285
Κάθε πόλεμος κρίνεται στο πεδίο της μάχης, αλλά αρχίζει με λόγια. Με άλλους όρους, η εκλογική μάχη και αντιπαράθεση που άρχισε και θα τελειώσει το βράδυ των εκλογών έχει απ’ όλα. Αλήθειες και ψέμματα, πραγματικά και κάλπικα διλήμματα, υπόγεια χτυπήματα, δολώματα για τους ψηφοφόρους, έντεχνα κόλπα, εξαγορές και ό,τι άλλο μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου, που ορισμένες φορές φαντάζεται πως η εκλογική αστική αντιπαράθεση είναι περίπατος στις «πύλες του παραδείσου».
Μόνο τις διαφημιστικές εταιρείες να ρωτήσουμε, τους κρυφούς μηχανισμούς του κράτους και των ΜΜΕ θα βγάλουμε τη σαπίλα του αιώνα.
Πάρτε για παράδειγμα τις μάσκες και την πανδημία. Αφού φόβισαν τον κόσμο για να ανεβάσουν τις τιμές των φαρμάκων, τώρα -λόγω τουρισμού- εξαφάνισαν το θέμα από τα δελτία ειδήσεων. Έρμε λαέ!
Στο θέμα μας όμως, αυτή ή η άλλη εκλογική προτίμηση δεν γίνεται μπροστά σε tabula rasa (άγραφο χάρτη).
Κάθε ψηφοδέλτιο, όσο και αν δεν φαίνεται, κουβαλάει πάνω του ένα πολιτικό πρόγραμμα, μια ιδεολογία. Δεν είναι ένα άσπιλο και αμόλυντο χαρτί που απλώς έχει άλλα τυπογραφικά γράμματα.
Αυτός που ψηφίζει τη ΝΔ δίνει το πράσινο φως για μειώσεις μισθών, ιδιωτικοποιήσεις, περισσότερη αστυνομία, «ανήκομεν εις την δύσιν», βάσεις για τις ΗΠΑ, για να μη θυμίσουμε τους εθνικόφρονες στις προηγούμενες δεκαετίες. Αντίστοιχα ο ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με το ψηφοδέλτιο στην κάλπη, ψηφίζει μεταμφιεσμένη την άρχουσα τάξη, στρεβλωμένη αριστερά, ρεφορμισμό (μεταρρυθμισμό), ψέματα και υποσχέσεις. Όλα όσα σχετίζονται με μία καραβοτσακισμένη πολιτική και τη θεωρία του μικρότερου κακού. Πώς λέγαμε παλιότερα; Διώχνουμε τον τίγρη από την πόρτα για να μπει η αρκούδα από το παράθυρο.
Το ίδιο ισχύει για κάθε ψηφοδέλτιο, όπως θα αναλύσουμε παρακάτω, και κανείς δεν μπορεί να πει ότι είναι «αθώος του αίματος».
Υπάρχουν λοιπόν χαμένες ψήφοι; Φυσικά και υπάρχουν. Είναι όλες όσες χειροτερεύουν το επίπεδο διαβίωσης των λαϊκών στρωμάτων, φαλκιδεύουν τους αγώνες, σπέρνουν αυταπάτες, απομακρύνουν τους ορίζοντες, αποδυναμώνουν τα συνδικάτα, διαλύουν την ενότητα της εργατικής τάξης, σπρώχνουν το λαό να υποκλίνεται άλλοτε σαν δούλος στους ξένους, άλλοτε ως γκαρσόνι.
Αντιλαμβανόμαστε πλήρως τις διαδικασίες της ταύτισης και μίμησης. Ο άνθρωπος θέλει να ανήκει σε μεγαλύτερες ομάδες, να αισθάνεται ασφάλεια και σιγουριά. Ούτως εχόντων των πραγμάτων, αυτός που ψηφίζει αστικά και ρεφορμιστικά κόμματα δε χρειάζεται να εξηγεί. Βρίσκεται σε έναν στρωμένο δρόμο και η πολιτική του τοποθέτηση έχει επεξηγηθεί από δεκάδες μηχανισμούς. Από το σχολείο, τα ΜΜΕ, τη συνήθεια, το περιβάλλον, την εκκλησία, την οικογένεια, τις παρέες κλπ.
Αντίθετα, ο ψηφοφόρος ενός αριστερού κόμματος, και πολύ περισσότερο του Μ-Λ ΚΚΕ, πρέπει να εξηγήσει μέχρι το γενεαλογικό δέντρο του Αβραάμ και του Ισαάκ. Να γιατί επιμένουμε πως τα μέλη και οι φίλοι του κόμματος, εκτός από την πολιτική πίστη, πρέπει να διαβάζουν, να ξέρουν να επεξηγούν, να έχουν κοφτερό μυαλό και μάτι γερακιού. Να γιατί τα μέλη μας αξίζουν 10 και 100 φορές περισσότερο από τα νωθρά και κουρασμένα μυαλά των αστικοαντιδραστικών κομμάτων.
Τι κουβαλάει λοιπόν η ψήφος στο Μ-Λ ΚΚΕ; Κουβαλάει όλη την επαναστατική φυσιογνωμία του ΚΚΕ! Την ταξικότητα της εργατικής τάξης, τον αντιφασισμό στον β΄ παγκόσμιο πόλεμο, την υπεράσπιση του σοσιαλισμού σε ΕΣΣΔ και Κίνα, τη λαϊκότητα, την πολιτιστική επανάσταση και τον αντιρεβιζιονισμό, τη δύναμη των συνδικάτων και του παλλαϊκού αγώνα. Ακόμα την ανάγκη να χτιστεί το μεγάλο, επαναστατικό κομμουνιστικό κόμμα ως δύναμη και κινητήρας ανατροπής της εξάρτησης στο δρόμο για το σοσιαλισμό.
Η ψήφος στο Μ-Λ ΚΚΕ γράφει δουλειά, ειρήνη, δημοκρατία, εθνική ανεξαρτησία, σοσιαλισμό.
Αυτός που ψηφίζει Μ-Λ ΚΚΕ γνωρίζει ότι το (μικρό ακόμα) κόμμα μας υποστήριξε ανιδιοτελώς κάθε αγώνα στην πατρίδα μας και σε όλο τον κόσμο. Είναι πατριωτικό και συνάμα διεθνιστικό. Είναι ενωτικό, χωρίς να λοξοδρομεί σε κάθε φύσημα του ανέμου. Ύψωσε τη σημαία της πάλης στην καρδιά της πανδημίας, όταν πλειάδα οργανώσεων «τα δίπλωσαν» με το σύνθημα «θα λογαριαστούμε μετά», ενώ άλλοι ψάχνουν να κουρνιάσουν κάτω από τις φτερούγες του Τσίπρα και του Βαρουφάκη.
Δεν κρύβουμε πως υπάρχουν και άλλες αριστερές οργανώσεις που υπηρετούν τμήματα των παραπάνω αρχών και πολλές φορές βρεθήκαμε στους ίδιους δρόμους. Λέμε όμως, χωρίς διάθεση σχολαστικισμού και βυζαντινισμού, πως το κίνημα δεν είναι «α λα καρτ» (εκλεκτικιστικά – κατ’ επιλογή). Για παράδειγμα, υπάρχουν πολιτικές συλλογικότητες που έχουν μία ορθή θέση στον πόλεμο στην Ουκρανία. Όμως αρνούνται να προφέρουν τη λέξη ανεξαρτησία και θεωρούν τη χώρα μας ιμπεριαλιστική(!). Είναι λοιπόν αυτός ο λόγος που λέμε πως η πολιτική φυσιογνωμία μας είναι μία ολοκληρωμένη πρόταση σε επίπεδο θεωρίας, και πολιτικής και πράξης.
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η ψήφος στο Μ-Λ ΚΚΕ δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πολλές φορές αισθανόμαστε σαν όαση στην έρημο Σαχάρα, όπου για να φτάσει ο βεδουίνος θα πρέπει να περάσει από σαράντα κύματα. Να σπάσει τις πολιτικές προκαταλήψεις, να στερεώσει μία πολιτική, να φτιάξει όραμα, να ξεπλύνει στην κολυμπήθρα όλες τις αμαρτίες της αριστεράς κλπ, κλπ. Από αυτήν την άποψη, το μαγικό χαρτάκι δεν έχει το ίδιο ποιοτικό βάρος για όλα τα κόμματα, όσο και αν συνηθίσαμε να το μετράμε έτσι. Οι ψήφοι στο Μ-Λ ΚΚΕ έχουν 10 και 20 φορές παραπάνω αξία από αυτές που υποκλέπτουν με διάφορους τρόπους τα συστημικά κόμματα και το παραπάνω δεν είναι διόλου σχήμα λόγου.
Αρκεί να υπολογίσουμε μία παράμετρο που είναι το οικονομικό ζήτημα. Από τα παγκάρια του κράτους, δηλαδή από τη φορολογία, όλα τα κόμματα (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ-ΕΛ.ΛΥΣΗ) προσπορίζονται εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, χώρια αυτά που παίρνουν δανεικά και αγύριστα από τις τράπεζες. Μάλιστα το ΚΚΕ, για να μη φαίνεται τόσο εξαρτημένο από το κράτος, έχει εφεύρει τη γελοία και ανήθικη θεωρία πως «η μίζα» πηγαίνει για λαϊκό σκοπό.
Μόνο το Μ-Λ ΚΚΕ και μια-δυο ακόμα αριστερές οργανώσεις αρνήθηκαν και στήριξαν πολιτικά την αρχειακή άρνησή τους να πάρουν κρατική επιχορήγηση.
Δεν είναι το παραπάνω ένα ισχυρό διαφοροποιητικό στοιχείο ανάμεσα σε επαναστάτες και δουλοπρεπείς; Δεν αποτελεί η πάγια άρνηση μας ένα ισχυρό όπλο αξιολόγησης ανάμεσα σε αξιοπρεπή ή όχι πολιτική; Ανεξάρτητα λοιπόν αν φαίνεται ή όχι, το κάθε ψηφοδέλτιο γράφει πάνω του ένα ρητό ή άρρητο συμβόλαιο. Είναι μία πολιτική πράξη και δήλωση. Δεν είναι διόλου εύκολο να σπάσει κανείς καθιερωμένους πολιτικούς πάγους και να ρίξει στην κάλπη μία κόκκινη ψήφο. Δεν μεγαλοποιούμε τις δυσκολίες, αλλά και δεν τις υποτιμούμε. Είμαστε ρεαλιστές και προσγειωμένοι στο τραχύ έδαφος της πραγματικότητας. Άλλωστε για μας τους επαναστάτες κομμουνιστές, τόσο οι εκλογές όσο και το αστικό κοινοβούλιο έχουν την περιορισμένη αξία τους.
Μοιάζουν νάνοι μπροστά στην απεραντοσύνη της ταξικής πάλης και στη μεγαλοσύνη των σκοπών της επανάστασης και του σοσιαλισμού.
Σε αυτό το σημαδεμένο έδαφος, που αναγκαστικά καλούμαστε να δώσουμε μία μάχη, θα βρούμε και θα ξαναβρούμε μπροστά μας τη σάπια θεωρία της χαμένης ψήφου.
Δεν επιλέγουμε εμείς ακόμα τους κανόνες. Αλλά μέσα στο βαρβαρικό πεδίο θα δώσουμε τη μάχη με τιμή και ταξική αξιοπρέπεια.
Γιατί η ψήφος στο Μ-Λ ΚΚΕ είναι η μόνη κερδισμένη.
