Λουγκάνο 17 .04. 2020
Οι συμβουλές του Slow Food Ikaria στην εποχή του Κορωνοϊού.
Πώς να κρατήσουμε ένα ενεργητικό ρόλο και να αντιμετωπίσουμε καλύτερα τις παρούσες συνθήκες, παραμένοντας σε καλή κατάσταση από πλευράς υγείας και ευεξίας.
Πώς δημιουργούμε διάφορες νέες παραμέτρους με θετικό πρόσημο στην κρίση, ιδίως σε απομακρυσμένες γεωργικές και αγροτικές περιοχές.
Ύστερα από την πληθώρα τών καθημερινών ανακοινώσεων και συμβουλών από τα κανάλια κάθε εμβέλειας και προσανατολισμού, είναι πλέον καιρός να μας φεύγει και λίγο το άγχος και ο πανικός από τον ιό, να ψάχνουμε και λίγο τα στοιχεία εκείνα που εκ πρώτης όψεως τα νομίζουμε μπανάλ ή νορμάλ. Όμως το νορμάλ σημερα, δεν το ψάχνει πλέον κανένας. Εξυπακούεται ότι έχουμε όλοι μας κοινωνικό χρέος προς τους συνανθρώπους μας και τηρούμε τους κανόνες προφύλαξης και μετάδοσης τής επιδημίας πάντα και παντού. Θα ήταν όμως ευχής έργον να κάνουμε την προσωπική μας επιλογή και εκλογή, ως πρός το ρόλο που θέλουμε να έχουμε σαν άτομα ευσυνείδητα σε μια τέτοια κατάσταση.
Έχουμε δύο δυνατότητες:
1) Παθητικός ρόλος.
2) Ενεργητικός ρόλος.
Στη πρώτη περίπτωση, μένουμε καθηλωμένοι μπροστά στην τηλεόραση , σμάρτφον και κομπιούτερ, βάζοντας μερικά like απο δω και αποκεί, περιμένοντας τους ήρωες που θα μας σώσουν τυχαία, ενώ εμείς είμαστε χωμένοι στον καναπέ μας και στο σπίτι μας, εύκολος στόχος (στο μυαλό και στο σώμα) , στατικοί, έρμαια, και φοβισμένοι. Αν και ζούμε την εποχή της μεγαλύτερης σχολικής και πανεπιστημιακής κουλτούρας και επιμόρφωσης, αντιδρούμε σαν μικρά παιδάκια. Μας σπρώχνουν να είμαστε μικρά παιδιά. Τραγουδάμε το τραγουδάκι μας απο τα μπαλκόνια μας, ξετυλίγουμε τα σημαιάκια μας, χειροκροτάμε γιατρούς και νοσοκόμους, (το αξίζουν και με το παραπάνω βέβαια), ανταλλάζουμε βίντεο για να παίξουμε με τον τερατοϊό, κάνουμε τα ξόρκια μας.
Στη δεύτερη δυνατότητα, χρησιμοποιούμε τα φυσικά μέτρα της σωματικής μας αυτοάμυνας της σκέψης και της ψυχής μας, ενδυναμώνοντας την ανοσολογική μας άμυνα καθώς και αυτή του περίγυρου μας.
Πολλοί ίσως να γνωρίζουν το λεγόμενο PH : δηλαδή το μέτρο της οξύτητας ή της αλκαλικότητας των υγρών και τών ιστών του οργανισμού μας. H κλίμακα είναι από 0 μέχρι 14 . Το 7 θεωρείται ουδέτερο. Το βέλτιστο ανθρώπινο σώμα είναι ελαφρώς αλκαλικό, 7,4 . Το στομάχι είναι η πιό όξινη περιοχή.
Έρευνες έχουν δείξει, ότι ένα αλκαλικό σώμα μπορεί να απορροφήσει έως 20 φορές περισσότερο οξυγόνο από ότι ένα όξινο σώμα. Η αλκαλική ασπίδα του οργανισμού , μάς βοηθάει στο να οικοδομήσουμε μια άμυνα ενάντια σε πολλές νόσους αλλά προπαντός , σε γρίπη και ιούς όπως τώρα. Για αυτό το λόγο είναι σημαντική η αλκαλική διατροφή.
Νομίζω ότι από το τραπέζι μας περισσότερο τώρα, δεν πρέπει να λείπουν οι 12 καλύτερες αλκαλικές τροφές που παραθέτω: Μπρόκολο, Σπανάκι, Φύλλα παντζαριού και παντζάρια, Λάχανο, Λεμόνι (ο μεταβολισμός του σε κιτρικό οξύ στην πέψη , μας δίνει αλκαλική επίδραση) , Καρότα, Σέλινο, Μπανάνες ώριμες όχι πράσινες. Ακτινίδιο, Σύκα ξερά, αμύγδαλα , Ανανάς.
Προσέχουμε τις γεοπαθολογικές συχνότητες στο περιβάλλον και μικροπεριβάλλον του σπιτιού μας. Κινητά τηλέφωνα όχι στο προσκεφάλι μας. Τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα που εκπέμπουν, έχουν αρνητική δράση στα κύτταρα του οργανισμού καθώς και στον μικροβιόκοσμο του εντέρου πού είναι και ο δεύτερος εγκέφαλος μας.
Με λίγο γυμναστική, θετική σκέψη, καλή διατροφή και λιγότερο στρες, διατηρούμε το ανοσοποιητικό μας σύστημα σε καλή κατάσταση και εγρήγορση. Σημαντικό είναι επίσης το ενδοκρινολογικό σύστημα και ο ψυχισμός μας. Πρέπει λοιπόν να διατηρούμε το PH του συνδετικού ιστού όσο το δυνατόν αλκαλικό. Δεν είναι τυχαίο που οι φλογώσεις που μετατρέπονται σε χρόνιες, πραγματοποιούνται σε όξινο περιβάλλον.
Η φύση και η επιστήμη μας λένε ότι: ένας αλκαλοποιημένος οργανισμός αντιδρά καλύτερα στις εξωτερικές επιθέσεις. Αυξάνεται εκ του φυσικού η άμυνα του οργανισμού, ελαττώνονται τα φλογιστικά φαινόμενα, ενεργοποιούνται αντιμικροβιακές δράσεις. Στην πράξη κάνουμε μια μεγάλη αποτοξινωτική κίνηση προς όφελος του οργανισμού μας, εμποδίζοντας τον πολλαπλασιασμό του ιού από τη στιγμή που μας βρίσκει δυνατούς φυσικά και ψυχικά.Είναι σημαντική η πρόσληψη αντιοξειδωτικών παραγόντων για να διατηρούμε σε καλή φόρμα το ανοσοποιητικό μας σύστημα για την άμυνα μας.
Όπως έλεγε και ο καθηγητής γνωστός και απο τις έρευνες για το AIDS , Luc Montagner, Νόμπελ για την ιατρική το 2008, ένα μέρος από τις νόσους από ιούς, οφείλεται στο οξειδωτικό στρές.
Συμβουλές:
Όχι πανικός. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα την κατάπτωση του ανοσοποιητικού συστήματος.
Τρώμε περισσότερο αλκαλογενή φαγητά και αλκαλικό νερό τοπικής προέλευσης,που εμποδίζουν την οξύτητα των ιστών: φρούτα, φρέσκα λαχανικά , λίγα όσπρια , ενδεχομένως βιολογικά. Φρέσκα αυγά. Έτσι δεν δημιουργούνται ελεύθερες ρίζες με κίνδυνο να νοσήσουμε από διάφορες παθολογίες με αυτοάνοσα νοσήματα και χρόνιες φλογιστικές παθήσεις.
Προτιμάμε υλικά τοπικής προέλευσης και αν είναι δυνατόν, από τα εμπόρια της γειτονιάς μας, βοηθώντας τους παραγωγούς μας και την αυτοεκτίμηση της τοπικής κοινωνίας και κοινότητας της διατροφής.
Καταναλώνουμε πολύ λίγο κρέας και αλλαντικά , βαριά τυριά, γλυκά, άσπρη φαρίνα, ζάχαρη.
Όχι κάπνισμα. Λίγο αλκοόλ και όχι κατάχρηση σε σκληρά ποτά.
Σκέψεις και συναισθήματα:
Είναι καλό να ποτιζόμαστε απο αλκαλικές, θα τις έλεγα έτσι, σκέψεις γιατί τα συναισθήματα που απορρέουν από αυτές ερεθίζουν τον οργανισμό μας και με τη σειρά του παράγει τη σεροτονίνη μια ορμόνη νευροδιαβιβαστή, για την αίσθηση της χαράς, και της θετικής σκέψης γενικά. Έτσι είμαστε περισσότερο ανοικτοί στην αλληλεγγύη, στη χαλάρωση, στη φιλία, στην ανεκτικότητα, στην αρμονία, στον ενθουσιασμό, στην αγάπη και στον έρωτα, στην ελευθερία, ομορφιά, εμπιστοσύνη, ειρήνη.
Από την άλλη, οι αποκαλούμενες οξειδωτικές σκέψεις και συναισθήματα, αυξάνουν στο αίμα την ορμόνη κορτιζόλη και τα οιστρογόνα , προκαλώντας μιά δραστική ελάττωση της βασικής μας ενέργειας με αποτέλεσμα τη μειωμένη αντίδραση του ανοσοποιητικού μας συστήματος άμυνας. Αυτές οι συνθήκες, σε ανάμιξη με το φόβο του θανάτου που είναι εμφυτος στον καθένα, υποβοηθούν τον πολλαπλασιασμό τού ιού. Τα κυριότερα από τα αρνητικα συναισθήματα είναι: φόβος, άγχος, μίσος, πανικός, κατάθλιψη, ζήλια, εγωισμός, εκδίκηση, θλίψη, λύπη, εχθρότητα, θυμός, αγένεια. Αυτά τα συναισθήματα είναι οι λεγόμενοι προάγγελοι της αρρώστιας.
Κινητική δράση:
Σε ανοιχτό χώρο για να παίρνουμε αέρα και ενδεχομένως ήλιο. Μίνιμουμ είκοσι λεπτά την ημέρα. Περπάτημα στην εξοχή όπου αυτό είναι δυνατόν . Τέσσερα χλμ κάθε μέρα. Έτσι ασκούμε όχι μόνο το σώμα αλλα και και τον ψυχισμό μας και την πνευματικότητα μας. Με αυτό τον τρόπο μεταβολίζουμε καλά την βιταμίνη D και οξυγονώνεται το μυαλό μας. Πάρα πολύ καλό μάς κάνει και η εργοθεραπεία στο περιβόλι μας η στον κήπο του σπιτιού μας ή στις γλάστρες μας στα μπαλκόνια. Δεν μάς κάνει με κανένα τρόπο καλό η καθιστική ζωή. Στο τέλος παίρνουμε βάρος που δύσκολα το περιορίζουμε.
Είναι προφανές ότι και στη Κίνα και στην Ιταλία τα περισσότερα προβλήματα από τον ιό τα βλέπουμε σε περιοχές πυκνοκατοικημένες και πολύ βιομηχανοποιημένες και με μεγάλη περιβαλλοντική επιβάρυνση στον αέρα . Στην επαρχία και στην ύπαιθρο τα προβλήματα είναι πολύ λιγότερα. Μπορούμε να περπατήσουμε πάντα με τους βασικούς κανόνες στο νού και να έχουμε σαν οδηγό μας τη μεγάλη βιοποικιλότητα που η φύση μας δίνει απλόχερα . Αρκεί και εμείς να τη σεβόμαστε.
Στο τέλος, πρεπει να υποθέσουμε ότι : για ένα ιό που είναι πανδημικός και κυκλοφορεί ανάμεσά μας και που θα τον έχουμε κοντά μας για καιρό ακόμα όπως ο COVID -19 , είναι καθήκον όλων μας να πράξουμε τα μέγιστα , ώστε και στην περίπτωση που προσβληθούμε από αυτόν, να τον ξεπεράσουμε με τις λιγότερες κλινικές συνέπειες και να μπορέσει να ανταπεξέλθει το ανοσοποιητικό μας σύστημα με δύναμη και αποτελεσματικά. Ο ιός είναι λοιπόν σαν ένα είδος software μέσα μας που εξαρτάται τι πληροφορίες λαμβάνει από έξω. Αν οι εξωτερικοί παράγοντες είναι θετικοί και σε αρμονία με αυτο που χρειάζεται ο ιός για να πολλαπλασιαστεί, θα έχουμε την αρρώστια. Στην αντίθετη περίπτωση όχι.
Στην ουσία, θα πρέπει να αλκαλοποιήσουμε όπως είπαμε πάρα πάνω το σώμα το μυαλό και τον ψυχισμό μας. Έτσι μόνο, θα πάνε όλα καλά! Όπως γράφουν και τα συνθήματα στους τοίχους. Δηλαδή, είμαστε σε μιά ενεργητική καραντίνα που δεν μας παίρνει από κάτω περιμένοντας το φάρμακο και το εμβόλιο.
Σταύρος Ραντάς
Ιατρός Γενικής Ιατρικής και παθολογίας
Λουγκάνο Ελβετίας
Πρόεδρος Slow Food Ikaria
Μέλος Κοιν.Σ.Επ Ιστία Αιγαίου
