Μαχαίρι σε πληγή που αιμορραγεί η κατάθεση ψυχής της «μάνας των Τεμπών» Μαρίας Καρυστιανού ενώπιον του Ευρωκοινοβουλίου
«Είμαι μια μητέρα από την Ελλάδα και απευθύνομαι σε όλες τις μητέρες και τους γονείς του κόσμου» είπε ξεκινώντας την καθηλωτική ομιλία της η Μαρία Καρυστιανού στο Ευρωκοινοβούλιο.
«Tέμπη, 28 Φεβρουαρίου 2023, 23.22. Ωρα μηδέν… Ηρθα εδώ για να ασκήσω το υπέρτατο δικαίωμά μου, το δικαίωμα να είμαι άνθρωπος» εξήγησε ο Παύλος Ασλανίδης.
Οι φωνές της μητέρας της 20άχρονης Μάρθης και του πατέρα του 27χρονου Δημήτρη αντήχησαν στις αίθουσες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και ήταν τόσο δυνατές που ακούστηκαν απ’ άκρη σ’ άκρη και σε όλη την Ελλάδα. Δύο γονείς με ανεξάντλητη ψυχική δύναμη έβαλαν τον πόνο τους σε μια βαλίτσα και ταξίδεψαν έως τις Βρυξέλλες αναζητώντας δικαιοσύνη για τις 57 ψυχές των Τεμπών.
Βρέθηκαν στην αίθουσα της ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, εκεί ακριβώς όπου μία εβδομάδα πριν η χώρα μας καταδικάστηκε για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση για το ανύπαρκτο κράτος δικαίου. Κρατώντας τα γράμματα που σχημάτισαν τη λέξη «ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ» απαθανάτισαν τη στιγμή σε μια ιστορική και με τεράστιους συμβολισμούς φωτογραφία.
Για όλους ήταν η Μαρία και ο Παύλος. Κανείς δεν τους κοιτούσε με συμπόνια. Μόνο με περηφάνια επειδή «τόλμησαν» να σηκώσουν ανάστημα στο κυβερνητικό τέρας του αυταρχισμού και της ατιμωρησίας που ξεπλένει εγκληματίες και θυσιάζει ανθρώπινες ζωές. Οι ομιλίες τους μαχαίρι σε ανοιχτή πληγή που ένα χρόνο μετά συνεχίζει να αιμορραγεί.
Το κλίμα στην αίθουσα του Ευρωκοινοβουλίου κάθε άλλο παρά βαρύ. Η Μ. Καρυστιανού και ο Π. Ασλανίδης ήταν εκεί για να αναδείξουν μία προς μία τις κραυγαλέες παραλείψεις και τα πασαλείμματα που έγιναν στον τόπο του εγκλήματος και να εξηγήσουν στα ευήκοα ώτα των Ευρωπαίων πώς λειτουργεί ένα κράτος που δεν σέβεται τους πολίτες του, παρά προτιμά να τους εξαπατά και να τους εξευτελίζει.
Με τρεμάμενη πολλές φορές φωνή, αλλά σίγουρα πιο δυνατή από εκείνη των περισσότερων ΜΜΕ στην Ελλάδα που με τη στάση τους γίνονται δεκανίκι στη συγκάλυψη του εγκλήματος στα Τέμπη, η κ. Καρυστιανού καθήλωσε τους ακροατές διηγούμενη μια σύγχρονη οδύσσεια. Αυτή η μάνα που χλευάζεται από την κυβέρνηση και την ανώτατη ηγεσία της Δικαιοσύνης τής κατά τα άλλα δημοκρατικής μας χώρας αποθεώθηκε από ευρωβουλευτές, πολιτικούς και πολίτες που αδιαπραγμάτευτα δήλωσαν παρόντες στο πλάι όλων των οικογενειών θυμάτων που απαιτούν το αυτονόητο: η δικαστική εξουσία να επιτελέσει ανεμπόδιστα το χρέος της για να λάμψει η αλήθεια.
«Πραγματογνωμοσύνη στα γραφεία»
Αν συνοψίζαμε τη συγκινητική ομιλία της κ. Καρυστιανού, θα διαβάζαμε τις ακόλουθες προτάσεις: «Δεν ήταν ένα μεγάλο δυστύχημα αλλά ένα μεγάλο κρατικό έγκλημα. Συγκλονιστήκαμε όταν διαπιστώσαμε ότι δεν υπήρχε κανένα σύστημα ασφαλείας σε λειτουργία στο κύριο μέσο μαζικής μετακίνησης της χώρας. Το υπουργείο Μεταφορών γνώριζε το πρόβλημα και παρ’ όλα αυτά επέτρεπε τη λειτουργία. Μας παραπλάνησαν, μας εξαπάτησαν. Παραβιάζοντας όλα τα διεθνή πρωτόκολλα, παραγκώνισαν τους δικαστικούς λειτουργούς και προχώρησαν σε πλήρη αλλοίωση του χώρου. Απέκρυψαν και συγκάλυψαν κάθε στοιχείο που θα οδηγούσε εμάς και τους Ελληνες πολίτες στην αλήθεια και τους ένοχους στη Δικαιοσύνη.
Η πραγματογνωμοσύνη συντάχθηκε μέσα από γραφεία, οι πραγματογνώμονες δεν πήγαν ποτέ στον χώρο του εγκλήματος. Το πλάνο όμως της κυβέρνησης και των μέσων ενημέρωσης ήταν σιγά σιγά το θέμα να σβήσει. Σταμάτησαν να ασχολούνται μόλις ένα μήνα μετά, καθώς ξεκινούσε η προεκλογική περίοδος και η υπόθεση των Τεμπών δεν “βοηθούσε” την εικόνα της κυβέρνησης.
Το μπάζωμα πρέπει να είναι η ταχύτερη κρατική δράση που έγινε ποτέ στην Ελλάδα. Τολμήστε για λίγο να νιώσετε το μέγεθος του εμπαιγμού και της εξαπάτησης. Τα παιδιά μας δεν ήθελαν να πεθάνουν. Ηθελαν να ζήσουν, να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους. Δεν μιλώ κομματικά. Δεν έχω κάποιο όφελος και θα έδινα τα πάντα να μην ήμουν εδώ, να μη σας μιλάω γι’ αυτό. Μιλάω πολιτικά. Ως ενεργός πολίτης που φωνάζει για το αυτονόητο. Μας ενδιαφέρει να τιμωρηθούν οι ένοχοι που σκότωσαν με τη διαφθορά και την απραξία τους τα παιδιά μας».
«Το έγκλημα είναι ζήτημα ευρωπαϊκό»
Ο Παύλ. Ασλανίδης με μια πολύ έντονη και συναισθηματική ομιλία ενημέρωσε τους Ευρωπαίους για το πώς η χώρα που γέννησε αξίες και ιδανικά και στην οποία υποκλινόταν όλη η ανθρωπότητα ντροπιάζεται και βιώνει παγκόσμιο διασυρμό. Λίγο προτού ολοκληρώσει την ομιλία του και προτού η αίθουσα σειστεί από τα χειροκροτήματα έδωσε υπόσχεση στα θύματα των Τεμπών λέγοντας: «Αγαπημένα μας παιδιά, θα ξεπλύνουμε αυτή την ντροπή, να το θυμάστε σαν ανταμώσουμε ξανά. Ως τότε, να ξέρετε ότι ζείτε μέσα μας. Είμαστε η ψυχή, η καρδιά και η φωνή σας…».
Για τον πατέρα του 27χρονου Δημήτρη «το έγκλημα των Τεμπών δεν είναι υπόθεση που αφορά 57 ανθρώπους και τις οικογένειές τους. Είναι ένα ζήτημα εθνικό. Είναι ένα ζήτημα ευρωπαϊκό». Γιατί όπως είπε «όλοι είμαστε “επιβάτες” στην ίδια ταχεία ενός εκτροχιασμένου και τυχοδιωκτικού κράτους που δεν διστάζει να ξεπουλάει ακόμη και ζωές για εισιτήρια. Σε αυτήν τη χώρα εμείς πασχίζουμε να ζήσουμε, να εργαστούμε, να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας και τι παίρνουμε πίσω; Ενα κλειστό φέρετρο και ένα χαρτί που απλώς γράφει: βίαιος θάνατος. Πλήρης απανθράκωση. Ούτε μια τελευταία αγκαλιά και ένα φιλί αποχαιρετισμού δεν μπορέσαμε να δώσουμε».
Πηγή: documento
