Αγαπημένε φίλε,
Σήμερα συμπληρώνονται 7 χρόνια από τότε που έφυγες. Σα να’ταν χτες εκείνη η ημέρα που η είδηση έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία στους κόλπους της Οικογένειας σου, των φίλων σου. των συναδέλφων και των γνωστών που δεν μπόρεσαν να δεχθούν τα άσχημα νέα, μερικοί ίσως ακόμα δεν μπορούν…
Δεν σε ξεχνάμε φίλε μου, η παρουσία σου είναι ακόμα ανάμεσα μας και ίσως μερικές φορές η θύμηση σου να μας δίνει το κουράγιο του χαμόγελού σου και του χαρακτήρα σου που στη παρέα (και όχι μόνο) ξεχώριζε.
Πολλά έχουν γίνει αυτά τα 7 χρόνια και ειδικά στο τομέα που γνωρίζω, στην Υπηρεσία σου, όπου η δική σου ”θυσία”, έγινε ορόσημο στο τρόπο αντιμετώπισης της δουλειάς μας, στο τρόπο αντιμετώπισης μας από προϊσταμένους και κάθε είδους ”ανώτερο”.
Σε χαιρετώ λοιπόν φίλε και μπορώ να σε διαβεβαιώσω πως δεν θα σταματήσω να σε θυμάμαι, πρώτα ως καλό φίλο, όσα χρόνια και αν περάσουν…. Και είμαι σίγουρος πως κανένας που σε γνώρισε δεν θα μπορέσει να σε λησμονήσει….
Εις το επανιδείν…
Δημήτρης Φιλιπποπολίτης
Το κείμενο αφιερώνετε στον άδικο χαμό του συμπατριώτη και φίλου μας
Άγγελου Βατούγιου που χάθηκε στις 5 Μαΐου 2004
