Στα πέντε πρώτα πακέτα κυρώσεων κατά της Ρωσίας τα πήγαμε περίφημα. Πρωτοστατήσαμε κιόλας. Και όπλα στείλαμε, και τον Τσαϊκόφσκι απαγορεύσαμε, και νέες συμφωνίες με τους Αμερικάνους κλείσαμε για το ακριβότερο LNG. Κι ας είχε επιπτώσεις στον κοσμάκη που πλήρωνε ακριβότερα το ρεύμα στην Ελλάδα από όλη την Ευρώπη.
Στην έκτη δόση κυρώσεων όμως κολλήσαμε. Μα είναι δυνατόν να επηρεαστούν και οι εφοπλιστές; Είναι δυνατόν να απαγορεύει η Ευρώπη τη μεταφορά ρωσικού πετρελαίου όταν τα μισά της καράβια είναι ελληνικά;
Και είπαμε ένα ΟΧΙ, μεγαλύτερο και από της 28ης Οκτωβρίου.
Και η αλληλεγγύη στην Ουκρανία; Που είναι τώρα ο Σαββόπουλος να τραγουδήσει τον εθνικό της ύμνο; Τώρα η Ελλάδα γιατί δεν βρίσκεται στη σωστή πλευρά της Ιστορίας;
Κι ο Ρουβάς, λείπει. Να μας ξαναπεί για την Ευρώπη, το κοινό μας σπίτι, όπου «μοιραζόμαστε κοινές αξίες για την ανθρωπότητα…». Οταν οι κυρώσεις ακούμπησαν τους εφοπλιστές η αλληλεγγύη πήγε περίπατο.
