Table of Contents
Σε απόγνωση βρίσκεται μητέρα στην Ικαρία καθώς το παιδί της, παιδί με κινητικά προβλήματα, δεν μεταφέρεται από τον τόπο κατοικίας του στο σχολείο με μέριμνα του κράτους.
Αδυναμία πρόσβασης στο Γυμνάσιο Ευδήλου – 86 σκαλιά για να πας στο σχολείο
Πρόκειται για παιδί με κινητικά προβλήματα το οποίο μένει στο χωριό Πηγή (Δημοτική Ενότητα Ευδήλου) και ενώ κανονικά θα έπρεπε μετά την φοίτησή του στο Δημοτικό Σχολείο Ευδήλου να συνεχίσει στο Γυμνάσιο Ευδήλου, που είναι πιο κοντά στο σπίτι του, λόγω αδυναμίας πρόσβασης στο σχολείο το παιδί υποχρεώθηκε να φοιτήσει στο Γυμνάσιο Ραχών, χάνοντας το οικείο περιβάλλον των φίλων του, το οποίο απέχει 17 χιλιόμετρα – το λιγότερο 30 λεπτά να πας και 30 να γυρίσεις(!!). Η αδυναμία πρόσβασης στο Γυμνάσιο Ευδήλου οφείλεται στα 86 ολόκληρα σκαλιά (!!) που πρέπει κανείς να ανέβει για να μπει μέσα στο σχολείο. Να σημειώσουμε εδώ ότι το παιδί δεν χρησιμοποιεί αναπηρικό αμαξίδιο αλλά έχει κινητικές δυσκολίες.
Αριστερά τα σκαλιά που οδηγούν στο Γυμνάσιο Ευδήλου
Η απόσταση που θα διένυε το μεταφορικό μέσο αν το παιδί πήγαινε σχολείο στον Εύδηλο (Διαδρομή Πηγή-Εύδηλος)
Η απόσταση που διανύει η μητέρα καθημερινά με δικά της έξοδα για να πάει το παιδί της σχολείο στο Χριστό Ραχών (Διαδρομή Πηγή – Χριστός Ράχες)
Μητέρα σε απόγνωση – Υπέρογκα έξοδα και ψυχολογική φθορά
Στην τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε με τη μητέρα, μας εξήγησε ότι από τον Μάιο αρχικά απευθύνθηκε στο Δήμο Ικαρίας ώστε να γίνει αυτοψία μήπως και υπάρχει τρόπος να διευκολυνθεί η πρόσβαση του παιδιού στο Γυμνάσιο Ευδήλου. Έπειτα ο Δήμος έδωσε προφορικά αρνητική απάντηση σε αυτό αλλά όχι γραπτά κάποια γνωμοδότηση από την τεχνική υπηρεσία.
Για το θέμα της μεταφοράς έχει απευθυνθεί στην Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου και στο Επαρχείο Ικαρίας και δεν έχει βρεθεί ακόμα κάποιο ταξί ώστε με έξοδα του κράτους, όπως γίνεται με όλους τους μαθητές της Ικαρίας, να μεταφέρει το παιδί από την Πηγή στις Ράχες και αντίστροφα.
Χαρακτηριστικά η μητέρα μας ανέφερε ότι νιώθει θυμωμένη και αδικημένη καθώς εκείνη ως πολίτης εκτελεί τις υποχρεώσεις της, πληρώνει τους φόρους της, αλλά το κράτος της συμπεριφέρεται με τον χειρότερο τρόπο. Ότι στα λόγια όλοι την συμπονούν και κατανοούν το πρόβλημα αλλά πρακτικά δεν έχει δοθεί κάποια λύση.
Το αποτέλεσμα είναι ότι αυτή η μητέρα μεταφέρει καθημερινά το παιδί της προς και από το σχολείο στις Ράχες με ό,τι αυτό συνεπάγεται, δηλαδή τα υπέρογκα έξοδα των καυσίμων, την αδυναμία της να εργαστεί κανονικά, την κακή ψυχολογική κατάσταση τη δική της, ολόκληρης της οικογένειας – έχει ακόμα ένα παιδί – αλλά και του ίδιου του παιδιού που νιώθει απομονωμένο και παρατημένο από την πολιτεία, εξαιτίας των κινητικών προβλημάτων του.
Ντροπή… για τα αυτονόητα
Υπέρτατη ντροπή που δεν υπάρχει καμία μέριμνα για τα ΑΜΕΑ στην Ικαρία, υπέρτατη ντροπή που μια μητέρα φτάνει στο σημείο να ζητά το αυτονόητο για το παιδί της, υπέρτατη ντροπή που εν έτει 2024 δεν μπορούν όλοι οι μαθητές να έχουν ίση πρόσβαση στα σχολεία. Για ποιά συμπερίληψη μιλάμε ως κοινωνία αν δεν μπορούμε να πάμε απλά ένα παιδί στο σχολείο του…
