Σήμερα στις ηλεκτρονικές αράδες της Ικαριακής Ραδιοφωνίας έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε την συγγραφέα Ιωάννα Καστάνη, μια πένα από την γειτονιά μας την κοντινή Σάμο.
Η κ.Καστάνη εκδίδοντας τα 2 τελευταία της βιβλία που αφορούν τα παιδιά και τους έφηβους και τις διαπροσωπικές σχέσεις(Απρόσκλητος Επισκέπτης, Ανάσα Ζωής – εκδόσεις Υπερόριος), ήρθε σε επαφή πριν από το καλοκαίρι μαζί μας έτσι ώστε να προωθήσει το έργο της στις βιβλιοθήκες όλης της Ικαρίας έτσι ώστε να έχουν πρόσβαση όλοι όσοι ενδιαφέρονται για πραγματικά ποιοτικά αναγνώσματα για τα παιδιά του.
Αν και μας πέτυχε σε μια περίοδο ”αναδιοργάνωσης” καθώς τρέχαμε ζητήματα αναβάθμισης της ιστοσελίδας μας, ωστόσο συγκεντρώσαμε τα στοιχεία επικοινωνίας που ήθελε για να την βοηθήσουμε στην προσπάθεια της, και σήμερα λίγες μέρες πριν από την έναρξη της σχολικής περιόδου αποφασίσαμε να απευθυνθούμε στην κ.Καστάνη και να τις κάνουμε μερικές ερωτήσεις για να γνωρίσουμε την συγγραφέα μέσα από την δική της σκέψη όπως κάνουμε και μέσα από τα βιβλία της.
Πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την συγγραφή βιβλίων με σαφή αναφορά στην παδική-εφηβική ηλικία;
Στην πορεία μου ως δημοσιογράφος, έδειξα ιδιαίτερο ενδιαφέρον στα κοινωνικά θέματα. Ενδιαφέρον, που συνεχίζεται ακόμη και σήμερα παρόλο που άλλαξα επαγγελματική κατεύθυνση. Κυκλοφορούν δύο βιβλία μου. Το ένα έχει να κάνει με τα προβλήματα που πιθανόν αντιμετωπίζει ένας μακροχρόνιος γάμος και το δεύτερο έχει να κάνει με την παιδική-εφηβική ηλικία. Συγκεκριμένα, μιλά για την πρώτη έμμηνο ρύση ενος κοριτσιού 11,5 χρονών, τα συναισθήματα και τους προβληματισμούς του πάνω σε αυτό το θέμα. Αφορμή για τη συγγραφή αυτού του βιβλίου ήταν η κόρη μου, που έμπαινε στην εφηβεία. Κάποια θέματα, όπως αυτό, θεωρούνται ακόμα ταμπού, και τα παιδιά δυσκολεύονται να μιλήσουν και να ρωτήσουν. Σκέφτηκα λοιπόν πως θα ήταν ωραίο και χρήσιμο να υπήρχε ένα βιβλίο που να τους δίνει κάποια πρώτα στοιχεία και να περνά κάποια μηνύματα, αλλά να είναι γραμμένο σαν ιστορία (πάντρεμα λογοτεχνίας με πληροφορίες), κάτι που θα τα προσεγγίσει πιο εύκολα. Και πράγματι, οι κριτικές των κοριτσιών είναι πολύ καλές! Η ηρωίδα είναι μια απλή καθημερινή κοπελίτσα, με τα άγχη και τα… νεύρα των σημερινών εφήβων, κι έτσι βλέπουν οι αναγνώστριες στο πρόσωπό της τον εαυτό τους. Το βιβλίο αυτό θα αγγίξει και τις μαμάδες, αυτό είναι σίγουρο.
Η προσέγγιση του νέου μέσα από την σχολική αίθουσα πιστεύετε πως είναι στις μέρες μας σε ικανοποιητικό επίπεδο; ποιές είναι οι αγωνίες και οι απαιτήσεις που πρέπει να ικανοποιήσει ο μέσος εκπαιδευτικός στη πράξη;
Δεν θα μιλήσω ως ειδική, γιατί δεν είμαι, αλλά ως μητέρα. Οι δυσκολίες των εκπαιδευτικών θεωρώ πως είναι μεγάλες. Από τη μια υπάρχουν πλέον πολλά παιδιά στην τάξη και από την άλλη υπάρχει μία ύλη που αλλάζει συνεχώς, δηλ τα βιβλία και ο τρόπος που γίνεται το μάθημα. Υπάρχουν σίγουρα προβλήματα, αλλά θέλω να πιστεύω πως οι εκπαιδευτικοί κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν με τα μέσα που διαθέτουν.
Υπάρχει επικοινωνία σχολείου-οικογένειας και πως βιώνουν αυτή τη σχέση(καλή ή κακή) τα παιδιά σήμερα;
Νομίζω πως δεν υπάρχει ικανοποιητική σχέση μεταξύ σχολείου- γονέων… Το γνωρίζω από πρώτο χέρι, μια και ήμουν μέλος του Συλλόγου Γονέων στο δημοτικό σχολείο που πήγαινε η κόρη μου. Οι δάσκαλοι βεβαίως ενημερώνουν τους γονείς αν παρουσιαστεί πρόβλημα με το παιδί τους. Οι γονείς όμως, δεν συμμετέχουν πάντα στα δρώμενα του σχολείου, πιθανότατα λόγω φόρτου εργασίας. Κάναμε συγκεντρώσεις για να ενημερώσουμε τους γονείς για θέματα του σχολείου, όπως η καθαριότητα, και από ένα σχολείο 120 μαθητών, έρχονταν το πολύ 20 γονείς… Καταλαβαίνετε τι εννοώ. Αυτή η σχέση όμως πρέπει να βελτιωθεί, ειδικά αυτόν τον καιρό που η Παιδεία δοκιμάζεται. Αλλά, εκτός αυτού, είναι σημαντικό, πιστεύω, για ένα παιδί να βλέπει το ενδιαφέρον του γονιού του για το ίδιο, μέσα από τη συνεργασία του με το σχολείο, και επίσης το διδάσκει να είναι πιο κοινωνικό.
Η κρίση(οικονομική,κοινωνική) στις μέρες μας έχει μπεί στην μέση οικογένεια πιο πολύ από ποτέ, πως διαχειρίζονται αυτή την κατάσταση τα παιδιά(αν τα επιρρεάζουν και σε ποιό βαθμό) και πως την μεταφράζουν;
Το κάθε παιδί, όπως και ο κάθε ενήλικας, αντιδρά διαφορετικά σε όσα συμβαίνουν στη ζωή του. Εξαρτάται βέβαια και από το μέγεθος των δυσκολιών που αντιμετωπίζει ο καθένας. Με λύπη μου βλέπω πως το μεγαλύτερο ποσοστό των νέων είναι πολύ απογοητευμένο, αντικρίζοντας ένα αβέβαιο μέλλον. Και αυτή η απογοήτευση μετατρέπεται σε οργή. Κατά ένα περίεργο τρόπο, πολλά ΜΜΕ και σελίδες στο internet ενισχύουν αυτήν την οργή… Και αυτό είναι κακό. Εγώ θα συμβούλευα τα εξής: να μην απογοητεύονται, να μη χάνουν την πίστη και την ελπίδα τους. Όταν κυνηγάς το στόχο σου, όταν προπαθείς για κάτι που αγαπάς, πετυχαίνεις πάντα. Να κοιτάμε πάντα την εσωτερική μας πυξίδα.
Θα υπάρξει συνέχεια στο συγγραφικό σας έργο ;
Έχω ήδη γράψει τη συνέχεια του εφηβικού βιβλίου, με την ίδια ηρωίδα. Βρίσκομαι στις διορθώσεις τώρα και καμιά φορά οι διορθώσεις είναι πιο δύσκολο στάδιο από το να γράψεις το ίδιο το βιβλίο… Το θέμα του έχει να κάνει με τον πρώτο έρωτα και τους κινδύνους που παραμονεύουν. Πιστεύω τον Οκτώβριο θα ξεκινήσω το επόμενο, που θα έχει να κάνει με μαμάδες, αλλά δε λέω κάτι παραπάνω. Το αφήνω για έκπληξη.
Ερωτήσεις από τον Δημήτρη Φιλιπποπολίτη
Ικαριακή Ραδιοφωνία 92,8fm – ikariaki.gr
