«Συμπληρώθηκε ένας χρόνος από την ανακοίνωση του πρώτου κρούσματος κορονοϊού στην Ελλάδα. Μέχρι τώρα έχουν καταγραφεί πάνω από 185.000 κρούσματα και σχεδόν 6.500 θύματα. Ο λαός μας καθημερινά συνεχίζει να δίνει τη μάχη για την υγεία και τη ζωή του. Συνεχίζει να μετράει τις συνέπειες της κυβερνητικής διαχείρισης της πανδημίας, που έχει ως βασικό κριτήριο τη θωράκιση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.
Το διάστημα αυτό, σωματεία υγειονομικών, άλλα σωματεία και φορείς δεν σταμάτησαν αγωνιστικά να διεκδικούν μέτρα προστασίας της υγείας και των δικαιωμάτων του λαού.
Η κυβέρνηση, ένα χρόνο τώρα σταθερά αρνείται να συναντήσει τα σωματεία των υγειονομικών, να ακούσει τις προτάσεις τους, ενώ δεν πήρε κανένα ουσιαστικό μέτρο για την προστασία του λαού και φέρει ακέραια την ευθύνη για τη διασπορά του ιού στην Αττική.
Όλο αυτό το διάστημα μας πάει από lockdown σε lockdown. Παρόλα αυτά, τα κρούσματα στην Αττική αυξάνονται δραματικά. Γιατί η πραγματική διασπορά γίνεται σε χώρους δουλειάς, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, σε ιδιωτικές δομές Υγείας και πρόνοιας όπου δεν λαμβάνεται κανένα ουσιαστικό μέτρο. Γιατί είναι πλήρως υποστελεχωμένες οι αρμόδιες κρατικές ελεγκτικές υπηρεσίες, με συνέπεια να μη διενεργούνται έλεγχοι σε μεγάλους χώρους δουλειάς, στη βιομηχανία, στα μεγάλα εμπορικά καταστήματα. Γιατί κανένα lockdown δεν μπορεί να υποκαταστήσει τις προσλήψεις μόνιμου υγειονομικού προσωπικού, την επίταξη του ιδιωτικού τομέα της Υγείας, τη δημιουργία και στελέχωση νέων ΜΕΘ, την αποφασιστική ενίσχυση του Πρωτοβάθμιου Συστήματος Υγείας.
Αυτή η κατάσταση είναι συνέχεια του γεγονότος ότι όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων “φρόντισαν” να διατηρούν υποβαθμισμένο το δημόσιο σύστημα Υγείας. Με πετσοκομμένους προϋπολογισμούς, με λουκέτο σε νοσοκομεία, με μειώσεις στο προσωπικό, με τον ιδιωτικό τομέα να θησαυρίζει με τον ανθρώπινο πόνο.
Κλίνες, προσωπικό, τεστ, ιχνηλάτηση, μέτρα πρόληψης, όλα μπαίνουν στην “προκρούστεια κλίνη” της λογικής “κόστους – οφέλους”. Η μετατροπή των νοσοκομείων σε νοσοκομεία “μιας νόσου” που έχει σοβαρές συνέπειες για την αντιμετώπιση σοβαρών ασθενειών (π.χ. καρδιοπάθειες, καρκινογενέσεις κ.ά.) είναι απαράδεκτη. Πού οφείλεται το γεγονός ότι το 2020 είχαμε περίπου 10.000 παραπάνω θανάτους από το 2019, τη στιγμή που τα θύματα λόγω covid είναι 6.500; Έτσι θα πάμε και το 2021;
Ο απαραίτητος εμβολιασμός προχωράει με αργούς ρυθμούς, χωρίς ταυτόχρονα να διασφαλίζονται τα απαραίτητα φάρμακα που θα μπορούσαν να συμβάλουν στο να σωθούν ανθρώπινες ζωές.
Η μείωση προϋπολογισμών στα νοσοκομεία έγινε το ίδιο διάστημα που ενισχύθηκαν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι και διευκολύνθηκαν για να ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους. Ενισχύθηκε το νομικό οπλοστάσιο για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και την κλιμάκωση της επίθεσης στα εργασιακά δικαιώματα (καθιέρωση 10ωρης εργασίας, ξεχαρβάλωμα του μέσου μισθού, χτύπημα στο απεργιακό δικαίωμα και στη συνδικαλιστική δράση). Την ίδια στιγμή, χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι οδηγήθηκαν στην απόγνωση.
Αποδείχτηκε ξανά ότι ούτε στην πανδημία, ούτε στην κρίση είμαστε “όλοι μαζί”. Δεν είναι μαζί εργάτες, άνεργοι και βιομήχανοι ή εφοπλιστές, ξενοδοχοϋπάλληλοι και ξενοδόχοι, εμποροϋπάλληλοι και ιδιοκτήτες σούπερ μάρκετ, υγειονομικοί στον ιδιωτικό τομέα και κλινικάρχες, τους οποίους ταΐζουν οι κυβερνήσεις διαχρονικά με ζεστό χρήμα και σε συνθήκες πανδημίας, η κυβέρνηση τους έδωσε και μπόνους. Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι το διάστημα της πανδημίας, σε όλο τον κόσμο, οι πλούσιοι έχουν γίνει πιο πλούσιοι από ποτέ.
Δεν δεχόμαστε να πληρώσουμε ξανά την κρίση τους, την κρίση του συστήματος της εκμετάλλευσης που είναι κανονικότητα και όχι εξαίρεση, προκειμένου να στηριχτούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι.
Αντιδρούμε στην προσπάθεια να αξιοποιηθεί η πανδημία για να επιβληθούν νέα μέτρα καταστολής και περιορισμού της μαζικής λαϊκής δράσης. Η εργατική – λαϊκή διεκδίκηση δεν κάνει “διάλειμμα”, τη στιγμή μάλιστα που ο λαός αφήνεται απροστάτευτος, που δέχεται επίθεση στα δικαιώματά του, που η χώρα χώνεται πιο βαθιά στους εγκληματικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, εκθέτοντας το λαό μας σε σοβαρούς κινδύνους.
Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή πρόταξε το ζήτημα της προστασίας της υγείας και συνολικά των δικαιωμάτων του λαού με συγκεκριμένες προτάσεις και πάλη. Από την πρώτη στιγμή τόνισε ότι και κάτω από τις μάσκες ο λαός μας έχει φωνή. Με όρους “οργανωμένης απειθαρχίας” το εργατικό – λαϊκό κίνημα απέδειξε ότι μπορεί να συνδυάζει τη διεκδικητική πάλη, παίρνοντας ταυτόχρονα τα ανάλογα μέτρα προστασίας της υγείας στις εκδηλώσεις του. Χωρίς τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις των υγειονομικών, των εργαζόμενων σε μια σειρά κλάδους, των μικρών επαγγελματιών, η κατάσταση θα ήταν χειρότερη.
Γι’ αυτό συνεχίζουμε και δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις, για να μείνει όρθιος ο λαός στις συνθήκες της νέας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και της πανδημίας, να οργανώσει την εργατική – λαϊκή αντίσταση και αντεπίθεση.
Έστω και τώρα:
- Να ενισχυθεί αποφασιστικά το δημόσιο σύστημα Υγείας με μαζικές προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού, με ενίσχυση των υποδομών και ουσιαστική αναβάθμιση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Να γίνουν μαζικά δωρεάν τεστ στον πληθυσμό και να υπάρξει κρατικός έλεγχος σε ευαίσθητους χώρους όπως γηροκομεία, δομές φιλοξενίας προσφύγων κ.α. Να επιταχθεί άμεσα ο ιδιωτικός τομέας της Υγείας και να ενταχθεί στον κρατικό σχεδιασμό.
- Να διασφαλιστούν οι επιστημονικές οδηγίες, τα σχέδια επαγγελματικού κινδύνου και όλα τα μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς. Να μη διανοηθεί να φέρει στη Βουλή το τερατούργημα για τα εργασιακά και το συνδικαλιστικό νόμο. Κανένας εργαζόμενος, επαγγελματίας χωρίς αξιοπρεπές εισόδημα. Έκτακτα επίδομα σε όλους τους ανέργους χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
Ενώνουμε τη φωνή μας με τους φοιτητές που διεκδικούν με όλα τα μέτρα προστασίας να ανοίξουν τα πανεπιστήμια που η κυβέρνηση, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θέλει να μετατρέψει σε παραρτήματα των επιχειρήσεων και στα οποία μπορεί τα μαθήματα και οι εξετάσεις να γίνονται εξ αποστάσεως, αλλά οι δυνάμεις καταστολής μπαίνουν στα πανεπιστήμια δια ζώσης. Δεν δεχόμαστε το ανοιγοκλείσιμο των σχολείων και τις κλειστές σχολές, χωρίς τα αναγκαία μέτρα για την ασφαλή λειτουργία τους, που κρατάνε τη νεολαία μακριά από το φυσικό της χώρο. Παλεύουμε για την Παιδεία των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Ενώνουμε τη φωνή μας με τους καλλιτέχνες και τους ανθρώπους του Πολιτισμού που έχουν αφεθεί στην τύχη τους, χωρίς δουλειά, χωρίς εισόδημα και σήμερα βρίσκονται στα όρια της επιβίωσης.
Αντιμαχόμαστε τους κοινωνικούς και οικονομικούς καταναγκασμούς που διευκολύνουν τους δράστες πράξεων σεξουαλικής και άλλης κακοποίησης και πάνω απ’ όλα φιμώνουν τα θύματα. Το “σπάσιμο της σιωπής” είναι σε ατομικό επίπεδο η γενναία και αναγκαία πράξη για την τιμωρία των ενόχων, όμως πρέπει να χτιστεί μια συλλογική ασπίδα προστασίας τόσο στον Πολιτισμό όσο και σε κάθε χώρο δουλειάς. Μέσα στο συλλογικό αγώνα για τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες.
Η αθλιότητα του συστήματος είναι διάχυτη σε όλους τους τομείς της κοινωνικής μας ζωής. Οι δώδεκα αυτοί μήνες της πανδημίας δίνουν πολύτιμη πείρα, προσφέρονται για συμπεράσματα.
Τα εκατομμύρια των νεκρών και οι πολλαπλάσιοι ασθενείς σε όλον τον πλανήτη ανέδειξαν με τραγικό τρόπο την ανεπάρκεια των εμπορευματοποιημένων συστημάτων Υγείας. Η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας είναι τέτοια που οι επιπτώσεις της πανδημίας θα μπορούσαν να έχουν ελαχιστοποιηθεί. Όμως, ο καπιταλισμός βλέπει τα πάντα ως εμπορεύματα, ακόμα και ευαίσθητους τομείς όπως αυτούς του Φαρμάκου, του εμβολίου και συνολικά της Υγείας. Αυτός είναι ο πραγματικός και ορατός εχθρός, από τον οποίο ο λαός πρέπει να απαλλαγεί.
Στο χρόνο αυτό αποδείχθηκε ξανά πόσο αδίστακτες είναι οι αστικές κυβερνήσεις, οι διεθνείς ενώσεις τους, η εργοδοσία. Η αξιοποίηση της πανδημίας ως “ευκαιρίας” για νέα μέτρα στήριξης της καπιταλιστικής κερδοφορίας, επέφερε και άλλα πλήγματα στη ζωή των εργατών, στο εισόδημά μας.
Η ελπίδα βρίσκεται μόνο στην πάλη των εργαζομένων. Αυτοί έχουν τη δύναμη στα χέρια τους. Οι εργατικές – λαϊκές διεκδικήσεις, οι αγώνες που ξεδιπλώθηκαν είναι παρακαταθήκη για τη συνέχεια. Για να δυναμώσει η αλληλεγγύη και η πάλη.
Καμιά εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και το κράτος που λειτουργούν με κριτήριο τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και τις “αντοχές της οικονομίας”. Καμιά εμπιστοσύνη στις σειρήνες για νέα κυβερνητική εναλλαγή που ξέρουμε από πρώτο χέρι ότι, με όποιο μανδύα, θα οδηγήσει στη συνέχιση της αντιλαϊκής επίθεσης, με διαφορετικό δηλαδή αντιλαϊκό “φερετζέ”.
Έχουμε εμπιστοσύνη στη δύναμη της εργατικής – λαϊκής οργάνωσης, στη δύναμη της κοινής δράσης εργαζομένων, μικρών επαγγελματιών, με τη συμμετοχή των γυναικών και της νεολαίας. Στη δύναμη του λαού, που όταν το αποφασίσει μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω.
Έχουμε εμπιστοσύνη στην ικανότητά μας να βάλουμε τη δική μας σφραγίδα στις εξελίξεις, να περάσουμε στην αντεπίθεση με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες και δικαιώματά μας»
