ploia 013Με μια μαζική δυναμική απεργιακή συγκέντρωση, στην πλατεία Ευδήλου, τίμησαν οι Ικαριώτες την Εργατική Πρωτομαγιά και με ψηλά ποσοστά συμμετοχής στην απεργία.
Ήταν αποτέλεσμα των προσπαθειών και της δουλειάς όλου του προηγούμενου διαστήματος που κατέβαλαν οι ταξικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ, με περιοδείες και εξορμήσεις στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές και τα χωριά του νησιού. Τον τόνο στη συγκέντρωση έδωσε η μαζική παρουσία των νέων.
Χαιρετισμούς απεύθυναν εκπρόσωποι του σωματείου συνταξιούχων, του συνδικάτου οικοδόμων, του συλλόγου αυτοαπασχολουμένων, του σωματείου των τεχνικών της ΔΕΗ, του σωματείου εργαζομένων στους ΟΤΑ, της Ένωσης Δημοκρατικών Γυναικών Ικαρίας.
Η κεντρική ομιλία έγινε από τον Νίκο Λαρδά, στέλεχος του ΠΑΜΕ και αντιπρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Σάμου, ο οποίος τόνισε μεταξύ άλλων:
«Μέρα Μαγιού με το ΠΑΜΕ και το 2013, στις επάλξεις της ταξικής πάλης. Ένα μεγάλο φουσκωμένο ποτάμι σε 80 πόλεις της χώρας έχει ξεχυθεί και σήμερα. Πιστοί στο αιματοβαμμένο μήνυμα της μεγάλης γιορτής της εργατικής τάξης, χιλιάδες εργαζόμενοι, άντρες και γυναίκες, νεολαία και συνταξιούχοι, άνεργοι και μετανάστες σηκώνουμε τα πανό μας, κρατάμε τις κόκκινες σημαίες μας και πορευόμαστε.
Δίπλα – δίπλα στην ίδια γραμμή, με αποφασιστικότητα, ξεκαθαρίζουμε ότι η εργατιά θα παλέψει για να μην πληρώσει την κρίση των εκμεταλλευτών μας και των πολιτικών υπαλλήλων τους.
Δίπλα – δίπλα στην ίδια γραμμή, στον ίδιο δρόμο που άνοιξαν οι πρωτοπόροι του Σικάγο. Δίπλα – δίπλα, ανάμεσά μας, οι σκιές από τους 200 εκτελεσμένους της Καισαριανής, και ανάμεσα τους και οι δικοί μας, Κρόκος, Πίττακας, Τσερμέγκας, της ματωμένης Πρωτομαγιάς του '36 στη Θεσσαλονίκη, οι βασανισμένοι, οι κυνηγημένοι, μα πάντα όρθιοι και απροσκύνητοι. Στην ίδια γραμμή μαζί, ζώντες και νεκροί αγωνιστές.
Μαζί στην ίδια πορεία με τους χιλιάδες της τάξης μας, όπως σε όλη την ιστορία της, στις ματοβαμμένες διαδηλώσεις, στις φυλακές και στις εξορίες, στους δρόμους και στις πλατείες. Παντού όπου χτυπούν οι καρδιές των ανθρώπων του μόχθου. Οι καρδιές και τα χέρια αυτών που φτιάχνουν τον κόσμο.
Συνάδελφοι, εργάτες, εργάτριες, αυτοαπασχολούμενοι, συνταξιούχοι, νέοι και νέες.
Εκ μέρους του ΕΚΣ, εκ μέρους των ταξικών δυνάμεων, του ΠΑΜΕ, σας απευθύνουμε ταξικό χαιρετισμό. Η σημερινή μας απεργιακή πρωτομαγιάτικη συγκέντρωσή θέλει να δηλώσει την πίστη και την αποφασιστικότητά μας, να προσπαθήσουμε όλοι να οργανώσουμε σκληρό και μακροχρόνιο αγώνα. Για να αναχαιτίσουμε την αντιλαϊκή θύελλα.
Δεν πρέπει να αφήσουμε, να δημιουργηθούν νέες αυταπάτες, να περάσουν οι εκβιασμοί και τα ψευτοδιλήμματα. Τώρα τα ψέματα τέλειωσαν, δεν χωράνε ναι μεν αλλά, ούτε κλαψουρίσματα. Τώρα τα πράγματα φαίνονται πιο καθαρά, δεν υπάρχουν πολλές επιλογές, οι δρόμοι ήταν και είναι δύο. Πάλη για τη δική μας εξουσία ή θα μας βάλουν πιο βαθιά μέσα στην κόλαση.
Συνάδελφοι εργαζόμενοι απευθύνουμε κάλεσμα σε όλους τους εργαζόμενους και τους λέμε: Δεν βγαίνει τίποτα με την ατομική προσπάθεια, με το σιχτίρισμα, την κλάψα. Ούτε περιμένοντας να σου λύσει το πρόβλημα η όποια κυβέρνηση θα προκύψει από τις εκλογές. Δεν βγαίνει τίποτα με το να περιμένεις να σου βγάλει άλλος "το φίδι από την τρύπα". Δεν βγαίνει τίποτα με το φόβο. Η ζωή έχει δείξει πως όποιος φοβάται θα σέρνεται μια ζωή κάτω. Εξάλλου, τώρα, δεν σου αφήσανε τίποτα για να φοβάσαι μην το χάσεις παρά μόνο τις αλυσίδες σου. Ο άνεργος τώρα δεν μπορεί να λέει "εγώ κοιτάζω τη δουλειά μου" γιατί τέτοια δεν έχει. Ούτε αυτός που δουλεύει, γιατί και αυτός είναι προσωρινός. Τώρα κανένας μας δεν μπορεί να λέει "κάθομαι ήσυχα γιατί ενδιαφέρομαι για τα παιδιά μου". Γιατί τώρα αποφάσισαν τα παιδιά μας να τα κάνουν σκλάβους στους βιομηχάνους, στους επιχειρηματίες. Τα χρησιμοποιούν για να διώχνουν τους πατεράδες και τις μανάδες τους από τη δουλειά επειδή κοστίζουν λιγότερο. Τώρα δεν μπορείς να λες "δεν απεργώ για να μην με απολύσουν" γιατί σε απολύουν και χωρίς να απεργήσεις, χωρίς καν να έχεις περάσει έξω από την πόρτα του σωματείου σου. Τώρα δεν μπορείς να λες "να καθίσουμε ήσυχα για να μη γίνουμε Βουλγαρία" γιατί τώρα οι μισθοί που παίρνεις είναι όσο και της Βουλγαρίας. Τώρα δεν έχεις καμία δικαιολογία, για να λες "νόμιζα ότι θα κάνουν αυτά που λέγανε". Γιατί τώρα όλοι, εργοδοσία, αστοί, οπορτουνιστές, αντιμνημονιακοί και μη, πατριώτες, το μόνο που σου τάζουν είναι το πόσα θα χάσεις. Κανένας τους δε λέει πως θα σου δώσει αύξηση, αλλά ότι θα σου κάνουν τη λιγότερη μείωση.
Τώρα ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Ή στέκεσαι όρθιος και ξεσηκώνεσαι παντού ή σκύβεις το κεφάλι και περπατάς γονατιστός προς την καπιταλιστική κόλαση.
Συνάδελφοι. Ήρθε η ώρα να ξεσηκωθούμε, το οφείλουμε σε αυτούς που πάλεψαν πριν από εμάς, στους νεκρούς της τάξης μας. Στους νεκρούς του Σικάγο, του Μάη του ’36, στους 200 κομμουνιστές της Καισαριανής. Το οφείλουμε στα παιδιά μας για να μπορούμε να τα κοιτάμε με περηφάνια στα μάτια, λέγοντας τους ότι δεν γονατίσαμε, δεν τα προδώσαμε…»
 
Νωρίτερα, έγινε εκδήλωση μνήμης και τιμής για τους εκτελεσμένους στο σκοπευτήριο της Καισαριανής, που ανάμεσα τους ήταν και οι Ικαριώτες κομμουνιστές Κρόκος, Πίττακας και Τσερμέγκας.
 
Μετά το πέρας της συγκέντρωσης ακολούθησε συνεστίαση στο Αυλάκι για την ενίσχυση του Συνδικάτου Οικοδόμων Ικαρίας.