Μια σύνθετη πραγματικότητα αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στην πρώτη γραμμή της μάχης για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού. Ο Γιώργος Πάνος και η σύζυγός του Μαρία Φλεβοτόμου είναι νοσηλευτές στο «Αττικόν», ένα από τα νοσοκομεία αναφοράς για τον κορωνοϊό, και καλούνται να διαχειριστούν τις νέες απαιτήσεις στο εργασιακό περιβάλλον σε συνδυασμό με τις οικογενειακές υποχρεώσεις ως γονείς δύο κοριτσιών, ηλικίας 10 και 3 ετών.
Ήταν μια κουβέντα που έπρεπε να γίνει. Οι γονείς, νοσηλευτές και οι δύο στο «Αττικόν», ένα από τα νοσοκομεία αναφοράς για τον κορωνοϊό, χρειάστηκε πρόσφατα να καθησυχάσουν τη μεγαλύτερη κόρη τους. Της είπαν ότι δεν πρόκειται να «κολλήσουν κάτι στη δουλειά». Εξήγησαν ότι λαμβάνουν όλα τα απαραίτητα μέτρα, ότι ξέρουν πώς να προστατεύουν τους εαυτούς τους και εκείνη. Είναι μία από τις οικογένειες των επαγγελματιών υγείας που καλούνται να βρουν τις ισορροπίες και τις πιο κατάλληλες απαντήσεις σε μια πρωτόγνωρη καθημερινότητα.
Ο Γιώργος Πάνος και η σύζυγός του Μαρία Φλεβοτόμου εργάζονται από το 2008 σε δημόσιο νοσοκομείο. Εχουν δύο κόρες, 10 και 3 ετών. Εκείνος, έπειτα από χρόνια υπηρεσίας ως νοσηλευτής σε μονάδες εντατικής θεραπείας, εργάζεται σήμερα στην Ψυχιατρική Κλινική του «Αττικόν». Η γυναίκα του είναι νοσηλεύτρια στη μονάδα τεχνητού νεφρού του ίδιου νοσοκομείου. Και πριν από 11 χρόνια, όπως λένε, έπρεπε να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί κατά την πανδημία της γρίπης Η1Ν1. Ωστόσο τα έκτακτα μέτρα που έχουν ληφθεί στις ημέρες του κορωνοϊού, με το κλείσιμο των σχολείων και την ανάκληση αδειών στον χώρο της υγείας, έχουν διαμορφώσει για τους ίδιους και πολλές παρόμοιες οικογένειες μια πιο σύνθετη πραγματικότητα.
Ποιος θα κρατήσει τα παιδιά στο σπίτι εάν προτείνεται για λόγους πρόληψης να μην έρχονται σε επαφή με παππούδες και γιαγιάδες; Τι γίνεται σε περιπτώσεις μονογονεϊκών οικογενειών; Πώς μπορούν να προφυλαχθούν επαγγελματίες της υγείας, οι οποίοι ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες, έχοντας ιστορικά καρδιοπάθειας, διαβήτη ή άλλα προβλήματα;
«Βγήκε ο κόσμος στα μπαλκόνια για να χειροκροτήσει. Δεν κάνεις όμως αυτή τη δουλειά για να σου πουν μπράβο», αναφέρει ο κ. Πάνος. «Πάντα η ζωή μας εξαρτάται από ένα πρόγραμμα. Ζητάμε να μην έχουμε κοινές βάρδιες και όταν εργάζομαι τη νύχτα να μην έχει εφημερία η σύζυγός μου. Είναι οι ρυθμοί μας αυτοί. Τώρα με την κρίση, το πρόβλημα γίνεται πιο έντονο». Στο νοσοκομείο όπου εργάζονται προετοιμάστηκαν χώροι για την υποδοχή ασθενών που έχουν προσβληθεί από κορωνοϊό. Εκτός από την ανάκληση αδειών, για να βρίσκεται κάθε τμήμα σε ετοιμότητα, αναιρέθηκαν και οι αναρρωτικές άδειες που δίνονταν από ιδιώτες γιατρούς.
Στις δικές τους κλινικές έχουν ήδη εξεταστεί στη θεωρία σενάρια για το τι θα συμβεί σε περίπτωση που νοσήσει από τον κορωνοϊό κάποιος ψυχικά ασθενής, ή ένας νεφροπαθής – κάτι το οποίο δεν έχει δοκιμαστεί ακόμη στην πράξη. Ισως η πιο σημαντική αλλαγή ήταν η εικόνα σε γενική εφημερία. Ο κ. Πάνος, ο οποίος επικουρικά όπως και άλλοι συνάδελφοί του βοηθάει στο τμήμα επειγόντων σε κάποιες εφημερίες, διαπίστωσε ότι έχει περιοριστεί ο κόσμος που τριγυρνάει άσκοπα. «Παλιά στις εφημερίες βούλιαζε το νοσοκομείο από πολίτες, τώρα έχουν μειωθεί τα περιστατικά που δεν είναι έκτακτα», λέει.
Κάποιοι συνάδελφοί τους έχουν αντιμετωπίσει καχύποπτες αντιδράσεις από μερίδα του περίγυρού τους. «Ανησυχούν ορισμένοι πολίτες ότι μπορεί λόγω της εργασίας τους οι νοσηλευτές να κουβαλήσουν τον ιό από το νοσοκομείο. Ο φόβος μερικές φορές κάνει καλό γιατί ο κόσμος προσέχει παραπάνω. Μπορεί όμως να δημιουργήσει και παρεξηγήσεις», λέει ο κ. Πάνος. Με τη μεγαλύτερη κόρη του το ζευγάρι των δύο νοσηλευτών δεν χρειάστηκε να κάνει κάποια επιπλέον κουβέντα. Προσπαθούν όσο γίνεται, όταν επιστρέφουν στο σπίτι, να μη μεταφέρουν μαζί τους και την επικαιρότητα.
