Του Νάσου Μπράτσου
«Φωτιές» έχει ανάψει στα δημοσιογραφικά γραφεία η επιλογή της κυβέρνησης για ψήφο εμπιστοσύνης. Αρχικά να πούμε πως ότι κυκλοφορεί στα δημοσιογραφικά γραφεία δεν είναι πάντα και έγκυρο, αφού ανέκαθεν ο κλάδος (τμήματά του για να μην αδικήσουμε κόσμο) είχε μια ροπή στη μπούρδα, την παραφιλολογία, την παραπολιτική, τη συνειδητή παραπλάνηση και την αμπελοφιλοσοφία.
Άλλοι λένε ότι η κυβέρνηση το κάνει για να μαζέψει – συσπειρώσει τον εαυτό της και να πάει μέχρι τις προεδρικές εκλογές με στοιχειώδη συνοχή, όση μπορεί τέλος πάντων να εξασφαλίσει μέσα σε ρευστό περιβάλλον.
Προφανώς πρόκειται για λογική άποψη – ερμηνεία της περιόδου.
Κυκλοφορεί και μια πιο προχωρημένη, που λέει το στήνει για εκλογές, ή εκτιμά ότι δεν της βγαίνει και επιλέγει τις εκλογές, ώστε στο πιθανό ενδεχόμενο να τις χάσει, να περάσει στο ΣΥΡΙΖΑ η καυτή πατάτα της προεδρικής εκλογής, παίζοντας τα ρέστα της, μήπως μπορέσει φορτώνοντας τη διαχείριση του χάους και διάλυσης του κοινωνικού ιστού που έχει προκαλέσει, σε άλλους, που επιπλέον θα ψάχνουν τα κουκιά της προεδρικής εκλογής, μήπως καταφέρει να επανέλθει εκλογικά σε μια επόμενη σύντομη εκλογική αναμέτρηση.
Δηλαδή για να κάνουμε τον παραλληλισμό με το ποδόσφαιρο, κάτι σαν τον απελπισμένο επιθετικό, που επειδή δεν μπορεί να βάλει γκολ, πέφτει μέσα στην περιοχή μήπως καταφέρει να ξεγελάσει το διαιτητή και να πάρει πέναλτι στις καθυστερήσεις, ξέροντας ότι μπορεί αντί γι αυτό, ότι μπορεί να αποβληθεί για θέατρο.
Δεν ξέρω αν ποτέ θα μάθουμε το πραγματικό κίνητρο, ούτε η φημολογία στα δημοσιογραφικά γραφεία είναι η πιο σίγουρη πηγή. Στο ποδόσφαιρο όμως οι διαιτητές έχουν πονηρέψει και δεν τσιμπάνε εύκολα…
