασιάστηκε αυτά τα χρόνια της κρίσης για τους ελάχιστους ενώ υποπολλαπλασιάστηκε για τους πολλούς μη έχοντες που αυξήθηκαν κάθετα σε αριθμό;
Αναρωτιέται κανείς, πώς περιέλαβαν και τους στρατιωτικούς και τα στελέχη των Σωμάτων Ασφαλείας στους υπό οικονομική καθίζηση (γύρω στο 60% μειώσεις αποδοχών, ναι, τόσο πολύ!!) ενώ την ίδια στιγμή βάζουν το στρατό να ασκείται ανοιχτά για αντιμετώπιση λαϊκών εκδηλώσεων; Και μην μας πει κανείς πως ξεχνάμε τους άνεργους, έχουμε και μείς παιδιά στην ανεργία, απολυμένους, φευγάτους στην ξενιτιά, είμαστε και μείς στην ίδια όχθη μ’ όλους που υποφέρουν.
Τι είναι αυτό που τους κάνει να αισθάνονται τόσο σίγουροι πως ο στρατιώτης θα στραφεί κατά του πατέρα και του αδελφού του και θα πυροβολήσει εάν και όταν διαταχθεί από τον αξιωματικό να πράξει έτσι στη διαδήλωση, στην κατάληψη ενός κτηρίου; Πώς τολμούν και σχεδιάζουν, και εκπαιδεύουν το ένοπλο τμήμα του λαού να είναι έτοιμο να στραφεί ενάντια σ’ αυτούς που ανήκει και οφείλει και αισθάνεται πως πρέπει να υπηρετεί;
Το Κομμουνιστικό Κόμμα έχει ξεκαθαρίσει τις θέσεις σε όλα αυτά, όχι μόνον τώρα προεκλογικά, όχι τώρα στα πλαίσια της οικονομικής κρίσης, όχι τώρα που ο καπιταλισμός και ο ανελέητος ιμπεριαλισμός έχει δείξει τα δόντια του με την ανοιχτή υποστήριξη των κυβερνήσεών μας και τη συμμετοχή και δικών μας στρατιωτών και στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων. Το ΚΚΕ, Κόμμα πατριωτικό αγωνίζεται γι’ αυτά ανοιχτά, καθαρά, ντόμπρα. Το διατυμπανίζει, το δηλώνει, αγωνίζεται να γίνουν γνωστές στο λαό οι αιτίες της δυστυχίας, της κρίσης, να σταματήσει τον κατήφορο της συντριβής των κεκτημένων δικαιωμάτων που με αίμα επέτυχαν οι εργαζόμενοι. Το αποδεικνύει κάθε μέρα στους δρόμους, στους χώρους εργασίας, στα συλλαλητήρια…
Οι εκλογές που έρχονται θα αναδείξουν αυτοδιοικητικούς άρχοντες που θα συμφωνούν ή διαφωνούν με την παραπάνω λογική. Θα αναδείξουν και μέλη της Ευρωβουλής που μάλιστα θα είναι με αυξημένες αρμοδιότητες, επομένως ακόμα πιο σοβαρό τι θα επιλέξουμε.
Ο γράφων πιστεύει χωρίς καμία επιφύλαξη πως κάθε ψήφος που θα στηρίζει το ΚΚΕ θα έχει πολλαπλάσια ισχύ και θα είναι πολύ πιο αποτελεσματική. Πιστεύει, και το έπραξε μέχρι σήμερα αδιάλειπτα, πως η στήριξη του ΚΚΕ, επιστρέφει προς όφελος του λαού και του τόπου μας. Πιστεύει πως και οι στρατιωτικοί έχουμε κάθε λόγο να στηρίξουμε και να υποστηρίξουμε το ΚΚΕ, πως και τα δικά μας συμφέροντα, συνυφασμένα με του λαού απ’ όπου προερχόμαστε, επιτρέπουν/επιβάλλουν χωρίς δισταγμό μια τέτοια πράξη και θα δικαιωθούμε γι’ αυτό. Επιτέλους γιατί όχι, γιατί να μην είναι και η δική μας ψήφος δυνατή, επιθετική, ΄΄δαγκωτή΄΄, όχι με το συναίσθημα ως πράξη εκδίκησης, ναι ως κίνηση οργής αλλά με βάση τη λογική!
Το ΚΚΕ συμπεριέλαβε στο ψηφοδέλτιο για την Ευρωβουλή τον απόστρατο Υποναύαρχο του Πολεμικού Ναυτικού Γιάννη Ντουνιαδάκη. Με την προτίμηση αυτή τιμά το γνήσιο πατριωτισμό που διαχρονικά υπάρχει μέσα στις Ένοπλες Δυνάμεις. Είναι μήνυμα ιδιαίτερης σημασίας. Είναι βέβαιο πως ο αξιωματικός θα ανταποκριθεί σωστά και θα δικαιώσει με τον αγώνα του τους λόγους που το ΚΚΕ τον επέλεξε για υποψήφιο. Θα γράψει τη δική του θετική ιστορία, θα υπερασπιστεί τα δικαιώματα της πατρίδας μας, των εργαζομένων, των στρατιωτικών μεταξύ των άλλων, θα τα αναδείξει με πάθος, με συνέπεια, με γνώση που κατέχει ως εκ της ιδιότητάς του.
Ο γράφων αισθάνεται για πρώτη φορά δικαιωμένος και ικανοποιημένος, διότι αυτό το Κόμμα τιμά το χώρο που υπηρέτησε στον εργάσιμο βίο του ως στέλεχος του Πολεμικού Ναυτικού.
Αντώνης Κακαράς – Αξιωματικός Π.Ν. ε.α.
