ωραία «που ‘σουν» Νικαριά!!!
…με τα ψηλά βουνά σου, τα χαμηλά τα σπίτια σου, τα κρύα τα νερά σου! δεν είσαι όμως πια!
Δίσεχτοι καιροί, μολυσμένα τούτα τα χρόνια, πέσαν κατά πάνω μας οι δώδεκα πληγές του Φαραώ… ήσωσε και τέλειωσε τούτο το καλοκαίρι, απογυριστήκαμε στα σπίτια μας με το φόβο και πάλι να αμπαρωθούμε μέσα και να αλωνίζουν έξω ούλοι οι χαραμοφάηδες του τόπου με την ησυχία τους … να κάνουν τις δουλειές των, να κλείνουν συμφωνίες όπως ξέρουν πάνω και κάτω από τα καλο-λουστραρισμένα τραπέζια, να γεμίζουν αμπάρες και σεντούκια, κελάρια ολόκληρα χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν… η μόνη ελπίδα μπας και φαγωθούν μεταξύ των στις μοιρασιές και χυθεί αίμα «αδερφικό» στις πλάκες και στα καλντερίμια και τότε να αναρωτηθεί αυτός ο έρμος ο λαός ήντα πάθασι μωρέ και τρώγουνται οι αφεντάδες ΤΟΥ!
Πήραμε που λέτε το πλοίο της γραμμής αφήνοντας τη Νικαριά μας ταλαίπωρη κι αυτή από τους δικούς της αφεντάδες .Μια Νικαριά καταμεσής του πελάγου να παλεύει ανάμεσα στην αδιαφορία, την ραστώνη, την «περίεργη» ανοχή σε όλα και στο πείσμα των ολίγων να βρεί αέρα να αναπνεύσει, στράτα να πορπατήσει, να βρεί τη συνέχεια της… Αυτοί οι ολίγοι που κρατούν πάντα την φλόγα αναμμένη, έτοιμοι να συγκρουστούν με νοοτροπίες επιζήμιες και άρρωστες συμπεριφορές, αυτοί οι ολίγοι αναγνωρίσιμοι και παρόντες !
Είδαμε, ακούσαμε, μυρίσαμε, αισθανθήκαμε και θυμώσαμε!!! Ιδού οι αποσκευές της επιστροφής!
- τι να πρωτοαναφέρουμε: τις στημένες σκηνές στις ωραίες παραλίες μας; Μεσαχτής, Λειβάδι… ίσως κ.α. με τους «τουρίστες» να μαλώνουν τα μικρά παιδιά που τους ανησυχούσαν παίζοντας με τα κουβαδάκια τους ; άλλοι να ικανοποιούν τις φυσικές τους ανάγκες κατά ζωώδη τρόπο εκεί σε θέαμα κοινό καταμεσής της ξανθής άμμου σε περιγιάλι φανερό, σκυλιά, γατιά, σκηνίτες σε ένα πίνακα βγαλμένο από σουρεαλ καλλιτέχνη… και η ταμπέλα με ωραία χρώματα που απαγόρευε το ελεύθερο καμπινγκ!!! αναλφαβητισμός ή υποκρισία;
- αμ, εκείνες οι «μυρωδιές» την ώρα του δειλινού σε Εύδηλο, Αρμενιστή ίσως κ.α. κατευθείαν από τους «βιολογικούς» που κανείς δεν γνωρίζει γιατί τόσα χρόνια δεν λειτουργούν, που δεν τολμάμε να ρωτήσουμε γιατί η απάντηση είναι πάντοτε στερεότυπα η ίδια: «ελάτε τώρα πώς κάνετε έτσι μην αγχώνεστε… εδώ δεν αγχωνόμαστε για τίποτα γι αυτό ζούμε πολλά χρόνια»!!!
- αμ, το νερό που κοβόταν κάθε τρείς και λίγο χωρίς καμία προειδοποίηση από κανέναν υπεύθυνο, με μία ασαφή και θολή δήλωση που πλανιόταν στον αέρα της Περαμεριάς ότι έφταιγε, λέει, μία ασφάλεια μιας κάποιος αντλίας που είναι μερικά χρόνια σε μόνιμη βλάβη…
- αμ, εκείνο το «καφετωειδές» πλαγκτόν που αναγκαστικά κολυμπούσαμε παρέα καταβάλλοντας κάθε δυνατή προσπάθεια μην και αγγιχτούμε;
- αμ, εκείνο το θέαμα των εγκαταλελειμμένων αυτοκινήτων όλων των τύπων,( Ι.Χ., μπουλτόζες, φορτηγά, νταλίκες… ) δεξιά κι αριστερά και των πιο γραφικών δρόμων του νησιού μας; συνεχίζουν να προκαλούν οι «δήθεν» εξαγγελίες των τοπικών αρχών στην αρχή κάθε καλοκαιρινής περιόδου ότι σύντομα θα καθαρισθεί ο τόπος…
- κι εκεί που λέτε ένα απομεσήμερο του Αυγούστου πηγαίνοντας βόλτα μέσα στο δάσος σ΄ ένα γραφικό δρομάκι κάτω από τα πεύκα νάσου ένα παλαιό ψυγείο κάτι σαν τροχόσπιτο στημένο και καλο-νοικοκυρεμένο με το πλαστικό άσπρο τραπεζάκι έξω, ωραίες καρέκλες, λάστιχο νερού (υπάρχει άραγε και ρολόι , δε νομίζω),ρολόι όπως τα δικά μας εννοώ, αυτά που μετράνε πόσο νερό καταναλώνουμε και που πληρώνουμε αδρά κάθε χρόνο στο ΔΗΜΟ… ως οφείλουμε βεβαίως όλοι οι δημότες!!! Και η έκπληξη στον ίδιο χώρο και μία ψησταριά για τους ενοίκους του «εξοχικού», που εκείνη την ώρα απουσίαζαν, ήταν και ζέστη ίσως να απολάμβαναν όπως όλοι την θάλασσα… κι όλο αυτό μέσα στο καταπράσινο δάσος υπό την σκιά των πεύκων!!!
Η πυροσβεστική που κάθε μέρα ανεβοκατεβαίνει περήφανη με τα κόκκινα γυαλιστερά οχήματα δεν βλέπει; Όταν ξεσπάσουν οι φλόγες που θα μετατραπεί μετά βεβαιότητας ο τόπος σε κόλαση τότε θα αρχίσουν οι ατέρμονες ανακρίσεις για την ανεύρεση των αιτίων και των υπευθύνων! Κι ούλα τούτα φαίνονται στις φωτο που ακολουθούν, μη μου πει κανείς πως είναι «στείρα» ή κακόβουλη κριτική!
Μωρέ ίντα θες κι ίντα γυρέβγεις! Θυμήθηκα εκείνο που λέασιν παλιά και που ταιριάζει απόλυτα και στους σημερινούς αρχοντο/ Δημογέροντες:
«Εδά λοιπόν, ο Μανωλιός βάλλει την βράκαν του οπίσ΄ομπρός, και κάμνει μας τογ κώλομ μούρην»…
Χαρούλα Κ.Κοτσάνη / Σεπτέμβριος του 2020
