Ήταν πρωί Παρασκευής όταν βρήκα τον Σαλίμ μέσα στο χώρο που παλιά στεγάζονταν οι πηγές του ”Μουσταφά” στον Άγιο Κήρυκο της Ικαρίας, εκεί δίπλα στους φθαρμένους τοίχους κάθονταν δίπλα στα 3 παιδιά του και την σύζυγο του την Σαμίγια.
Λίγη ώρα νωρίτερα τους είχαν φέρει οι Αρχές εδώ, αφού πρώτα πέρασαν από το τοπικό νοσοκομείο για να γίνουν οι πρώτες εξετάσεις για την υγεία τόσο του ζευγαριού όσο και των παιδιών τους.
Ο Σαλίμ είναι από την Παλαιστίνη, -Χριστιανός όπως μου είπε- και 2 μέρες περιπλανήθηκε στο νησί μας.
-Βγήκαμε σε μια ερημική παραλία -μας αφηγείται με λίγα σπαστά Αγγλικά-
-Εκεί μας άφησαν (μαζί με άλλους 22 μετανάστες με καταγωγή κυρίως την Αφρική) ο διακινητής από τα τουρκικά παράλια.
-Ευτυχώς, τους είπε, δεν μας κατάλαβε το Ελληνικό Λιμενικό.
-Η μέρα ήταν καλοκαιρινή και όπως τους είπε ο ”βαρκάρης” είχαν φτάσει ήδη στην… Αθήνα.
Σύντομα με τη χρήση τηλεφώνων έγινε γνωστό πως ήταν στην Ικαρία και 27 άτομα ανάμεσα τους 6 παιδιά βρίσκονταν να περιπλανώνται στο νησί χωρίς φαγητό και πολλούς από αυτούς χωρίς αρκετά ρούχα.
-Φτάσαμε πριν 2 μέρες το μεσημέρι της Τετάρτης (μας λέει η Σαμίγια) και αρκετοί φοβισμένοι κρύφτηκαν στην πυκνή βλάστηση του νησιού.
Την επόμενη ημέρα οι Αρχές άρχισαν να εντοπίζουν τους ανθρώπους και το πρωί της Παρασκευής συγκεντρώθηκαν και μεταφέρθηκαν στον Άγιο Κήρυκο, αφού αρκετοί πέρασαν το πρώτο βράδυ τους στην Ελλάδα στα ορεινά χωριά της Ικαρίας.
Η ανταπόκριση του κόσμου στην έκκληση για βοήθεια που βγήκε, έστω και καθυστερημένα ήταν συγκινητική, το Νοσοκομείο, εκτός από περίθαλψη, τους παρείχε τροφή, ο Δήμος νερά και ρουχισμό, πολλοί πέρασαν από εδώ για να αφήσουν κάτι στα μικρά παιδιά, που μετά από αρκετές ώρες -απόγευμα πλέον- έπαιζαν αμέριμνα έξω από τον χώρο.
Η Σαμίγια επέμενε, παπούτσια θέλουμε για τα μικρά!
Γρήγορα κινητοποιήθηκαν όλοι και βρέθηκαν και επιπλέον ρούχα και παπούτσια για τα μικρά αλλά και για τους μεγαλύτερους.
Ο Σαλίμ μας ευχαρίστησε για όλα, μας ευχήθηκε να μας έχει ο θεός καλά και με ένα όμορφο χαμόγελο είπε ευχές για την Ελλάδα.
Του ευχήθηκα καλή συνέχεια στο ταξίδι του.
Λίγο μετά ένα πλωτό σκάφος του Λιμενικού τους μετέφερε στην Σάμο, ακόμα και πριν φύγουν από την Ικαρία, ο κόσμος έφερνε πράγματα για να πάρουν μαζί.
Είναι σπάνιο στις ακτές της Ικαρίας να βρίσκονται μετανάστες, είναι αλήθεια, νομίζω όμως πως ακόμα και μετά από τόσες κακουχίες και κινδύνους, αυτοί οι άνθρωποι θα θυμούνται πάντα πως τους φέρθηκε μια κοινωνία σε ένα μικρό νησί της Ελλάδας -χωρίς δομές- αλλά με ζεστή καρδιά και αλληλεγγύη.
Καλή Χρονιά σε όλους.
Δημήτρης Φιλιπποπολίτης