Θοδωρής Παναγούλης
Στους επενδυτές που στο παρελθόν, από το 2010 και μετά, έχουν λάβει άδεια παραγωγής για μεγάλα projects εγκατάστασης αιολικών πάρκων σε ελληνικά νησιά (ή συμπλέγματα νησιών) με παράλληλη πόντιση υποβρύχιων καλωδίων για διασύνδεση με το ηπειρωτκό σύστημα, απευθύνθηκε προ ολίγων εβδομάδων η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας.
Η Αρχή ζήτησε από τους επενδυτές να την ενημερώσουν για τη φάση στην οποία βρίσκεται κάθε έργο και για το κατά πόσον ενδιαφέρονται οι ίδιοι για την υλοποίησή τους.
Σύμφωνα με πληροφορίες του energypress, στο σύνολό τους σχεδόν οι επενδυτές απάντησαν στη ΡΑΕ ότι τα έργα είναι «ζωντανά» και το ενδιαφέρον τους παραμένει, έθεσαν ωστόσο ως προϋπόθεση για να προχωρήσει η όποια διαδικασία, την αποσαφήνιση του πλαισίου υπό το οποίο θα καθορίζονται οι αποζημιώσεις τους.
Στην πραγματικότητα έθεσαν ως προϋπόθεση να υπάρξει νομοθετική ρύθμιση από το ΥΠΕΝ που να αξιοποιεί τη δυνατότητα που δίνουν οι κατευθυντήριες γραμμές της Ε.Ε. για ένταξη στο σύστημα, έργων ΑΠΕ πάνω από 250 MW, όχι μέσω διαγωνισμών αλλά με καθορισμό ειδικής τιμής αποζημίωσης (ταρίφας), η οποία καθορίζεται από το κράτος – μέλος και εγκρίνεται από την Κομισιόν.
Πρέπει να σημειωθεί ότι η ΡΑΕ φέρεται να έχει στείλει στον κ. Σταθάκη επιστολή – υπόμνημα, που παρουσιάζει το όλο θέμα και εξηγεί ότι η πρωτοβουλία για μια τέτοια κίνηση, που θα μπορούσε σε μικρό σχετικά χρόνο να πολλαπλασιάσει την εγκατάσταση ΑΠΕ στη χώρα, είναι αποκλειστικά του Υπουργείου Περιβάλλοντος.
Όπως ανέφερε πρόσφατα ο Διονύσης Παπαχρήστου, συντονιστής της ομάδας διαγωνιστικών διαδικασιών ΑΠΕ της Αρχής, τα έργα αυτά με εγκατεστημένη ισχύ, το καθένα, μεγαλύτερη των 250MW διαθέτουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και εξυπηρετούν πολλαπλούς σκοπούς (π.χ. διασυνδέσεις νησιών) σε σχέση με άλλα έργα μεταξύ των οποίων είναι δύσκολο να επιτευχθεί «επί ίσοις όροις» ανταγωνισμός.
Σύμφωνα με τον ίδιο, το γεγονός αυτό δημιουργεί δυσκολία στο να υπάρχει κρίσιμη μάζα «ομοειδών» έργων με τα οποία να εξασφαλίζεται ένα ελάχιστο επίπεδο ανταγωνισμού. Ακόμα και στην περίπτωση που μπορούν να λάβουν μέρος σε κοινή ανταγωνιστική διαδικασία (για δημοπρατούμενη ισχύ 400MW σύμφωνα με την Υ.Α.), αυτό εκτιμάται ότι θα οδηγήσει σε επιλογή ενός και μόνο συμμετέχοντα (αφού θα έχει ισχύ μεγαλύτερη των 250MW), με αποτέλεσμα να υπάρχει ανταγωνιστική διαδικασία με έναν μόνο Επιλεγέντα, κάτι που διαστρεβλώνει την έννοια των ανταγωνιστικών διαδικασιών αλλά και παράλληλα επιβραδύνει την πορεία της χώρας στην επίτευξη των δεσμευτικών στόχων για το κλίμα και το περιβάλλον.
Ποιά είναι τα έργα
Τα κυριότερα από τα έργα αυτής της κατηγορίας, που έχουν λάβει, παλαιότερα, άδεια παραγωγής, όλα σε συνδυασμό με καλώδια διασύνδεσης με το ηπειρωτικό σύστημα, είναι τα εξής:
· Το «Αιγαίο Ζεύξη» στο Βόρειο Αιγαίο, έργο της Ρόκας – Iberdrola, που έχει λάβει άδεια παραγωγής από το 2010 και περιλαμβάνει την ηλεκτρική διασύνδεση της Λέσβου, της Λήμνου και της Χίου μεταξύ τους και με την ηπειρωτική χώρα καθώς και την ανάπτυξη αιολικών πάρκων ισχύος 706 μεγαβάτ στα τρία νησιά
· Στην Κρήτη, έργο της ΤΕΡΝΑ 33 αιολικών σταθμών, συνολικής ισχύος 1077 MW με υποβρύχια διασύνδεση, και της ELICA Group του ομίλου Κοπελούζου (36 αιολικοί σταθμοί, 1.005 MW). Και τα δύο έχουν ενταχθεί από τον Ιανουάριο του 2013 στη διαδικασία fast track, ενώ οι πληροφορίες αναφέρουν ότι στη συνέχεια έχουν συγχωνευθεί σε ένα κοινό επιχειρηματικό project συνολικής δυναμικότητας περί τα 1000 MW.
· Στην Ικαρία, έργο της Μυτιληναίος, που προβλέπει την εγκατάσταση στο νησί αιολικών πάρκων ισχύος 330 MW με τη παράλληλη διασύνδεσή τους υποβρυχίως με την ηπειρωτική Ελλάδα.
· Στο Νότιο Αιγαίο το «Aegean Project» της Eunice Energy Groupπου περιλαμβάνει την εγκατάσταση αιολικών σταθμών σε νησίδες που βρίσκονται στον θαλάσσιο χώρο μεταξύ Αμοργού – Αστυπάλαιας – Καλύμνου και Κώ συνολικής ισχύος 582 MW. Η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από τα εν λόγω πάρκα θα μεταφέρεται μέσω υποθαλάσσιων καλωδίων που θα συνδέονται με την Αττική, δίνοντας την δυνατότητα σύνδεσης και με το ηλεκτρικό σύστημα Λέρου – Καλύμνου – Κώ – Νισύρου – Τήλου.
· Στη Σκύρο, έργο της κοινοπραξίας Αιολική Νότιας Σκύρου Α.Ε., με μετόχους τη Μονή Μεγίστης Λαύρας (95%) και την ΕΝΤΕΚΑ Α.Ε. (5%). Αφορά την εγκατάσταση εννέα αιολικών πάρκων συνολικής ισχύος 333 MW, με συνολικό αριθμό 111 ανεμογεννητριών, στo νότιo τμήμα του νησιού (όρος Κόχυλας), και διασύνδεση με το ηπειρωτικό σύστημα μέσω Αλιβερίου ή Λάρυμνας.
Αναδημοσίευση από : https://energypress.gr
