«Σου εύχομαι να φτάσεις τα χρόνια μου και να ξέρεις πώς χρειάζεται κανείς στη ζωή του να βάζει στόχους για να μπορεί να δίνει περιεχόμενο σε αυτήν», ήταν η φράση με την οποία μας ξεπροβόδισε η 105 ετών Ιωάννα Πρωίου από το εργαστήριο αργαλειού που διατηρεί στο χωριό του Χριστού Ραχών Ικαρίας.
Συνεπώς το δίλημμα είναι το εξής: σε μία ιδιωτική επίσκεψη – όντας αδειούχος – τι θέμα προς δημοσιογραφική αξιοποίηση προέκυψε;
Ένα από τα «μυστικά» της ικαριακής μακροζωίας, ή ένα πολιτιστικό – λαογραφικό με κέντρο το εργαστήρι του αργαλειού, ή μήπως ένα πορτρέτο μιας δυναμικής και δημιουργικής γυναίκας, που στάθηκε όρθια περνώντας πολέμους, δικτατορίες και εποχές δύσκολες;
Αυτό το αφήνω να το απαντήσετε εσείς.
Πρόσφατα η κ. Πρωίου, τιμήθηκε από το Δήμο Νέας Ιωνίας Αττικής (εκεί κατοικεί για μεγάλο διάστημα του χρόνου και μοιράζει το υπόλοιπο στην ιδιαίτερη πατρίδα της την Ικαρία) και ο συνδυασμός της δημιουργικότητάς της με το προχωρημένο της ηλικίας της, τροφοδότησε σειρά δημοσιευμάτων στα ΜΜΕ, που εδώ πρέπει να πούμε ότι έδειξαν την καλή τους πλευρά που είναι πάντα το ζητούμενο στις εποχές που ζούμε.
Στο εργαστήρι του αργαλειού που διατηρεί στην Ικαρία υπάρχει σε περίοπτη θέση ένα βραβείο από το Δήμο Νέας Ιωνίας, όχι το πρόσφατο που πήρε, αλλά ένα από τα πολλά.
Επίσης υπάρχει η ανακοίνωση με την οποία καλείται κάθε ενδιαφερόμενος/η να μάθει την τέχνη του αργαλειού.
Φυσικά υπάρχουν και τα ανάλογα εκθέματα, αργαλειοί, μαλλί, εργαλεία πλέξης, μία κούκλα και πολλά άλλα.
Αφού συζητήσαμε πάνω στο κοινό πεδίο της διαμονής μας στον ίδιο Δήμο και της καταγωγής από το ίδιο νησί, η κ. Ιωάννα, μας εξέφρασε την επιθυμία της να γίνει στη Νέα Ιωνία, μία έκθεση όπου η κούκλα που έχει δημιουργήσει (σε φυσικό μέγεθος) να τοποθετηθεί σε περίοπτη θέση για να μπορεί να τη βλέπει ο κόσμος.
Δεν μας άφησε να φύγουμε, χωρίς να μας κεράσει ένα κουλουράκι, γιατί «όταν πάει κάποιος επίσκεψη σε καριώτικο σπίτι και φύγει χωρίς να τον κεράσουμε, τότε ο νοικοκύρης στεναχωριέται».
Πράγματι αυτό ισχύει, αλλά τελικά το κέρασμα δεν ήταν μόνο το κουλουράκι, αλλά το μάθημα ζωής και φιλοσοφίας που προκύπτει από τέτοιες συναντήσεις.
Κείμενο & φωτο: Νάσος Μπράτσος
Αναδημοσίευση από: http://www.ert.gr
