Έχουμε ένα καλό νέο: Η Κοινοτική Οδηγία 24/2011 για τη διασυνοριακή υγειονομική περίθαλψη προβλέπει ότι από τον Οκτώβριο του 2013 κάτοικοι της Ευρώπης θα χρησιμοποιούν την ιαματική πηγή της επιλογής τους σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα και τα έξοδα θα καλύπτει ο ασφαλιστικός φορέας στον οποίο υπάγονται.
Αυτό μπορεί να εκτινάξει τον αριθμό των επισκεπτών στη χώρα μας, αφού έχει υπολογιστεί ότι περίπου 24 εκατομμύρια Ευρωπαίοι μεταβαίνουν κάθε χρόνο στις λουτροπόλεις των χωρών της Ε.Ε., για λόγους σωματικής και ψυχικής υγείας. Ευνόητο είναι ότι κάτι τέτοιο θα τονώσει τις τοπικές οικονομίες των περιοχών που διαθέτουν ιαματικές πηγές και κατ' επέκταση την εθνική οικονομία.
Ας δούμε, τώρα, πώς μπορούμε να κάνουμε το άσπρο μαύρο, πώς θα εξανεμίσουμε κάθε προοπτική, πώς θα καταφέρουμε να μετατρέψουμε ένα συγκριτικό πλεονέκτημα σε μειονέκτημα.
Αρχίζουμε από το πλέον σύνηθες, τη μη εφαρμογή νόμων. Σύμφωνα με τον νόμο 3498/2006, έπρεπε να είχε γίνει αναγνώριση και πιστοποίηση των ιαματικών φυσικών πόρων και των λουτρικών μονάδων της χώρας, μέσω ΦΕΚ. Αφήσαμε τον νόμο σε αδράνεια και τώρα τρέχουμε να προλάβουμε στην παράταση που έχει δοθεί, αφού ο προκαθορισμένος χρόνος έχει παρέλθει…
Όπως καταγγέλλουν κάτοικοι και οι φορείς θιγόμενων περιοχών, μεταβιβάστηκε από τα Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα του ΕΟΤ η πλήρης κυριότητα, νομή και κατοχή των Ιαματικών Πηγών Θερμοπυλών – Καλλιδρόμου, Υπάτης, πηγής Κονιαβίτη στα Καμένα Βούρλα και πηγής Αιδηψού – Ιστιαίας, στο ΤΑΙΠΕΔ Α.Ε., με απώτερο στόχο να παραχωρηθούν σε ιδιώτες. Σύμφωνα με τις καταγγελίες, η πώληση ιαματικών πηγών είναι παράνομη και, επιπλέον, εκφράζεται ο φόβος ότι το ιαματικό νερό, από κοινωνικό αγαθό, θα γίνει προσιτό μόνον σε όσους έχουν να πληρώνουν.
Εάν στα προηγούμενα προσθέσουμε την απουσία προδιαγραφών, σιγουρέψαμε ότι οι Ευρωπαίοι ασφαλισμένοι θα στραφούν σε ιαματικές πηγές άλλων χωρών, όχι καλύτερες από τις δικές μας, αλλά με σωστές υποδομές, με υπηρεσίες και υγειονομικό προσωπικό, αποτέλεσμα συστηματικής προετοιμασίας.
Πέρα από τα γενικά, υπάρχουν και ιδιαίτερα προβλήματα ανά περιοχή. Η Ικαρία, για παράδειγμα, της οποίας οι ραδιούχες ιαματικές πηγές συγκαταλέγονται στις καλύτερες στον κόσμο, αντιμετωπίζει κάθε χρόνο πρόβλημα με τις θαλάσσιες και εναέριες συγκοινωνίες. Πέρα από την ποιότητα των μέσων, την πυκνότητα των δρομολογίων, το κόστος του εισιτηρίου και τα τυπικά κωλύματα για πτήσεις τσάρτερ από το εξωτερικό, υπάρχει μια ανυπέρβλητη δυσκολία: η παντελής έλλειψη προγραμματισμού!
Οι Ευρωπαίοι θέλουν να έχουν όλα τα δεδομένα από το φθινόπωρο για να αποφασίσουν πού θα πάνε το καλοκαίρι. Εάν αναζητήσουν τα δρομολόγια της Ικαρίας στο διαδίκτυο, θα βρουν πρόγραμμα μέχρι τα Χριστούγεννα. Αν κάνουν υπομονή και μπουν στο ίντερνετ τον Γενάρη, θα βρουν -στην καλύτερη περίπτωση- πρόγραμμα μέχρι το Πάσχα. Αν ξαναμπούν εκεί γύρω στης Αναλήψεως, ίσως λάβουν παραπλανητικές πληροφορίες, όπως τα θερινά δρομολόγια του πλοίου «Αίολος», που δεν έγιναν ποτέ.
Κοσμάς Κέφαλος
