Μιλάμε βέβαια για το ακτοπλοϊκό πρόβλημα των νησιών του Βορειοανατολικού Αιγαίου, που τώρα πλέον συμπεριλαμβάνει και τα νησιά μας, γιατί πλέον …”ο κόμπος έφτασε στο χτένι”, δεν πάει άλλο.
Είχαμε τα τελευταία χρόνια (τρόπος του λέγειν είχαμε), μια άγονη γραμμή που συνέδεε την Καβάλα ή την Θεσσαλονίκη (παλαιότερα είχαμε και την Αλεξανδρούπολη), την Λήμνο, την Λέσβο, την Χίο, την Σάμο και την Ικαρία. Τα πλοία “ολοκαίνουργια “, οι ταχύτητες …”διαστημικές”, η εξυπηρέτηση παραδειγματική, η καθαριότητα και το σέρβις “τέλεια”. Το μεγαλύτερο προσόν τους ήταν ότι στην ώρα άφιξης και αναχώρησης σε κάθε λιμάνι ήταν ….Εγγλέζοι.
Αλλά ας σοβαρευτούμε πλέον, γιατί μπορεί να ξεκινήσαμε με ειρωνική διάθεση, αλλά το θέμα είναι πολύ σοβαρό για να αστειευόμαστε. Η γραμμή αυτή δεν έγινε τυχαία, κάποιος λόγος υπήρχε, για να μην πούμε αρκετοί λόγοι.
Αρχικά σκοπός ήταν να επικοινωνήσει η Βόρεια Ελλάδα απ’ ευθείας με τα νησιά του ΒΑ Αιγαίου και να μην γίνονται όλες οι μετακινήσεις μόνο μέσω Πειραιά. Οι λόγοι δεν ήταν μόνο τουριστικοί, αλλά και εμπορικοί και άκρως απαραίτητοι σε μια περιοχή ιδιαίτερα ευαίσθητη, αν θέλουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους. Ήταν και η μόνη “οδός επικοινωνίας” των νησιών του ΒΑ Αιγαίου με την έδρα της Περιφέρειας στη Μυτιλήνη, για να εξυπηρετηθούν οι κάτοικοι για τις υποθέσεις τους και οι αιρετοί αντιπρόσωποι των νησιών για την μετακίνηση τους στις συνεδριάσεις του Περιφερειακού Συμβουλίου.
Από εδώ λοιπόν αρχίζει το ερώτημα, η υπεύθυνη πολιτεία τι έκανε γι αυτήν την περιοχή, ένα τμήμα της ελληνικής επικράτειας όπως και όλα τα άλλα; Έβαλε πλοία που να εξυπηρετούν τα νησιά με την ηπειρωτική Ελλάδα, αξιόπλοα, ασφαλή, με σχετικά καλή ταχύτητα, για να μπορεί να τα εμπιστευτεί ο επιβάτης που θα έμπαινε μέσα; Η απάντηση είναι όχι, όλα τα χρόνια, με ελάχιστες εξαιρέσεις, τα πλοία που εξυπηρετούσαν την γραμμή είχαν σχετικά μεγάλη ηλικία, ήταν κακοσυντηρημένα και βέβαια το κυριότερο οι εφοπλιστές τα έβαζαν στη συγκεκριμένη γραμμή (και το ομολογούσαν ωμά), μόνο για το ποσό της επιδότησης, αδιαφορώντας για όλα τα υπόλοιπα (συνέπεια, ασφάλεια κλπ). Η πολιτεία “παθητικός θεατής” στις επιδιώξεις των εφοπλιστών, άσχετα αν υπάρχουν νόμοι και διατάξεις που υποχρεώνουν τον εκάστοτε αρμόδιο υπουργό ή άλλο παράγοντα να τους εφαρμόζει αυστηρά για να υπηρετεί τον πελάτη – επιβάτη, που είναι ισότιμος πολίτης αυτής της χώρας. Δεν θέλω να θυμηθώ τα άπειρα περιστατικά εις βάρος των επιβατών, όλα αυτά τα χρόνια.
Θέλω λοιπόν να έλθουμε στο σήμερα, που οδήγησε την πολιτεία (επιτέλους), να εφαρμόσει τον νόμο και να κηρύξει έκπτωτη την εταιρεία που εξυπηρετούσε την γραμμή και να προκηρύσσει διαγωνισμό για ανάθεση της γραμμής σε άλλη εταιρεία.
Λέτε να είναι τυχαίο ότι φτάσαμε σ΄ αυτό το σημείο; Πόσες φορές ήταν ασυνεπής στις υποχρεώσεις της και πέρυσι και φέτος; Δεκατέσσερις κάθε χρονιά. Και βγαίνουν κάποιοι έξυπνοι και λένε….”αφού και πέρυσι που έκανε το ίδιο παράπτωμα, δεν τιμωρήθηκε, γιατί φέτος”;
Πρώτο γιατί η παρανομία πρέπει να πληρώνεται και γιατί μια μεγάλη εταιρεία που αναλαμβάνει αυτή τη δουλειά, πρέπει να εκτελεί πιστά, αυτά που υπέγραψε στην σύμβαση που έκανε. Θα μου πείτε είχε προβλήματα η εταιρεία και με την τράπεζα, που έπρεπε να την χρηματοδοτεί και με το προσωπικό που έκανε πολλές φορές επίσχεση εργασίας για να λάβει τις οφειλές της εταιρείας για δεδουλευμένα ημερομίσθια. Για την τράπεζα και τις όποιες δοσοληψίες είχε, όχι μόνο με τη συγκεκριμένη εταιρεία, αλλά με όλες τις ακτοπλοϊκές εταιρείες, όπως επίσης και για το υπουργείο για τη μη καταβολή της αποζημίωσης για την άγονο γραμμή, όπως επίσης και για το απλήρωτο προσωπικό της, την κύρια ευθύνη την έχει η εταιρεία με τους νομικούς συμβούλους της. Αν δεν ήταν κάποιος απ’ όλους αυτούς συνεπείς με την εταιρεία, αυτό δεν επιτρέπεται να το μεταβιβάζει η εταιρεία στο “εύκολο θύμα” στους επιβάτες που είχε υποχρέωση να εξυπηρετεί, προφασιζόμενη κάθε φορά και διαφορετικό λόγο. Είτε ότι δεν είχε χρήματα για τροφοδοσία των πλοίων σε καύσιμα (φέρνοντας την τελευταία στιγμή έξω από το πλοίο αυτοκίνητα βυτία) αδιαφορώντας αν ο κανονικός χρόνος απόπλου του πλοίου παραβιαζόταν από μία έως και τέσσερις ώρες. Σε πολλές περιπτώσεις επιβάτες που μπήκαν στο πλοίο από τη Β. Ελλάδα έκαναν μιάμιση ημέρα να φθάσουν στη Σάμο, που υπό ομαλές συνθήκες και με τα υπάρχοντα πλοία θα έκανα πολύ λιγότερο ή ότι φέτος στην καρδιά του καλοκαιριού το πλοίο φεύγοντας από Ικαρία και Σάμο με κατεύθυνση την Καβάλα έμεινε λόγω μηχανικής βλάβης ακυβέρνητο μεταξύ Σάμου και Χίου για αρκετές ώρες.
Εδώ έρχομαι να συμπληρώσω ότι αυτά τα προβλήματα της άγονης γραμμής του Β. Αιγαίου, τα παρουσίαζε η ίδια εταιρεία, που δυστυχώς όλο τον χειμώνα εξυπηρετούσε και την μη επιδοτούμενη γραμμή Ικαρίας – Φούρνων – Σάμου. Και λέω δυστυχώς, γιατί έκανε ότι καπρίτσιο ήθελε και κανείς δεν της έλεγε τίποτα, άσχετα αν ήταν μπροστά στο Υπουργείο Ναυτιλίας η θέση απόπλου. Τι κι αν είχαν γίνει πάρα πολλές διαμαρτυρίες από τους επίσημους φορείς των νησιών μας (βουλευτής, αντιπεριφερειάρχης, μητροπολίτης, δήμαρχοι, επιμελητήριο και άλλοι φορείς), η επίσημη πολιτεία “κώφευε επιδεικτικά”. Και ήλθε φέτος ένας υπουργός της κυβέρνησης (με καταγωγή από νησί του Β. Αιγαίου), άσχετος με τον χώρο της ακτοπλοΐας, να διαμαρτυρηθεί στον αρμόδιο συνάδελφο του, για τις ταλαιπωρίες που υφίστανται οι συμπατριώτες του και αμέσως να διοργανωθεί διημερίδα στην Μυτιλήνη. Εκεί ο Υπουργός Ναυτιλίας άκουσε επιτέλους, όλους τους φορείς και τότε ευαισθητοποιήθηκε να εφαρμόσει τον νόμο και να κηρύξει έκπτωτη την εταιρεία. Τι κι αν είδαμε αντιανακοίνωση της εταιρείας ότι παραιτείται μόνη της από τις εν λόγω γραμμές, φέρνοντας μαζί με τα σωματεία των εργαζομένων στη ναυτιλία την νέα ανεργία 500 εργαζομένων στην εταιρεία, ή ανακοινώσεις ναυτεργατικών σωματείων , φορέων κλπ.
Θα πω εδώ, σεβόμενος πρωτίστως τα δικαιώματα των εργαζομένων να πληρωθούν τα δεδουλευμένα τους, εάν η εταιρεία παρέμενε στην γραμμή, τα χρήματα τους θα τα έπαιρναν στο ακέραιο; Μήπως η εταιρεία, όπως και άλλες ακτοπλοϊκές εταιρείες παλαιότερα, ακολουθεί την ίδια μέθοδο, να εξασφαλίσει τα οφειλόμενα στην ίδια για να συντηρήσει, αν μπορεί, την υπάρχουσα κατάσταση, αδιαφορώντας για την εξόφληση των εργαζομένων της, όπως επίσης και για την εξυπηρέτηση των επιβατών της; Αυτά τα λεγόμενα από στελέχη της ναυτιλιακής εταιρείας, περί αδιαφορίας των υπευθύνων για το αν οδηγηθούν στην ανεργία 500 εργαζόμενοι, μάλλον θεωρούνται “κροκοδείλια δάκρυα υποκρισίας”. Λύση υπάρχει και μπορεί να δοθεί από τους αρμοδίους της πολιτείας, δεν μπορεί να εκτοξεύουν μόνο συνθήματα από τα διάφορα βήματα που τους δίνεται λόγος και την κατάλληλη στιγμή να σιωπούν.
Το ότι μια τράπεζα έχει αναλάβει την χρηματοδότηση όλων των εταιρειών, οπότε και κάνει το δικό της παιχνίδι, είναι θέμα της πολιτείας που δρομολόγησε λόγω των υπαρχουσών κακών οικονομικών συνθηκών της χώρας, αυτή τη λύση. Οι κάτοικοι των νησιών του ΒΑ Αιγαίου δεν έχουν καμία ευθύνη και έχουν την απαίτηση να μην είναι τα εξιλαστήρια θύματα αυτής της ιδιότυπης κόντρας ναυτιλιακής εταιρείας – τράπεζας – υπουργείου.
Ας μπει πλέον ένα τέλος σ’ αυτό το χάλι, με ωφελημένους τους επιβάτες των νησιών του ΒΑ Αιγαίου. Και κάτι άλλο που δεν αναφέρεται πουθενά αυτές τις μέρες, η λύση αυτού του προβλήματος, να μην δημιουργήσει παράπλευρες απώλειες. Και εξηγούμαι για να μην παρεξηγηθώ, η γραμμή Ικαρίας – Σάμου – Χίου – Λέσβου – Λήμνου – Καβάλας / Θεσσαλονίκης, δεν θα λειτουργήσει υποβιβάζοντας την γραμμή Πειραιά – Ικαρίας – Φούρνων – Σάμου. Γιατί αυτό ακούγεται ανεπίσημα, ότι αν την άγονη γραμμή την αναλάβει άλλη εταιρεία, με σαφώς νεότερο και ασφαλές πλοίο, στην καλύτερη περίπτωση, θα κάνει 3 φορές την εβδομάδα την γραμμή Ικαρίας – Σάμου με προέκταση μέχρι Καβάλα και επιστροφή στο ίδιο δρομολόγιο και στην χειρότερη ότι θα κάνει ένα δρομολόγιο μέχρι Καβάλα και με πιθανή παράλειψη Ικαρίας και Φούρνων. Εδώ ήδη τοπικές αρχές της Ικαρίας (δήμος και φορείς) αλλά και της Σάμου (Βουλευτής και πολιτικά κόμματα), έχουν ήδη αντιδράσει.
Το θέμα είναι να μπορέσει και η γραμμή Ικαρίας – Φούρνων – Σάμου να εξυπηρετείται όλο τον χειμώνα, έστω με 3 δρομολόγια εβδομαδιαία, από αυτήν την εταιρεία που εξυπηρέτησε όλο το καλοκαίρι τα νησιά μας ή από άλλη εταιρεία με αντίστοιχης δυνατότητας πλοία. Οι κάτοικοι των νησιών της περιοχής μας έχουν κι αυτοί ισότιμα δικαιώματα με όλους τους Έλληνες να έχουν τακτική και ασφαλή συγκοινωνία. Αυτό δεν είναι πολυτέλεια, είναι δικαίωμα και είναι το ελάχιστο δυνατό που ζητούν σαν παροχή της Ελληνικής πολιτείας στους κατοίκους αυτών των νησιών.
Αυτά για την ώρα, μια και το θέμα είναι στην εξέλιξη του, το παρακολουθούμε και θα επανέλθουμε.
