Στο πρώην σχολείο που πήγαινα το 2ο γυμνάσιο – λύκειο, το θρυλικό CHAP-CHAP COLLEGE (άλλη φορά θα πούμε πως προέκυψε η ονομασία αυτή) έγινε η επιχείρηση της αστυνομίας που έβγαλε τους πρόσφυγες και μετανάστες που είχαν βρει καταφύγιο εκεί.
Σε αυτή την περιοχή έζησα 30 χρόνια.
Προφανώς η στέγαση των προσφύγων, αλλά και όσων έχουν πρόβλημα στέγης, πρέπει να είναι μία οργανωμένη διαδικασία και σε ανθρώπινες συνθήκες και όχι σε κρατικά γκέτο, ή όταν δεν βρίσκουν ούτε αυτά να καταλήγουν σε ερειπωμένα και επικίνδυνα σπίτια ή άλλες εγκαταστάσεις.
Ας μείνουμε όμως στην “ανομία” που έφεραν στην περιοχή οι ξένοι, όπως διατυμπανίζουν κάποιοι από τα κανάλια.
Στην περιοχή πολλά έχουν αλλάξει τα τελευταία χρόνια προς το χειρότερο, έχει παρατηθεί εδώ και χρόνια από όλες τις κυβερνήσεις και όλες τις δημοτικές αρχές, γι αυτό και για χρόνια αλώνιζε η Χρυσή Αυγή.
Όμως όσοι “ανακάλυψαν” ότι προ της έλευσης προσφύγων και μεταναστών ήταν ο επίγειος παράδεισος και μετά ήρθε η κόλαση επί της γης, μάλλον πρέπει να παίρνουν ληγμένα από τους διάφορους εμπόρους που κυκλοφορούν εκεί για δεκαετίες.
Λες και τις δεκαετίες του ’70 και του ’80, δεν υπήρχαν ναρκωτικά και πρεζέμποροι, δεν “χάθηκαν” από αυτά μαθητές και του συγκεκριμένου σχολείου, λες και δεν υπήρχαν συμμορίες, λες και τις συμπλοκές Άγιος Παντελεήμονας – Κολωνός τις ονειρευτήκαμε, δεν τις ζήσαμε.
Λες και εμείς οι ίδιοι δεν πέσαμε θύματα κλοπών όταν μέναμε στην περιοχή, ή δεν είχαμε ζήσει απόπειρες τέτοιου είδους.
Λες και δεν είδαμε εκβιασμούς, χάπια, φυλακόβιους, παραβατικές συμπεριφορές (τον θυμάστε τον “tattoo” που είχε βουτήξει ένα περιπολικό και είχε πάει βόλτα;). Δεν υπήρχαν όμως τότε τα κανάλια, λες και δεν είχαμε δει ρουφιάνους πάσης φύσεως, νταβατζήδες και άλλα “λουλούδια” να αλωνίζουν στην περιοχή.
Λες και δεν ήταν εκεί γύρω το στριπτιζάδικο VENUS του επικεφαλής της ακροδεξιάς και βίαιης “Εθνικής Σταυροφορίας”, Φ. Παπαγεωργίου (με πολλές καταδίκες για μαστροπεία) που τον είχε μαζέψει ο εισαγγελέας όταν σε άλλο τέτοιου είδους “μαγαζί” έκανε επί σκηνής νούμερο στο οποίο δήθεν έκανε σεξ με πλαστική κότα, ενώ τα ηχεία έπαιζαν κακαρίσματα. Θέμα που τότε είχε γίνει βούκινο από τις εφημερίδες.
Λες και ένα τετράγωνο πιο δίπλα δεν ήταν ένα από τα σημεία του δολοφονικού αμόκ του Π. Καζάκου.
Λες και δεν είδαμε τις μαφίες να νοικιάζουν (ερήμην των απόντων ιδιοκτητών τους) κλειστά σπίτια (και να τα φρουρούν) στην γειτονική πλατεία Βικτωρίας το 2015 σε ταλαίπωρους από τη Συρία.
Λες και δεν είδαμε “ψωνιστήρια” στην ίδια πλατεία από Έλληνες γηραιούς κυρίους, σε ανήλικους πρόσφυγες και μετανάστες και δουλέμπορους να πουλάνε “χαρτιά” και μετά από τις καλές δουλειές να κερνάνε μαζικά.
Λες και τη χρέωση για τη φόρτιση του κινητού στην καφετέρια δεν την έκαναν γηγενείς.
Όπως και τη “χρέωση” για ύπνο στην καφετέρια όταν έκλεινε το βράδυ.
Η “ανομία” ήταν πρώτα και κυρίαρχα και παντού στον πλανήτη τοπικό φρούτο και μόνο πάνω σε αυτόν τον “θεμέλιο” λίθο μπορούν να προστεθούν όλες οι υπόλοιπες δραστηριότητες. Και όσοι κλείνουν τα μάτια σε αυτό πολύ γρήγορα θα εκτεθούν.
Με το ναρκοκάραβο αλήθεια τι έχει γίνει;
