Η ηγεσία της Ένωσης Περιφερειών (ΕΝ.ΠΕ), το μόνο που κάνει είναι να δίνει μάχες οπισθοφυλακής. Μετά από έξι χρόνια λειτουργίας του θεσμού, η βασική αρμοδιότητα των αιρετών Περιφερειών είναι η διαχείριση των Περιφερειακών Επιχειρησιακών Προγραμμάτων (Π.Ε.Π.) ή αλλιώς ενός τμήματος των κονδυλίων του ΕΣΠΑ, που λαμβάνει η χώρα μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Χρίστος Βούζας
Πέρασαν σχεδόν εφτά χρόνια από την εποχή που ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου εν όψει της θεσμοθέτησης από τον «Καλλικράτη» των αιρετών περιφερειών είχε χαρακτηρίσει τους νέους περιφερειάρχες «μικρούς πρωθυπουργούς». Το, ευκόλως εννοούμενο, υπονοούμενο ήταν ότι οι 13 περιφερειάρχες θα έχουν τόσες αρμοδιότητες που, όπως οι πρωθυπουργοί σε επίπεδο κρατών, θα αποφασίζουν για τα πάντα ή σχεδόν για τα πάντα που αφορούν τον τόπο τους.
Τελικώς, αυτό που φοβούνταν από την αρχή πολλοί από αυτούς που είτε μελέτησαν είτε συμμετείχαν στο νέο θεσμό που μετράει πλέον μια εξαετία ζωής, έγινε πραγματικότητα: Οι περιφερειάρχες όχι μόνο δεν έγιναν «μικροί πρωθυπουργοί» αλλά στην πραγματικότητα αφενός σε σχέση με τον πρόγονό τους τούς νομάρχες, τους αφαιρέθηκαν αρμοδιότητες όπως, για παράδειγμα, αυτές για την Πρόνοια και την Πολεοδομία, και αφετέρου άλλες που τους δόθηκαν, όπως εκείνες για την συντήρηση μεγάλων οδικών αξόνων, λόγω κρίσης, δεν συνοδεύτηκαν από τους ανάλογους πόρους. Επιπλέον, στις περιπτώσεις όπως αυτή της Αττικής που ο δεύτερος βαθμός Αυτοδιοίκησης ανέλαβε εξ αρχής επίσημα, κατ’ εξαίρεση, την αρμοδιότητα της διαχείρισης των απορριμμάτων και της Πελοποννήσου που με πρωτοβουλία του περιφερειάρχη επιχείρησε ατύπως να παίξει αυτό το ρόλο, η λύση του προβλήματος καρκινοβατεί, με αποτέλεσμα οι δήμοι να ζητούν να πάρουν ή να έχουν πάρει την κατάσταση στα χέρια τους. Είναι επίσης, χαρακτηριστικό ότι ακόμη και εκεί που οι Περιφέρειες θα μπορούσαν να έχουν αυξημένο ρόλο, όπως για παράδειγμα στο μεγάλο θέμα του προσφυγικού, μοιάζουν για μια ακόμη φορά εγκλωβισμένες ανάμεσα στο κεντρικό κράτος και τον πρώτο βαθμό Αυτοδιοίκησης. Έτσι, η ηγεσία της Ένωσης Περιφερειών (ΕΝ.ΠΕ), όπως επιβεβαιώθηκε και στο τελευταίο, υποβαθμισμένο από κάθε άποψη, συνέδριο, το μόνο που κάνει είναι να δίνει μάχες οπισθοφυλακής ζητώντας από την μια πλευρά την κατάργηση των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων και επιχειρώντας από την άλλη να μην διαταραχθούν σε καμία περίπτωση οι, ήδη τεταμένες, σχέσεις της (επιθετικής) Κεντρικής Ένωσης Δήμων (ΚΕΔΕ).
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, εκείνο που όλοι επιβεβαίωσαν μετά από έξι χρόνια λειτουργίας του θεσμού, είναι ότι η βασική αρμοδιότητα των αιρετών Περιφερειών είναι η διαχείριση των Περιφερειακών Επιχειρησιακών Προγραμμάτων (Π.Ε.Π.) ή αλλιώς ενός τμήματος των κονδυλίων του ΕΣΠΑ, που λαμβάνει η χώρα μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Γι’ αυτό είναι σαφές ότι τόσο ο νέος θεσμός όσο και οι αιρετοί που τον υπηρετούν, εκεί κρίθηκαν, εκεί κρίνονται και εκεί θα κριθούν το 2019, όταν θα ξαναζητήσουν την ψήφο των πολιτών.
Και καθώς οι αριθμοί, ακόμη κι αν δεν λένε πάντα όλη την αλήθεια, είναι βέβαιο ότι δεν λένε ψέματα, είναι σημαντικό το τι αποτυπώνουν τώρα που βρισκόμαστε λίγο πριν από του δρόμου τα μισά (στα τρία από τα συνολικά εφτά χρόνια) του (τρέχοντος) ΕΣΠΑ 2014-2020. Και μπορεί, η απορροφητικότητα σε επίπεδο πληρωμών (σ.σ. εκταμίευσης κονδυλίων προς αυτούς που έχουν υλοποιήσει τα έργα) σε καμία περίπτωση, λόγω των γνωστών ελληνικών καθυστερήσεων, να μην είναι ανάλογη του χρόνου που βρισκόμαστε σε σχέση με το Πρόγραμμα, αλλά είναι σημαντικό ότι η δεύτερη μεγαλύτερη Περιφέρεια της χώρας, η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας είναι πρώτη στον σχετικό κατάλογο και εμφανίζεται να έχει ρίξει στην αγορά το 13,5% των συνολικών κονδυλίων του ΠΕΠ (σ.σ. κάπου 98 εκατ. ευρώ). Όπως επίσης, το ότι μια ακριτική Περιφέρεια, αυτή του Νότιου Αιγαίου, ακολουθεί τη δεύτερη σε ποσοστό απορροφητικότητας Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας (11,6%) με ποσοστό 10,9%.
Όμως, όπως είναι φυσικό, οι αριθμοί δεν είναι θετικοί για όλους: «Κάτω από τη βάση» λαμβάνουν μεταξύ άλλων η Περιφέρεια Θεσσαλίας του νυν προέδρου της ΕΝΠΕ, η μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας, η Αττική που επιχείρησε να «πλασάρει» τον εαυτό της στη δεύτερη (από την ένατη, όπου πραγματικά βρίσκεται) θέση δίνοντας στη δημοσιότητα τους απόλυτους αριθμούς και όχι τα ποσοστά απορροφητικότητας, αλλά και τρεις ακριτικές περιφέρειες: η Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, το Βόρειο Αιγαίο και η Δυτική Μακεδονία.
Ας ελπίσουμε ότι στην επόμενη «μέτρηση», για το καλό του τόπου τους, θα έχουν βρεθεί στην πρώτη εξάδα από τις 13 περιφέρειες και, άρα, θα έχουν , τουλάχιστον, περάσει τη… βάση.
*O Χρίστος Βούζας είναι διευθυντής της, βραβευμένης από το Ίδρυμα Μπότση, ιστοσελίδας aftodioikisi.gr, της οποίας είναι και ιδρυτής. Το άρθρο του δημοσιεύτηκε στο NEWS247.gr
Αναδημοσίευση από : NEWS247.gr
