του Νάσου Μπράτσου
Στη μαρτυρική Βιάννο, θα διεξαχθεί από τις 14 έως τις 16 Σεπτεμβρίου 2018 το 3ο Πανελλήνιο Συνέδριο για τα Ολοκαυτώματα και τις Γερμανικές Αποζημιώσεις.
Με τον αγώνα για τα αυτονόητα για εμάς, αλλά «δυσνόητα» για τους από επιλογή κωφεύοντες, να μπαίνει σε νέα διάσταση, καθώς το κίνημα της διεκδίκησης των γερμανικών αποζημιώσεων, δείχνει να πατάει όλο και περισσότερο σε πιο σταθερά βήματα και να αγκαλιάζει όλο και περισσότερο κόσμο.
Αιθιοπία: Ο Χαϊλέ Σελασιέ με Έλληνες πρόσφυγες
Δεν είναι μόνο «λογιστικό» ζήτημα, ή «κόλπο» για να «ρεφάρει» κανείς τα μνημόνια, ή έστω μέρους αυτών.
Είναι κυρίως πολιτικό ζήτημα, να αναδειχθεί ο εγκληματικός ρόλος των φασιστικών – ναζιστικών δυνάμεων κατοχής στη χώρα μας και οι τεράστιες αρνητικές συνέπειες που κουβάλησε η χώρα σε όλη την μεταπολεμική περίοδο.
Ακόμα πιο σημαντικό, είναι αυτό να γίνει τώρα, που πατώντας στη λήθη και την παραπληροφόρηση επιχειρούν να ανασυγκροτηθούν κάθε λογής γκρούπες φυρερίσκων.
Η χρονική σύμπτωση της διεξαγωγής του συνεδρίου με τις εκδηλώσεις με αφορμή τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και τις ανάλογες ιστορικές συνδέσεις, κάνει αυτή την ανάγκη ιδιαίτερα πιεστική.
Έλληνες πρόσφυγες στην Αιθιοπία το 1943
Για δεκαετίες και σημαντικό ρόλο έπαιξαν τα πολλά πέτρινα μεταπολεμικά χρόνια, δεν αναδείχθηκε, έως καθόλου θα λέγαμε, μία σημαντική παράμετρος των δεινών που έφερε στη χώρα μας η κατοχή.
Δημοτικό σχολείο στο Λίβανο με προσφυγόπουλα από τη Χίο και την Ικαρία
Εκτός από τα Μπλόκα, τις εκτελέσεις, τα Ολοκαυτώματα, τα βασανιστήρια, το ρήμαγμα και το πλιάτσικο, δεκάδες χιλιάδες Ελλήνων (υπολογίζεται ότι ήταν πάνω από 30.000) επέλεξαν το δρόμο της προσφυγιάς.
Στη μεγάλη τους πλειοψηφία ήταν πληθυσμοί από τα νησιά του Αιγαίου και μεγάλο μέρος των προσφύγων ήταν από το Βορειοανατολικό Αιγαίο (Χίος, Σάμος, Ικαρία, Λέσβος, κλπ).
Ο δρόμος που ακολούθησαν ήταν Τουρκία, Συρία και ακολούθως από εκεί σε χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής, αλλά και την Κύπρο.
δελτίο Ελλήνων προσφύγων
Οι λόγοι για τη μαζική προσφυγιά οικογενειών, ήταν η πείνα, ο φόβος των διώξεων και οι βομβαρδισμοί.
Δυστυχώς δεν επέστρεψαν όλοι (περίπου 25.000 επαναπατρίστηκαν με βάση τις καταστάσεις επιβίβασης), άλλοι χάθηκαν στις απόπειρες διαφυγής, άλλοι στα παράλια της Τουρκίας μετά από επιθέσεις παραστρατιωτικών συμμοριών, άλλοι δεν άντεξαν τις κακουχίες, άλλοι έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της επιστροφής (πυρκαγιά στο πλοίο Empire Patrol που μετέφερε Καστελοριζιούς).
Άλλοι έμειναν για να εργαστούν κάποιο διάστημα στις χώρες υποδοχής, άλλοι από πρόσφυγες, έφυγαν για άλλες χώρες και έγιναν οικονομικοί μετανάστες και άλλοι στη διάρκεια της προσφυγιάς συμπλήρωσαν το όριο ηλικίας στράτευσης (16 χρόνια) κατατάχτηκαν και επέστρεψαν με στρατιωτικές καταστάσεις επιβίβασης.
Λίβανος 1943 – Έλληνες πρόσφυγες στη Βηρυτό
Η ένταξη στην επιχειρηματολογία των διεκδικήσεων για τις αποζημιώσεις και της προσφυγικής διάστασης και των δεινών της, θα λειτουργήσει εμπλουτίζοντας τη θεματική και αποτελεί ταυτόχρονα και ιστορική δικαίωση για τις γενιές εκείνες που αφού παράτησαν τα σπίτια τους, βρέθηκαν από τα κύματα του Αιγαίου, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Τουρκίας, στο hot spot στο Χαλέπι και ακολούθησε η διασπορά τους σε διάφορες χώρες.
Σχετική είδηση: Αναγνώριση της ερευνητικής δουλειάς του ert.gr
Αναδημοσίευση από : http://www.ert.gr
