Με αφορμή τα όσα ακούγονται αυτή την περίοδο γύρω από το θέμα των ψηφοφοριών για εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και ειδικά για τις καταγγελίες περί χρηματισμού βουλευτών, μας πέρασαν κάποιες σκέψεις, ακούγοντας και διαβάζοντας τη φρασεολογία που χρησιμοποιούν οι πολιτικοί και τα ΜΜΕ, τις οποίες “φίλτραρα” μέσα από τη διεθλασμένη ποδοσφαιρική οπτική που συχνά χρησιμοποιώ, σαν φίλαθλος.
Στην πολιτική (και τα ΜΜΕ που αναπαράγουν το κυρίαρχο – συστημικό μοντέλο της) οι εκφράσεις που χρησιμοποιούνται επιχειρούν πάντα να «λειάνουν» τις όποιες κατηγορίες ή υπόνοιες. Για παράδειγμα ακούμε «κ. συνάδελφε είσθε αργυρώνητος», αντί του γηπεδικού είσαι πουλημένος ή πουλητάρι (το πουλητάρι έχει πάντα μια πιο γλοιώδη χροιά). Στο γήπεδο δεν ακούστηκε ποτέ «κύρια διαιτητά χρηματίζεσθαι», ή «κύριε επόπτα είσθε αργυρώνητος», αλλά η κατηγορία ότι «τα έπιασες», «πόσα πήρες», «να τα φας στους γιατρούς», κλπ
Στην πολιτική, οι κωλοτούμπες που αλλάζουν κόμματα με γνώμονα το στενό προσωπικό συμφέρον τους, επικαλούνται νέα πολιτικά δεδομένα, εθνικούς λόγους, τις ανάγκες της χώρας, κλπ
Στο ποδόσφαιρο και γενικά στην πιάτσα, η ορολογία είναι λαμόγια, ανεμοδούρες, παρτάκηδες, ΟΦΑ (όπου φυσάει ο άνεμος) και αν κάνουν και μεταγραφή σε κάποιο θανάσιμο αντίπαλο, τραβάνε τα μύρια όσα. Ρωτήστε και το Λουίς Φίγκο που έπαιξε και στη Μπαρτσελόνα και στη Ρεάλ.
Πάντα το σύστημα «γυαλίζει» τη φρασεολογία που χρησιμοποιεί για να μπερδέψει, να ξεγελάσει και να μειώσει τις επιπτώσεις σε βάρος του. Για παράδειγμα ακούμε «πρέπει να προωθηθούν οι μεταρρυθμίσεις», αντί να μας πουν θα απολύσουμε κι άλλους, θα πετσοκόψουμε τις συντάξεις, θα ελαστικοποιήσουμε τις εργασιακές σχέσεις, θα φουντάρουμε τα δημόσια νοσοκομεία και θα ξεπουλήσουμε τα πάντα.
Ακούμε για «αξιολογήσεις» και για «διαθεσιμότητες», δεν ακούμε ότι «ψάχνουμε αφορμές για να σας απολύσουμε.
Επίσης ακούμε ότι οι απεργίες και οι διαδηλώσεις θα πρέπει να γίνονται «με σεβασμό στο ισχύον νομικό πλαίσιο και να μην γίνονται παρεκτροπές». Δεν ακούμε ότι θα στέλνει η αστυνομία κουκουλοφόρους να βάζουν φωτιά σε κάδους για να προκαλούν την επέμβαση των ενστόλων συναδέλφων τους σε βάρος δικαίων και αδίκων.
Στο ποδόσφαιρο δεν «γυαλίζουν» και δεν κρύβουν καθόλου τις προθέσεις τους, αφού όταν μπαίνει το διαιτητικό τρίο δεν του λένε ότι θα το «μεταρρυθμίσουν» και θα το «εκσυγχρονίσουν», αλλά το προτρέπουν να παίξει καλά, διαφορετικά θα υποστεί τα πάνδεινα, τα οποία περιγράφονται με φράσεις που τις πιάνει ο νόμος περί Τύπου και πρακτικές που στην πιο ήπια περίπτωση ξεκινούν από πτύελα και «ντους» με καφέδες.
Συνεπώς τα γήπεδα είναι πιο αυθεντικά και πιο «παντελονάτα» (φράση που δεν θα αρέσει στα φεμινίστριες, αλλά όμως απηχεί την κουλτούρα των γηπέδων) από τη Βουλή, που το ένα πέτσινο πέναλτι διαδέχεται το άλλο και το «θέατρο» πάει σύννεφο.
Όταν όμως διαπιστωθεί ότι στη Βουλή το παιχνίδι είναι στημένο, τότε μπορεί στο κοινωνικό επίπεδο, να γίνουν «ομορφιές» σαν κι αυτές που γίνονται στα γήπεδα, όταν διαπιστωθεί κάτι αντίστοιχο.
Και τότε οι εξαπατηθέντες δεν θα χωρίζονται από το χρώμα της φανέλας, αλλά θα ενώνονται από την κοινή τους μοίρα.
Νάσος Μπράτσος
