Η θυσία και η αγνωμοσύνη – Η μνήμη και η αμνησία.
Η έννοια της τιμής προς όσους και όσες προστάτεψαν την ελευθερία και την αξιοπρέπεια αυτού του λαού στον πόλεμο του 1940, αλλά και σε όλους τους πολέμους:
Να κατακτούμε εμείς οι ζωντανοί κάθε μέρα, περισσότερο σεβασμό στον εαυτό μας.
Διότι πίσω από τον περισσότερο συντονισμό που φέρνει το πρακτικό αποτέλεσμα, βρίσκεται ο περισσότερος σεβασμός στον εαυτό μας και στους άλλους.
Αναβαθμίζουμε το σεβασμό στον εαυτό μας, όταν ανακαλούμε στη μνήμη μας και αναγνωρίζουμε τις ηρωικές πράξεις των ανθρώπων που έδωσαν τη ζωή τους για τη δική μας αξιοπρέπεια κι’ ελευθερία.
Ένας από αυτούς τους ήρωες, είναι ο Σταμάτης Τρατράς. Γέννημα -θρέμμα του Καρκιναγρίου της Ικαρίας, μεγαλωμένος από μια χήρα μάνα με έξι παιδιά, δεν αξιώθηκε μέχρι σήμερα καμιάς μνήμης από τους συμπατριώτες του, παρά την απαράμιλλη γενναιότητά του.
Θα είχε σημασία να ρωτήσει κάποιος τους σημερινούς κατοίκους του χωριού του, τι γνωρίζουν για το Σταμάτη Τρατρά.
Μπορεί και να μην γνωρίζουν τίποτα. Η ψυχή τους έχει παραδοθεί σε άλλα… Στην πραγματικότητα δεν έχει απομείνει ψυχή. Παρ’ όλα αυτά, κάθε χρόνο γιορτάζουμε εν αφασία, γενικά και αόριστα.
Ο Σταμάτης Τρατράς, ήταν ένας γενναίος άντρας, από αυτούς που δεν βρίσκεις εύκολα. Ήταν ο πρώτος που ξεκίνησε τις μεταφορές πολιτικών, στρατιωτικών, αλληλογραφίας και χρημάτων, από και προς τη Μικρά Ασία, μετά την κατάληψη της χώρας από τους Γερμανούς. Μετά από δεκαεννέα ταξίδια, προδόθηκε, συνελήφθη και εκτελέστηκε μετά από φρικτά βασανιστήρια, στις 20-5-1943, στην Καισαριανή.
Όπως μου είπε πολύ αργότερα ο γαμπρός του Γιάννης Μαγγούρας, που ήταν μέλος της ομάδας του, όταν άρχισαν να συλλαμβάνουν τα μέλη του πληρώματός του, τους διεμήνυσε ότι θα τα πάρει όλα επάνω του. Κι’ εκείνοι να υποστηρίξουν σταθερά, ότι δεν τον γνωρίζουν. Έτσι και έκανε μέχρι τέλους, κι’ έτσι έσωσε τους συντρόφους του, παρά τα φρικτά βασανιστήρια στα οποία υπεβλήθη.
Γι’ αυτό τον άντρα, δεν υπήρξαν μέχρι σήμερα τα ψυχικά αποθέματα από τους συμπατριώτες του για ένα μνημείο, ούτε στο χωριό του.
Επομένως όπως και σε πολλές άλλες γιορτές, γιορτάζουμε την αφασία μας.
Πούλος Θεολόγος
