Του Διαμαντή Μπασαντή
Ναι, ήταν η Άνδρος!!! Ήταν τα βουνά της Άνδρου. Και πίσω τους ένας κοκκινο-ροζ ήλιος, σαν κραγιόν όμορφης γυναίκας, αποτύπωνε στον ορίζοντα το γκρίζο σχήμα των βουνών της. Ήταν το πιο κόκκινο δειλινό του Αιγαίου με το είδωλο του ήλιου να σβήνει πίσω από την Άνδρο! Η Άνδρος είναι μέρος του σκηνικού ενός από τα πιο διάσημα κόκκινα δειλινά του Αιγαίου, του Να της Ικαρίας! Όπως και η Ίος είναι μέρος του σκηνικού ενός από τα πιο διάσημα χρυσά δειλινά του κόσμου, της Οίας της Σαντορίνης.
Η Ικαρία (με τηλεφακό) από το Υψηλού της Άνδρου το φθινόπωρο! Τους βλέπουμε και μας βλέπουν! Βλεπόμαστε σαν γείτονες. Κι έχουμε και κάποιες ομοιότητες. Μπορεί να μας χωρίζει το Κεντρικό Αιγαίο (περίπου 50 μίλια). Όμως έχουμε και οι δύο ψηλά βουνά και δεν χανόμαστε με τίποτα! Την Ικαρία διασχίζει η οροσειρά του Αθέρα (Πράμνος), που βλέπετε στην φωτογραφία. Η υψηλότερη κορυφή του είναι 1.041 μέτρα. Απέναντί της η Άνδρος με την μεγάλη οροσειρά του Πετάλου, με υψηλότερη κορυφή την Κουβάρα στα 997 μέτρα. Είμαστε 44 μέτρα κοντύτεροι, αλλά μοιάζουμε στα βουνά…
Μια κοπέλα στο Να έλεγε πως τα βουνά στον ορίζοντα ήταν της Χίου. Όμως ο έμπειρος Στέλιος Καστανιάς – Ικαριώτης φωτογράφος από το Γιαλισκάρι – μας επιβεβαίωσε όταν του είπαμε πως: “αφού βλέπουμε την Ικαρία νοτιοανατολικά τα φθινοπωρινά πρωινά από το μπαλκόνι στο Υψηλού θα πρέπει από το Να να βλέπουμε βορειοδυτικά την Άνδρο κάποια καλοκαιρινά δειλινά”
Επίσης το επιβεβαίωσε και στο ραντάρ ο ανθυποπλοίαρχος του Aqua Blue, αλλά και το Google Earth: Τέρμα: Άνδρος και Ικαρία συναντιόμαστε βλέποντας η μια την άλλη, κάποιους μήνες τον χρόνο, κάθε ξημέρωμα και κάθε δειλινό, όταν ο καιρός είναι καλός.
ΝΑΣ: ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΩΝ!
Οι νέοι στην Ικαρία συναντώνται στο Να. Τόπος συνάντησης αρχικά των νέων και των ερωτευμένων που – αν και είναι στην ανατολή της ζωής τους – λατρεύουν τα ρομαντικά δειλινά. Μετά τόπος συνάντησης των φοιτητών, των ουτοπιστών, των εναλλακτικών. Σήμερα τόπος αναφοράς όλων των νέων που φτάνουν στην Ικαρία. Όλοι θα περάσουν για ένα δειλινό από το Να. Και θα μείνουν στη διάσημη παραλία του ή στα βράχια για το δειλινό. Στη φωτογραφία μοιάζουν με πιστούς του θεού ήλιου που μένουν έκθαμβοι μπροστά στη μεγαλοπρεπή κόκκινη δύση του.
Εκεί μέσα στο δειλινό που χρύσιζε πριν καταλήξει στο κατακόκκινο μια όμορφη αέρινη κοπέλα φωτογραφιζόταν με στιλ και χάρη παίζοντας με τις σκιές του δειλινού από μια φίλη της. Της ζητήσαμε να ποζάρει και γι’ εμάς και το έκανε με εκείνη την ανεπιτήδευτη απλότητα και την χαρά που μόνο οι νέοι μπορούν ακόμα να έχουν.
Μετά ζητήσαμε και από την φίλη της να ποζάρει δίπλα της. Δύο υπέροχες αέρινες γυναικείες φιγούρες αποτυπωμένες στο χρυσό δειλινό που αργά-αργά είχε αρχίσει να κοκκινίζει. Μόνο στο Να της Ικαρίας μπορείς να ζήσεις το παιχνίδισμα της φαντασίας στο παιχνίδισμα των νέων που έρχονται εδώ από κάθε γωνιά να ζήσουν την στιγμή…
CARPE DIEM ή άδραξε την μέρα, όπως έλεγε ο Ρόμπιν Ουΐλιαμς στο αξεπέραστο φιλμ: Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών. Χιλιάδες νέοι έρχονται στο Να μόνο και μόνο για να αδράξουν κάτι από τη δύση του Αιγαίου.
ΤΟ ΠΙΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΔΕΙΛΙΝΟ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ
Καθώς ο ήλιος έδυε το χρυσό χρώμα του δειλινού περνούσε σταδιακά από όλες τις αποχρώσεις του κόκκινου. Δεκάδες εκστατικοί νέοι σκαρφαλωμένοι στα βράχια κοιτούσαν, φωτογράφιζαν, αγκαλιαζόντουσαν. Ο θεός ήλιος του Αιγαίου ολοκλήρωνε την μέρα και την διαδρομή του με τον πιο δοξαστικό τρόπο: περνώντας όλα τα πορφυρά χρώματα και τις αποχρώσεις τους που καθρεφτίζονταν στον ορίζοντα, στην θάλασσα, στα βράχια.
Κι από μακριά στον εντυπωσιακά κατακόκκινο ορίζοντα “ένας γέρος ήλιος μας κοιτά και μας κλείνει που και που το μάτι”! Στίχος που έγραψε ο Καββαδίας και τραγούδησε ο Μικρούτσικος…
Κάτι από το απόλυτο της κοσμικής έκρηξης έχει αυτό το σπάνιο δειλινό στο Να της Ικαρίας. Όποιος δεν το έζησε κάτι έχει χάσει…
Το δειλινό στην Ικαρία έχει κάτι από το συμπαντικό της δημιουργίας του κόσμου. Όχι μόνο στο Να – που είναι το πιο γνωστό κι εντυπωσιακό – αλλά ακόμα και στον Άγιο Πολύκαρπο, που βρεθήκαμε την προηγουμένη. Μας ξάφνιασαν οι απίστευτα έντονοι χρωματισμοί. Σταματήσαμε βγήκαμε σ’ ένα ξάγναντο στο βουνό. Ανεβήκαμε σ’ έναν βράχο και φωτογραφίζαμε. Και ω του θαύματος στον ορίζοντα αποτυπώθηκε κάτι από το σχήμα ενός νησιού: η Άνδρος, αναφωνήσαμε…
ΤΟ ΕΙΔΩΛΟ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΚΑΙ Η ΑΝΔΡΟΣ
Πάμε πάλι πίσω στο Να. Ο ήλιος έδυσε. Όμως παραμένουμε και φωτογραφίζουμε το είδωλό του. Ένα είδωλο που περνά αργά από το τελευταίο κίτρινο στο ροζ! Ο ήλιος έχει δύσει πια. Τώρα δύει και το είδωλο και αρχίζει να αχνοδιαγράφεται μέσα από την θάλασσα και σα να ανατέλλει για λίγο – το περίγραμμα των βουνών της Άνδρου!!
Όπως διαβάζουμε: “Είναι οι ατμοσφαιρικές συνθήκες που συμβάλουν στο γνωστό φαινόμενο “Mirage”. Ένας αντικατοπρισμός. Στην ουσία το φως κάμπτεται περνώντας από ένα στρώμα ατμοσφαιρικού αέρα σε ένα άλλο, με διαφορετική θερμοκρασία και πυκνότητα, άρα και με διαφορετικό δείκτη διάθλασης. Και κάπως έτσι μπορείς να δεις μακρινά αντικείμενα τα οποία βρίσκονται στην άκρη ή ακόμα και κάτω από τον ορίζοντα.” Όπως εν προκειμένω ανέτειλε πίσω από το είδωλο του ήλιου η Άνδρος στον ορίζοντα…
Η Άνδρος εδώ σαν μια γκρίζα μολυβιά παιδιού αντικαθρεφτίζεται πίσω από το ροζ είδωλο του “ήλιου του ηλιάτορα”…
Αναδημοσίευση από : https://www.enandro.gr
