Η Ικαρία της Αριστεράς

Η Αριστερά της γενιάς μου… Κανείς στο ξεκίνημα της νιότης του δεν θα περίμενε να εξελιχθεί σε μια τόσο δύσκολη αλλά και ωραία υπόθεση!

Από την επαναστατική έξαρση στα αμφιθέατρα των φοιτητικών μας χρόνων και στις καθημερινές πορείες στο κέντρο της Μεγάλης μας πόλης, περάσαμε πρωταγωνιστές στη σημερινή κυβερνητική διαχείριση.

Ζούμε όμως την αναπόφευκτη σύγκρουση των ονείρων μας με την πραγματικότητα, και αυτό φαίνεται να μην αλλάζει…

Επιτέλους! Ο ρεαλισμός παίρνει τη θέση της φαντασίας και να που ήρθε η ώρα να πειστούμε πρώτα εμείς και έπειτα να πείσουμε τους άλλους όχι για τα «γιατί», αυτά τα έχουμε αναλύσει, αλλά κυρίως για τα «πώς»…

Έρχομαι από την Ο.Μ. Ευδήλου, την ακριτική Ικαρία του Αιγαίου, ένα νησί με μακραίωνη παράδοση στον χώρο της Αριστεράς, η οποία συνεχίζει να ταλαιπωρείται περισσότερο από μας τους ίδιους παρά από τους ιδεολογικο-πολιτικούς μας αντιπάλους… Η πορεία των τελευταίων χρόνων στην τοπική μας κοινωνία έφερε στο προσκήνιο όλη την κακοδαιμονία μας, την κομματική μας ανεπάρκεια, αλλά και τις σοβαρές αδυναμίες, ως κόμμα και ως οργάνωση, να διαχειριστούμε τις νέες προκλήσεις των καιρών ώστε να σταθούμε στο ύψος των ιστορικών περιστάσεων.

Τα τοπικά προβλήματα που ζήσαμε και που βιώνουμε, πρόσωπα που έπαιξαν «ενεργό» αλλά αρνητικό ρόλο στις κομματικές διαδικασίες, οι κομματικές «άνωθεν» παρεμβάσεις και εντολές, χωρίς να αφουγκραστούν την ανάσα της νησιωτικής μας κοινωνίας καθώς και «εμμονές – αγκυλώσεις» του παρελθόντος είναι κάποιοι από τους παράγοντες που δίχασαν, που θύμωσαν, που απογοήτευσαν ή αποστασιοποίησαν μια μερίδα του κόσμου μας.

Τώρα όμως, με την ευκαιρία του 2ου Συνεδρίου του κόμματός μας, οφείλουμε όλοι να μιλήσουμε καθαρά, τίμια, και ανοιχτά, με αυτοκριτική διάθεση, σοβαρή και υπεύθυνη, όχι με υπεκφυγές, μισόλογα ή «αναποτελεσματικούς» συμβιβασμούς, που θα πει: με ανοιχτές τις πόρτες και τα παραθύρια, να μας ακούσουν και να ακούσουμε προπάντων εμείς την κοινωνία, χωρίς φόβους, πάθη και καχυποψία… Την ευκαιρία αυτή θα πρέπει να τη μετατρέψουμε σε δύναμη για να προχωρήσουμε… αλλιώς θα ανακυκλώνουμε τη φτώχια και τη μιζέρια μας… που δεν μας ταιριάζουν!

Σύντροφοι και Συντρόφισσες, οι καιροί είναι δικοί μας και οι γενεές που έρχονται έχουν όλο το δικαίωμα να ζητήσουν από εμάς ακέραια τις ευθύνες μας… Ο κόσμος γύρω μας, η κοινωνία η μικρή μα και η μεγάλη, οι συνάδελφοι στη δουλειά, οι συντοπίτες στα χωριά μας, οι γείτονες και οι φίλοι της γειτονιάς μας, περιμένουν από εμάς και περιμένουν πολλά! Θα πρέπει επιτέλους να σοβαρευτούμε, να δουλέψουμε στην πράξη τις ιδέες μας, να αποδείξουμε πως είμαστε οι φορείς του «διαφορετικού», του «καινούργιου», με δυσκολίες ναι!, με πόνο ναι! με πισωγυρίσματα ναι! Εδώ όμως κρύβεται και όλη η ομορφιά της αριστερής μας συνείδησης… Και ας λένε ό,τι θέλουν οι αντίπαλοί μας… Εμείς το γνωρίζουμε αυτό πολύ καλά.

Μας έλαχε από την Ιστορία τη φορά ετούτη να ξαναβάλουμε την έννοια της πολιτικής μπροστά από τις στενά κομματικές αντιλήψεις, να βρεθούμε με τους άλλους, να μιλήσουμε μαζί, να συζητήσουμε με ειλικρίνεια για τα οράματα, τις επιθυμίες, τους πόθους, για το πώς θα οικοδομήσουμε μαζί και πάλι την κοινωνία των ονείρων μας…

Η αλήθεια είναι ότι όλο ετούτο θέλει: Να παλέψουμε για να αλλάξουμε νοοτροπίες και συμπεριφορές δεκαετιών, να αποβάλουμε νοσηρές καταστάσεις πριν γίνουν καρκινώματα.

Η άσκηση της εξουσίας να γίνει παράδειγμα και όχι επανάληψη τρόπων και μεθόδων του κακού πρόσφατου παρελθόντος, κι αυτό είναι ζήτημα των συντρόφων εκείνων (βουλευτών, υπουργών…) που πρέπει να συγκρουστούν, να τολμήσουν, να ανοίξουν δρόμους σε άλλου τύπου άσκηση εξουσίας…

Η πραγματική αξιολόγηση στην πολιτική διαδρομή αρχίζει από την ηθική πλευρά. Θα το καταφέρουμε άραγε;… Ναι! αυτή είναι η Αριστερά που θέλουμε, για να μας χαρακτηρίζουν αριστερούς, με πρώτο χαρακτηριστικό την «αρετή», και μετά ας ακολουθούν όλα τα άλλα: πτυχία, ειδικές γνώσεις, τίτλοι διδακτορικών και ό,τι άλλο σχετικό. Πρώτον όμως, η αρετή – όχι βέβαια η χριστιανική, αλλά η πολιτική. Καταλαβαίνουμε όλοι μας, ασφαλώς, τι εννοούμε…

Ελπίζουμε σε τούτο το συνέδριο πως θα δώσει στο κόμμα τη δύναμη να βγούμε όρθιοι από τα δύσκολα, κουρασμένοι ίσως, αλλά όρθιοι…

Με τη σύνεση των «σοφών» επιλογών και τον φόβο της τόλμης,

Προχωράμε…

 

* Η Χαρούλα Κ. Κοτσάνη είναι μέλος της Ο.Μ. Ευδήλου Ικαρίας