17. ΚΥΡΙΑΚΗ & ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ!!! (εμπνευσμένες από δω και πέρα ως τις εκλογές απ΄ όλα τα είδη του ζωικού βασιλείου)
Πόσο γρήγορα περνούν οι μέρες! Πόσο γρήγορα πέρασαν οι Κυριακές!!!
Η άνοιξη θέλει δεν θέλει είναι εδώ! επιμένει κι ας μην το δείχνει να είναι παρούσα και δραστήρια (ίσως από ταπεινότητα). Εμείς το νοιώθουμε με όλες μας τις αισθήσεις γιατί δεν είναι μόνο εποχή των λουλουδιών αλλά και των ζώων και των ανθρώπων… όλα αφηνιάζουν από ζωή και ειδικά τώρα τον Μάη φτάνουν στην κορύφωση της αναγέννησής των!!! Όλα ανθίζουν ερωτοτροπώντας με τις δροσοστάλες στο αυγινό λυκόφως, λάμπουν στον ήλιο, υπερχειλίζουν από χυμούς κι αρώματα και υπόσχονται να τα αλλάξουν και πάλι όλα!!!
Ένας βόμβος ακούγεται πάνω στο κατάσπαρτο από αγριολούλουδα λιβάδι… κι ένα σμήνος μελισσών ίσα που αγγίζουν με τα χνουδωτά ποδαράκια τους τα κεφαλάκια των κατάλευκων μαργαριτών ή των κατακόκκινων παπαρούνων, χαϊδεύουν χωρίς ντροπή τις κατακίτρινες σπάρτες … θεϊκές εικόνες που υμνούν τον δημιουργό, όποιος κι αν είναι, όπου κι αν κρύβεται!
Ένα βουερό μελίσσι παλεύει να επιβιώσει μες στο νοτιά και την ξαφνική μπόρα, μια κινούμενη μπάλα, μια μεταφερόμενη κοινωνία με τα όλα της θα καταλήξει κάπου για να χτίσει από την αρχή την δική της Πολιτεία με τους νόμους της, τους κανόνες της, τα αυστηρά της πρωτόκολλα… με τους εργάτες, τους κηφήνες της και την Μεγάλη Μητέρα την «Βασίλισσά» της που βασιλεύει ισόβια και χωρίς Βασιλιά !!! Αν κάτι πάει στραβά, κάποιος παρακούσει ή αγνοήσει εντολές ή κάνει του κεφαλιού του τότε όλοι μαζί χάνονται στην ανυπαρξία του σύμπαντος κόσμου!!! (έτσι ορίζεται εδώ το δίκαιο)…
Οι μέλισσες τα πιο γλυκά ζωάκια με την ιεραρχημένη ζωή τους ζουν σε μεγάλες οικογένειες μέσα σε κυψέλες παραδίδοντας μαθήματα κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης!
Σε κάθε οικογένεια υπάρχει μια “Μάνα”, («Γέγονα» την λέγαμε οι Ικαριώτες δεν μας ταίριαζαν οι τίτλοι βασιλείας και τέτοια κουραφέξαλα), αυτή η ΜΆΝΑ μία αποστολή έχει: να γεννάει μόνο να γεννάει… κι επειδή αυτή η αποστολή είναι κρίσιμη για την συνέχεια της ζωής στην κυψέλη, οι πονηροί της εξουσίας για δικούς τους λόγους την είπανε «Βασίλισσα»!
Η οικογένεια όμως αυτή έχει και τους κηφήνες που νομίζουμε πως είναι οι κλασσικοί τεμπέληδες όλων των εποχών επειδή δεν δουλεύουν όπως οι εργάτριες. Όλη μέρα ξαπλωμένοι πάνω στους αναπαυτικούς καναπέδες αραχτοί κι ωραίοι περιμένουν την σειρά τους να «ταξιδέψουν στο όνειρο» με την Βασίλισσα χωρίς να ξέρουν ότι αυτό θα τους στοιχίσει την ίδια τους την ζωή εφόσον θα πεθάνουν μετά την ολοκλήρωση της πράξης όταν κι αποκολλώνται τα γεννητικά τους όργανα, αν το γνώριζαν σίγουρα θα προτιμούσαν να κουβαλούν κι εκείνοι ως κοινοί χαμάληδες το φαγητό τους… δυστυχώς η καλοπέραση αλλά προπάντων η άγνοια έχει το τίμημά της και τι τίμημα!!!
Αυτές βέβαια που δουλεύουν ακατάπαυστα νύχτα μέρα είναι οι χιλιάδες θηλυκές μέλισσες, οι “εργάτριες”. Οι οποίες αποτελούν και το βασικό πληθυσμό!!! το πόσες δουλειές κάνουν είναι εντυπωσιακό καθώς είναι υπεύθυνες και λογοδοτούν κάθε στιγμή στους «ανωτέρους» των: από το κουβάλημα της τροφής μέχρι τον καθαρισμό της κυψέλης, από την φροντίδα των προνυμφών και την ιδιαίτερη φύλαξη της βασίλισσας ως το κτίσιμο των κελιών, τη συλλογή της γύρης, την τροφοδοσία των κηφήνων, μέχρι τη περιφρούρηση ολόκληρης της κυψέλης!!!
Είναι πολλοί εκείνοι που μπερδεύουν ακόμα τις μέλισσες με τις σφήκες (εδώ έχουν ευθύνη και το σχολειό αλλά κι οι Δάσκαλοι) ήρθε η ώρα που θα πρέπει να τις ξεχωρίσουν όχι μόνο για το γνωστικό τους οπλοστάσιο αλλά και για την δική τους ασφάλεια….
Λοιπόν, οι σφήκες είναι δύο λογιών οι κίτρινες που στη Νικαριά τις λέμε «ΦΑΗΔΟΝΕΣ» κι οι κόκκινες μεγαλύτερες, όλες όμως το ίδιο επιθετικές και δηλητηριώδεις που το τσίμπημά τους προκαλεί έντονο μούδιασμα και δυνατό πόνο. Ετούτες δεν έχουν απ΄ ότι λέει η εντομολογία ιδιαίτερη ιεράρχηση μήτε «Βασίλισσα» έχουν, μήτε βασιλόπουλα, (το πιθανότερο είναι: εμείς να μην αναγνωρίζουμε σ΄ αυτές τέτοιους τίτλους), απλά όπως όλα τα έντομα πολλαπλασιάζονται με κανονικό τρόπο…. τίποτα το εξαιρετικό, τίποτα το πρωτότυπο!
Κάνουν την φωλιά τους όπου τύχει ή «όπου βγει» με τα γνωστά αποτελέσματα! Τρυπώνουν σε υγρά λαγούμια κάτω από μικρές πέτρες ή μεγάλους λούρους, μέσα σε «άσπες» ή σε κουφάλες δέντρων οπουδήποτε σκιερό ή δύσοσμο μέρος εκεί στήνουν το δικό τους «βρωμο/βασίλειο»!!!
Άλλο λοιπόν η «μέλισσα» που κάνει το μέλι κι άλλο η «φαηδόνα» με το φαρμακερό κεντρί… που δεν μας παρέχει τίποτα το ωφέλιμο!
Για να ξεχωρίσουμε μια μέλισσα από μια φαηδόνα, εκτός από το χρώμα ή το τσίμπημα στο οποίο η μέλισσα πεθαίνει αμέσως μετά, η φαηδόνα όχι, δοκιμάζουμε και μια κουταλιά θυμαρίσιο μέλι… εξαίσιο!!!
Ε! κάπως έτσι ή περίπου έτσι κρίνοντας και συγκρίνοντας μπορούμε και να ορίσουμε ή να ξεχωρίσουμε τα καλά και τα κακά της ιστορίας των ανθρώπων σε κάθε εποχή… για παράδειγμα όποιος τυχόν δυσκολεύεται να ορίσει τον «φασισμό» δεν έχει παρά να σταθεί στο ύψωμα στα Καλάβρυτα, φασίστες είναι αυτοί που στάθηκαν στη σειρά αντίκρυ από το ύψωμα και με την βοήθεια των ντόπιων συνεργατών εκτέλεσαν 499 αθώους ανθρώπους – αυτοί είναι οι κακοί της υπόθεσης, όπως κακοί είναι κι όσοι επιδιώκουν να ξεχάσουμε, εκείνοι που νομίζουν ότι μπορούν να σβήσουν από τη συλλογική μνήμη ξεσχίζοντας κεφάλαια ολόκληρα (αλίμονό τους όμως)… Οι καλοί είναι αυτοί που συνεχίζουν να δακρύζουν σε κάθε τους επίσκεψη, είναι αυτοί που κρατούν αναμμένο το καντήλι της μνήμης…. Που διεκδικούν μέχρι σήμερα την τιμωρία των ενόχων με κάθε μέσο και σε κάθε ευκαιρία! Όχι από εκδίκηση αλλά για την … ΔΙΚΑΙΩΣΗ…
Τα ζώα ως έμπνευση δεν «τέλεψαν»… οι Κυριακές όμως σώθηκαν, άλλη δεν έχει… δεν προκάνουμε γιατί την επόμενη Κυριακή θα γράφουμε ΠΟΙΗΜΑΤΑ!!! και το βράδυ θα τραγουδάμε μαζί τη ΝΙΚΗ της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ!!! Το αξίζουμε…
Χαρούλα Κοτσάνη
