Επιστολή αποχώρησης από τους Οικολόγους Πράσινους
Αποχωρούν από το κόμμα των Οικολόγων Πράσινων 31 στελέχη και μέλη από τη Θεσσαλονίκη και την Κεντρική Μακεδονία, μεταξύ τους και ολόκληρη η οργάνωση του Δήμου Θεσσαλονίκης. Στην κίνηση αυτή προβαίνουν μετά την οριακή απόφαση του έκτακτου συνεδρίου του κόμματος (43-37, 5 λευκά και 9 αποχές) να ενταχθεί για 3η φορά στα ψηφοδέλτια ΣΥΡΙΖΑ.
Ολόκληρη η επιστολή αποχώρησης έχει ως εξής:
Όσοι και όσες υπογράφουμε αυτό το κείμενο δηλώνουμε ότι αποχωρούμε από το κόμμα των Οικολόγων Πράσινων, καθώς πιστεύουμε στην αυτόνομη έκφραση του χώρου της πολιτικής οικολογίας και δεν συμφωνούμε ότι η οριακή απόφαση του τελευταίου συνεδρίου για νέα εκλογική σύμπραξη με τον ΣΥΡΙΖΑ -Προοδευτική Συμμαχία και συμμετοχή υποψηφίων στα ψηφοδέλτια του συμβάλει στην υλοποίηση των οικολογικών αιτημάτων.
Αντίθετα, δεν έχει καμιά πολιτική νομιμοποίηση, αφού καταπατεί μια βασική ιδρυτική αρχή των Οικολόγων Πράσινων, ότι η πολιτική οικολογία δεν μπορεί να είναι «προστατευόμενη» άλλων πολιτικών δυνάμεων. Μια νέα εκλογική υποστήριξη άλλου κόμματος θα έχει ως βέβαιη έκβαση τη συγχώνευση των Οικολόγων Πράσινων στο νέο συμμαχικό σχήμα του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο έχει γίνει φανερό ότι πρόκειται να μετεξελιχθεί σε ένα κανονικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, με αριστερές και πράσινες πινελιές. Άλλωστε και το κραταιό κατά το παρελθόν «Τμήμα Οικολογίας» του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πέρασε εδώ και αρκετά χρόνια στην ανυπαρξία.
Ήδη η πολιτική που άσκησαν οι Οικολόγοι Πράσινοι τα τελευταία χρόνια έδειξε ότι όχι απλά βάζουν «νερό στο κρασί τους», αλλά μάλλον έβαλαν λίγο «κρασί στο νερό τους». Η αρχική συμφωνία 22 σημείων μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Οικολόγων Πράσινων ελάχιστα τηρήθηκε, ενώ αντίθετα υπήρξαν κυβερνητικές πρωτοβουλίες που δέχτηκαν σφοδρή κριτική από οικολογική άποψη (υπερ-προσήλωση της ενεργειακής πολιτικής στον άνθρακα, «ατυχείς» αποφάσεις για το κυνήγι και τα αδέσποτα, νομοσχέδιο Τσιρώνη για τις διαβόητες «οικιστικές πυκνώσεις» που απορρίφθηκε από το ΣτΕ κ.α.). Οι προοπτικές που ανοίγονται με τη νέα συνεργασία που αποφασίστηκε, δείχνουν ότι αυτό το κρασί θα γίνεται ολοένα και λιγότερο για χάρη της πειθαρχίας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και των διάφορων «ωφελημάτων».
Κόμμα που για τρίτη συνεχόμενη φορά δεν συμμετέχει σε εθνικές εκλογές αλλά το κάνει μέσω εκπροσώπων του σε ψηφοδέλτια άλλου κόμματος, θυμίζει περιπτώσεις πολλών άλλων μικρών κομμάτων, που ενσωματώθηκαν τελικά στους μεγαλύτερους εταίρους. Όπως κανείς πια δεν θυμάται το αποτύπωμα της ΕΔΗΚ και του Αγροτικού κόμματος και τις θέσεις που αυτά εξέφραζαν, δεν θέλουμε οι Πράσινες θέσεις να περάσουν στα αζήτητα της ιστορίας αλλά αντίθετα να βρίσκονται στο κέντρο του ενδιαφέροντος των πολιτών και της κοινωνίας.
Προφανώς και το μεγάλο διακύβευμα για τα επόμενα χρόνια θα είναι οι εξορύξεις υδρογονανθράκων, η ενεργειακή πολιτική και τα μέτρα για την κλιματική αλλαγή. Και εδώ ο κυβερνητικός, αλλά και ο κομματικός απολογισμός είναι ισχνός. Η οικολογική συνιστώσα δεν μπόρεσε να μεταβάλει ούτε κατ’ ελάχιστο τις πιο καταστροφικές επιλογές. Ούτε και μια νέα συνεργασία μπορεί να έχει αξιοπιστία,όταν συλλαμβάνονται προληπτικά και προπηλακίζονται μέλη των Οικολόγων Πράσινων που δηλώνουν την αντίθεσή τους σε κυβερνητικές αποφάσεις. Γιατί να την πιστέψει κανείς ως πιθανή αντιπολίτευση, όταν δεν έκανε και πολλά πράγματα ως κυβέρνηση; Όταν ακόμη και πριν λίγους μήνες υπήρχαν «οικολογικά» επιχειρήματα εντός των Οικολόγων Πράσινων για την… πιο αργή απόσυρση του λιγνίτη από το ενεργειακό μίγμα της χώρας!
Αλλά και για την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου, για την προστασία του αιγιαλού, των δασών και των περιοχών Νατούρα, για το κυνήγι, για την οικολογική πολεοδομική ανασυγκρότηση των πόλεων, για τις βιώσιμες μετακινήσεις, για το βασικό εισόδημα, για τα ευρωπαϊκά ομόλογα, για το Νέο Πράσινο Κοινωνικό Συμβόλαιο, για τα δικαιώματα των ζώων και σχεδόν όλη την οικολογική ατζέντα, χρειάζεται να αρθρωθεί και πάλι ένας δυναμικός πολιτικός λόγος που να υπερασπίζεται μακροχρόνιους αγώνες, αιτήματα που έχουν εγκαταλειφθεί για μη δυσαρεστήσουν τον «μεγάλο εταίρο» και προτάσεις που μας συνδέουν με το ευρωπαϊκό οικολογικό κίνημα. Επίσης, χρειάζεται να αποκατασταθούν οι χαμένες σχέσεις με τοπικά κινήματα προστασίας της φύσης, με περιβαλλοντικές οργανώσεις και με πρωτοβουλίες ενεργών πολιτών. Ένα πράσινο κόμμα δεν μπορεί να είναι αποκομμένο από την κινηματική του βάση.
Ελπίζουμε ότι ο χώρος της πολιτικής οικολογίας θα μπορέσει να αναγεννηθεί και να έχει την έκφραση που του αξίζει και στη χώρα μας.
Βασιλόπουλος Στράτος
Βερβερίδης Κωνσταντίνος
Γεωργόπουλος Αλέξανδρος
Γιαννάκη Αγγελική
Γκουντινάκος Χρήστος
Δασκαλάκης Γιάννης
Δημητρίου Όλγα
Ζόγκας Γιώργος
Ζόγκας Αδριανός
Ζώτου Ελεονώρα
Ιωαννίδου Αφροδίτη
Καντερές Δημήτρης
Κυπριανίδου Ρούλα
Κυπριανίδου Σοφία
Κυρίμης Χρήστος
Μακρής Θανάσης (συνεργαζόμενος υποψ. ευρωβουλευτής)
Μανιατέα Ορθοδοξία
Μοβσεσιάν Φώτιος
Μπαλτατζίδου Νικολέττα
Μπαρτζός Παναγιώτης
Μπλιώνης Γιώργος
Ντελής Μιχάλης
Ξανθοπούλου Καλλιόπη
Παπαλιάς Κυριάκος
Παρτόζης Γιάννης
Πασχούλας Κωνσταντίνος
Περδίκης Γιώργος
Φωτοπούλου Θεοδότα
Φωτοπούλου Γαλάνη Παρασκευή
Χατζηκοντίδης Βασίλης
Χιλιτίδης Οδυσσέας
