Στη δεκαετία του 1960 το βασικό επιχείρημα της Δεξιάς εναντίον της Αριστεράς ήταν ότι αν έρχονταν στην εξουσία θα τους έπαιρναν τα σπίτια και τα χωράφια τους.
Σήμερα εκτός απ’ αυτούς που έχασαν τα σπίτια τους με την κρίση που προκάλεσε ο χρηματοπιστωτικός κερδοσκοπικός καπιταλισμός και τις χιλιάδες -λόγω μεγάλου κόστους μεταβίβασης- αποποιήσεις κληρονομιάς, οι πολίτες αυτής της χώρας κινδυνεύουν να χάσουν και τα πατρογονικά τους χωράφια, βοσκοτόπια και άλλες εκτάσεις. Αυτό συμβαίνει ακόμα και σε περιοχές που εντάχθηκαν στο ελληνικό κράτος πολύ μετά την ίδρυσή του, ως ανεξάρτητες πολιτείες όπως η Ικαρία, η οποία υπήρξε για αρκετούς μήνες το 1912 ανεξάρτητη αυτοδιοικούμενη πολιτεία και οι μη ιδιωτικές γαίες (δάση, βοσκοτόπια, αιγιαλός, μονοπάτια, δρόμοι κ.ά.) ήταν κοινοτικές.
Η διαδικασία υφαρπαγής αυτών των γαιών περνάει μέσα από ενέργειες της πολιτείας που φαίνονται αποσπασματικές ή τυχαίες, αλλά αν τις δει κανείς συνολικά και διαχρονικά, υποψιάζεται ότι είναι οργανωμένες. Και αυτές είναι:
● Υποβάθμιση της ποιότητας των μελετών. Αυτό έγινε με την κατάργηση των ελάχιστων αμοιβών, την επικράτηση του μοντέλου μελετοκατασκευής και με μειοδοτικούς διαγωνισμούς για μελετητικά έργα όπως η σύνταξη κτηματολογικών, χωροταξικών και δασικών μελετών με πολύ χαμηλές αμοιβές.
● Η παράλληλη προκήρυξη μελετών κτηματολογίου και δασικών χαρτών, ενώ η σωστή σειρά είναι αναγνώριση των αιγιαλών και δασών και μετά κλήση των ιδιοκτητών να δηλώσουν τις ιδιοκτησίες τους.
● Επικράτηση της «νομικής άποψης» στον φορέα του Κτηματολογίου ότι εφαρμόζουμε στο έδαφος ό,τι λένε τα συμβόλαια.
● Χωροταξικά σχέδια για συγκεκριμένα έργα, π.χ. ΑΠΕ και τουρισμού, που δεν σέβονται προηγούμενες χωροταξικές μελέτες και ζώνες Natura.
Στην περίπτωση της Ικαρίας η κατάσταση σήμερα είναι η εξής:
Προκηρύχτηκε η μελέτη κτηματολογίου, κλήθηκαν οι ιδιοκτήτες να πληρώσουν για να αναγνωριστεί η ιδιοκτησία τους, ενώ παράλληλα αναρτήθηκαν οι δασικοί χάρτες που χαρακτήριζαν τις ιδιοκτησίες τους δασικές. Στη συνέχεια έγινε προανάρτηση κτηματολογίου για να μάθουν ότι οι ιδιοκτησίες για τις οποίες είχαν πληρώσει δεν ανήκουν ούτε σε αυτούς ούτε στον Δήμο Ικαρίας που κατέχει όλες τις κοινόχρηστες γαίες από την ίδρυση της ανεξάρτητης πολιτείας το 1912, αλλά στο ελληνικό Δημόσιο.
Ας σημειωθεί ότι για τους παραπάνω λόγους, οι μελέτες και του κτηματολογίου αλλά και των δασικών χαρτών είναι κάκιστης ποιότητας (ελαιώνες και πεζούλες χαρακτηρίζονται δάση, το οδικό δίκτυο εμφανίζεται ελλιπές ή λάθος κατ’ εφαρμογή αυθαίρετων συμβολαίων κ.λπ.), καθώς έγιναν με κριτήριο το κέρδος και πολύ χαμηλές αμοιβές, με μη ειδικευμένο τεχνικό προσωπικό και χωρίς αυτοψίες που κοστίζουν. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ο Δήμος Ικαρίας να ζητάει να ακυρωθούν οι μελέτες αυτές (κτηματολογίου και δασικών χαρτών) και να προκηρυχθούν σωστά εκ νέου. Για το θέμα έκανε και συγκέντρωση στον Εύδηλο στις 19 Ιουλίου 2024.
Απαράδεκτο επίσης είναι και το καθεστώς διόρθωσης των λαθών των μελετών αυτών. Αντί της με την κοινή λογική διαδικασίας «κάνατε λάθος, ελάτε να το διορθώσετε», καλείται ο πολίτης να πληρώσει τοπογράφους, δασολόγους και δικηγόρους για να αποδείξει ότι η μελέτη είναι λάθος και πρέπει να διορθωθεί.
Ερχεται δηλαδή η πολιτεία και σου λέει «είσαι ελέφαντας» και πρέπει να πληρώσεις για να αποδείξεις ότι δεν είσαι.
Αν προστεθεί στα παραπάνω ότι τα περισσότερα κτήματα είναι αμοίραστα ή με χαρτιά που δεν αναγνωρίζονται ως τίτλοι (π.χ. η διαθήκη δεν θεωρείται τίτλος), εκτιμάται ότι το 70%-80% της ιδιοκτησίας στην Ικαρία θα περάσει στο ελληνικό Δημόσιο.
Και εδώ προκύπτει το ερώτημα: Τι θα την κάνει τόση γη το ελληνικό Δημόσιο;
Η απάντηση δίνεται από τα ειδικά χωροταξικά σχέδια που αυθαίρετα ψηφίζει χρόνια τώρα η κυβερνητική Δεξιά και τα οποία προβλέπουν:
● Ανεμογεννήτριες στην κορυφογραμμή του Αθέρα (όπως λέγεται η κορυφογραμμή της Ικαρίας) παρότι υπάρχει ήδη το ΣΧΟΑΠ (χωροταξικό σχέδιο) του 2013 που προβλέπει ότι οι εγκαταστάσεις παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από αιολική ενέργεια σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τοποθετούνται στην κορυφογραμμή του Αθέρα και το υψηλότερο σημείο των πτερυγίων τους θα πρέπει να βρίσκεται χαμηλότερα από την κορυφογραμμή (Ζ. Γενικές Διατάξεις-Κανονιστικές Ρυθμίσεις). Στη βουνοκορφή της Ικαρίας υπάρχουν επίσης και περιοχές Natura.
Παρ’ όλα αυτά το χωροταξικό σχέδιο των ΑΠΕ και οι σχετικές άδειες προβλέπουν τη δημιουργία εργοστασίου –που παραπλανητικά ονομάζεται πάρκο– περισσότερων των 100 ανεμογεννητριών ύψους 120 μέτρων ακριβώς πάνω στην κορυφογραμμή και μέσα στις περιοχές Natura αλλά και στο πανάρχαιο δάσος δρυός του Ράντη όπου προβλέπονται η κατασκευή δρόμων και η τοποθέτηση 13 ανεμογεννητριών. Το ότι δεν έχει υλοποιηθεί ακόμα το σχέδιο αυτό οφείλεται στο ότι δεν υπάρχει το καλώδιο σύνδεσης της Ικαρίας με την ηπειρωτική Ελλάδα.
● Χωροταξικό τουρισμού που βρίσκεται σε διαβούλευση και το οποίο προτείνει για την Ικαρία ανέγερση ξενοδοχείων 100 κλινών, σε αντίθεση με την εκφρασμένη στο ΣΧΟΑΠ, αλλά και από όλους τους φορείς της Ικαρίας, βούληση για ήπια τουριστική ανάπτυξη.
Τα ξενοδοχεία των 100 κλινών όμως απαιτούν γη και αυτή είναι σήμερα κατακερματισμένη και δασική. Οταν περιέλθει στην ιδιοκτησία του Δημοσίου, τα πράγματα θα είναι πιο εύκολα για τους επίδοξους ξενοδόχους και τις κυβερνήσεις που ψηφίζουν νόμους γι’ αυτούς.
*Τοπογράφος μηχανικός ΕΜΠ, MSc Φωτογραμμετρίας
Πηγή: efsyn.gr
