36
Ο Σύλλογος Ικάριων Επιστημόνων συνεχίζει την καμπάνια του για το βιβλίο και την ανάγνωση στο νησί και στην κοινότητα. Σήμερα, με μεγάλη χαρά, παρουσιάζουμε τη λίστα που έφτιαξε για τη δράση μας ο Μανώλης Ανδριωτάκης.
Μανώλης Ανδριωτάκης – metaixmio.gr
Λίγα λόγια για τον Μανώλη:
Έχει δημοσιεύσει 10 βιβλία και σκηνοθετήσει 5 ντοκιμαντέρ. Τα τελευταία 15 χρόνια ερευνά την επίδραση της τεχνολογίας στην κοινωνία, την επικοινωνία, τον άνθρωπο. Το τελευταίο του βιβλίο έχει τίτλο «Homo Automaton, Η τεχνητή νοημοσύνη κι εμείς» (GarageBOOKS). Στο παρελθόν, αρθρογραφούσε στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» και σήμερα είναι τακτικός συνεργάτης της εφημερίδας «Καθημερινή». Αγωνίζεται εδώ και πολλά χρόνια για την οδική ασφάλεια (https://andriotakis.com/).
Και οι προτάσεις του Μανώλη:
«Το αρχείο των χαμένων παιδιών της Βαλέρια Λουιζέλι (εκδ. Μεταχίμιο) είναι ένα απ’ τα καλύτερα σύγχρονα μυθιστορήματα που έχουν κυκλοφορήσει τον τελευταίο χρόνο. Είναι προσιτό, αλλά και τολμηρό ως αφήγηση, έχει συναισθηματικό βάθος, είναι πολιτικό, τα έχει όλα. Το Hello World, άνθρωπος στην εποχή του Αλγόριθμου, της Χάνα Φράι (εκδ. Παπασωτηρίου), είναι ένα δοκίμιο για την εποχή των αλγορίθμων. Είναι έξυπνο, διεισδυτικό και κατατοπιστικό. Αν θέλετε να δείτε που πηγαίνουμε, αξίζει να το διαβάσετε. Στο ίδιο κλίμα, ένας απ’ τους πιο καταξιωμένους βρετανούς συγγραφείς, ο Ίαν ΜακΓιούαν, έχει γράψει το Μηχανές σαν κι εμάς (εκδ. Πατάκη), ένα μυθιστόρημα που μας μεταφέρει σ’ ένα παρελθόν που έρχεται απ’ το μέλλον. Το διανοητικό πείραμα του συγγραφέα επιτυγχάνει, κι εμείς ως αναγνώστες έχουμε την ευκαιρία να μπούμε σ’ έναν φανταστικό κόσμο με σκληρά ηθικά διλήμματα. Ένα κλασικό μυθιστόρημα που διαβάζεται απνευστί είναι ο Στόουνερ του Τζον Ουίλιαμς (εκδ. Gutenberg). O πρωταγωνιστής του, καθηγητής στο πανεπιστήμιο, βιώνει μια υπαρξιακή κρίση, και μ’ αυτή την αφορμή μας παραδίδει ένα χειρόγραφο υψηλής αισθητικής, και κοινωνικής αξίας. Ένα βαθιά προσωπικό και λυρικό μυθιστόρημα, είναι το Ορδέσα του Μανουέλ Βίλας (εκδ. Ίκαρος). Εξομολογητική γραφή, διεισδυτικές παρατηρήσεις για την ισπανική κοινωνία και τη ζωή γενικότερα, ένα βαθύ χρονικό πένθους και ανακάλυψης της πιο καθοριστικής σχέσης μας με τον κόσμο και τους άλλους, της σχέση μας με τους γονείς μας.»
