Οδοιπορικό στη Νοτιοδυτική Ικαρία μετά το πέρασμα της καταιγίδας “Alexis”
Γεια χαρά σε όλους /ες σας,
ξεκίνησα σήμερα να επισκεφθώ τα χωριά της Νοτιοδυτικής Ικαρίας, Καρκινάγρι και Τραπάλου και μετά μέσω Καλάμου να ανηφορίσω για Λαγκάδα, Πέζι για να δω από κοντά τις ζημιές που προκάλεσε η πρόσφατη κακοκαιρία.
Πήρα τον παραλιακό δρόμο από τον Να, περνώντας από την Κάτω Προεσπέρα, Νάνουρα, Μαυριάνου, Αμάλου, Κάλαμο και κατέληξα στο Καρκινάγρι. Ο δρόμος με λίγα σημεία στα οποία είχαν μπει χώματα στο οδόστρωμα, χωρίς να εμποδίζουν την κυκλοφορία, αλλά και πέτρες μικρού μεγέθους που είχαν πέσει στο πλάι του δρόμου, δεν παρουσίαζε προβλήματα στην κίνηση οχημάτων.
Όταν έφθασα στο Καρκινάγρι, αν και το αρχικό μου σχέδιο ήταν να πάω πρώτα Τραπάλου και μετά να επιστρέψω στο χωριό, τα πράγματα άλλαξαν από την εικόνα που είδα στο γεφύρι στην έξοδο του χωριού προς Τραπάλου. Τα νερά είχαν κόψει τον δρόμο και έμπαινες ουσιαστικά μέσα στο ρέμα για να περάσεις απέναντι. Το σκέφτηκα λίγο αν και πέρναγε ένας ντόπιος με ένα τζιπάκι, λέω να περάσω, αλλά άσε ας πάω πρώτα από την πλατεία του χωριού, όπου όπως είδα είχαν ξεκινήσει άμεσα τα έργα που είχε προαναγγείλει ο Δήμαρχος κ. Ν. Καλαμπόγιας μαζί με τον προϊστάμενο της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου που επισκέφθηκαν το επόμενο πρωί της καταιγίδας το χωριό και είδαν το μέγεθος των ζημιών. Μηχάνημα και το φορτηγό του Δήμου έσπαγαν το γεφυράκι στη πλατεία του χωριού για να ανοίξει η έξοδος του ρέματος που όπως κάθε φορά, σε μεγάλη καταιγίδα μπλοκάρει από τα φερτά υλικά και μπλοκάρουν τα νερά που έρχονται με ορμή με αποτέλεσμα να βγαίνουν στον παρακείμενο δρόμο που υπάρχουν σπίτια και μαγαζιά και είναι ευχής έργο που δεν έγιναν ζημιές όπως το 2010. Αυτές τις μέρες ήταν στο νησί και κλιμάκιο της Περιφέρειας, σε ανώτατο βαθμό, από τον Υποδιευθυντή της Τεχνικής Υπηρεσίας της Περιφερειακής Ενότητας Σάμου, για επιτόπια επίσκεψη, καταγραφή των ζημιών και όπως είναι αυτονόητο θα περάσουν σε ενέργειες που θα ανακοινωθούν άμεσα, αυτό βγαίνει από την συνομιλία που είχα μαζί τους. Αυτό είναι το πολύ θετικό αυτήν την φορά που μια καταιγίδα, μικρότερου σαφώς μεγέθους από το 2010, επισκέφτηκαν την περιοχή κλιμάκια του Δήμου και της Περιφέρειας σε ανώτατο βαθμό, όπως αποδεικνύεται όχι απλά να εκφράσουν την συμπαράσταση τους, αλλά να περάσουν και σε δράση.
Θα μου πείτε γιατί δεν το έκαναν σε όλη την θητεία τους, αλλά μάλλον δεν πρέπει να ξεχνάτε και την ιδιαίτερη περίπτωση αυτού του χωριού με τις δημόσιες υπηρεσίες. Εγώ το ξέρω από πρώτο χέρι, πας να μετακινήσεις μια πέτρα και την άλλη μέρα το πρωί είσαι απολογούμενος σε κάποια δικαστική υπηρεσία γι αυτό που έκανες ή δεν έκανες (όπως στη δική μου περίπτωση). Αλλά τώρα πλέον η κατάσταση δεν έπαιρνε άλλη αναβολή και οι ενέργειες έγιναν (και καλά έκαναν) άμεσα, γιατί ο χειμώνας είναι ακόμα πίσω, δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει ο καιρός, δεν χρειάζονται άλλα ρίσκα με τις ζωές των ανθρώπων, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα με αυτούς που δεν συμφωνούν με αυτές τις ενέργειες.
Περνώντας από το λιμανάκι της Λιβάδας είδα κι ένα άλλο περιστατικό που έγινε χθες αργά το βράδυ. Ένας ανεμοστρόβιλος «έπεσε» μέσα στο λιμανάκι, με αποτέλεσμα να αναποδογυρίσει ή να ξεκολλήσει σκάφη από τη βάση τους στη στεριά, αλλά και να σπάσει κάποια αλμυρίκια στη περιοχή. Εκεί ήταν οι ιδιοκτήτες των σκαφών, που «μετρούσαν» τις ζημιές τους, όλοι απορημένοι πως έπεσαν μαζεμένα όλα αυτά τα ακραία καιρικά φαινόμενα στο χωριό.
Για εμένα αλλά και για πολλούς γνώστες της κλιματικής αλλαγής που έχει έλθει πλέον σε όλο τον πλανήτη, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όλα. Υπάρχει λειψυδρία, αισθητή και στο νησί μας, τα τελευταία χρόνια και οι βροχές θα πέφτουν όποτε πέφτουν με μεγάλη ένταση και ποσότητα, όπως και οι αέρηδες δυνατοί, απότομοι, σαν μικροί κυκλώνες. Άρα θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να αντιμετωπίζουμε και στο νησί μας αυτά τα ακραία καιρικά φαινόμενα. Λύσεις υπάρχουν.
Φεύγοντας πλέον για Τραπάλου, αντιμετώπισα ένα οδικό δίκτυο, παρόλο που σε κάποια σημεία είχε πέσει πρόσθετη άμμος ή χώμα, με μεγάλες λακκούβες από νεροφαγώματα, που στην κυριολεξία αν και είχα τζιπ στη μετακίνηση μου, «ψάρευα» στον δρόμο σημεία για να περάσω. Έφτασα μέχρι κάποιο σημείο και γύρισα πίσω, δεν είχε νόημα, αφού όπως πληροφορήθηκα, μετά από κάποιες παρεμβάσεις έφθανες μέχρι το χωριό, αλλά από εκεί και πέρα προς Μαγγανίτη, δεν υπήρχε περίπτωση να περάσεις, ο δρόμος, όπως μου είπαν, ήταν αδιάβατος.
Επιστρέφοντας στο Καρκινάγρι και από εκεί μέσω του Καλάμου ανηφόρισα προς Λαγκάδα. Τα λίγα κομμάτια δρόμου με χώμα μέσα στο χωριό είχαν τις λακκούβες τους από το νερό που έπεσε. Ο υπόλοιπος δρόμος μέχρι Λαγκάδα, είχε τα γνωστά προβλήματα με τα φερτά υλικά που είχε φέρει η βροχή στο οδόστρωμα και μικρές ή μεγάλες πέτρες, που οι ντόπιοι βοσκοί και αγρότες είχαν βάλει στο πλάι, αλλά έφθασα χωρίς πρόβλημα. Από την Λαγκάδα μέχρι το ψηλότερο σημείο πάνω από τον οικισμό, είχε τα γνωστά προβλήματα με τα μικρά ή μεγάλα νεροφαγώματα. Όταν μπήκα όμως στο σημείο που υπάρχει το μικρό οροπέδιο μέχρι να κατηφορίσω για Πέζι σε ορισμένα σημεία το νερό είχε κάνει μεγάλη ζημιά στον δρόμο, υποχωρώντας το ένα κομμάτι του δρόμου, αφήνοντας μόνο μια λωρίδα κυκλοφορίας. Πιο πέρα συνάντησα και ορισμένους κτηνοτρόφους που με πληροφόρησαν ότι η κατάσταση σε όλη την περιοχή ήταν πολύ χειρότερη, την επόμενη της κακοκαιρίας, αλλά τόσο οι ίδιο με τσάπα και φτυάρι από την πλευρά της Λαγκάδας αλλά και μηχάνημα του Δήμου από την πλευρά του Πεζιού «έφτιαξαν» ορισμένα δύσκολα κομμάτια του δρόμου, για να μπορεί να υπάρχει μια υποφερτή κυκλοφορία, με ψηλά οχήματα (τζιπ ή αγροτικά), γιατί τα ΙΧ με δυσκολία περνούν όλο αυτό το οδικό δίκτυο. Κατεβαίνοντας μέσα στο Πέζι είδα αυτά τα γνωστά σημεία, που πάντα κατεβάζει πολύ νερό, μέσα από αυτοσχέδια ρέματα που δημιουργούν τα νερά της βροχής, με αποτέλεσμα να διαβρώνουν σε επικίνδυνο βαθμό τα υπάρχοντα γεφυράκια ή τις «Ιρλανδικές λεκάνες». Φτάνοντας στη γεώτρηση του Πεζιού είδα το γεφυράκι να έχει διαβρωθεί από το μαζεμένο νερό που έπεσε, αφήνοντας κι εδώ μια λωρίδα κυκλοφορίας. Εκεί πλέον που τα «είδα όλα», ευτυχώς όχι στο κεντρικό δίκτυο, είναι ο δρόμος που…υπήρχε για την πίστα των φίλων του μοτο κρος στο Πέζι που πλέον δεν υπάρχει. Κόπηκε από την υπερχείλιση του ποταμού, που τα νερά που οδηγήθηκαν έξω από το κυρίως γεφύρι έκοψαν τον δρόμο, είναι πλέον ένα δεύτερο ρέμα.
Κατηφορίζοντας προς το φράγμα είδα και το γεφύρι να έχει απογυμνωθεί από την υπερχείλιση των υδάτων, αφήνοντας κι εδώ ουσιαστικά μια λωρίδα κυκλοφορίας.
Κάπου εδώ τελείωσε το οδοιπορικό μου στις πληγείσες περιοχές. Σας έκανα λεπτομερή αναφορά των προβλημάτων, όχι για να σας κουράσω με μια αναφορά σε στυλ εκδρομής. Απλά ήθελα να καταγραφούν τα προβλήματα, να δημοσιευθούν με φωτογραφίες, όχι γιατί δεν τα ήξερα, αφού τέσσερα χρόνια , σε πιο ήπιο βαθμό βέβαια, τα αντιμετωπίζαμε στον Δήμο, με λύσεις που μπορούσε να δώσει ένας φτωχός Δήμος. Το γεγονός ότι πρέπει να ξεκινήσουν άμεσα από την Περιφέρεια τα έργα που είναι καθ’ οδόν, όπως τα έργα για το αλιευτικό καταφύγιο Καρκιναγρίου και το λιμάνι, ή ο άξονας Καρκινάγρι – Τραπάλου – Μαγγανίτης, που δεν είναι σε πρώτη φάση θέμα τουρισμού, αλλά στη κυριολεξία θέμα επιβίωσης γι αυτούς τους ηρωικούς κατοίκους που μένουν και τον χειμώνα στον τόπο τους, που αν αρρωστήσουν σοβαρά «κάνουν τον σταυρό τους», κάνοντας ένα τεράστιο κύκλο 80 χιλιομέτρων από Ράχες – Εύδηλο – Άγιο Κήρυκο για να φτάσουν ζωντανοί στο νοσοκομείο, με χρονική διάρκεια 3,5 περίπου ωρών, ενώ το παραπάνω οδικό τμήμα μαζί με το τμήμα Μαγγανίτης – Άγιος Κήρυκος είναι σαφώς μικρότερο και ο χρόνος μεταφοράς δεν ξεπερνά την 1,5 ώρα. Η Ικαρία και ιδιαίτερα η νοτιοδυτική Ικαρία δεν είναι μόνο για το καλοκαίρι, αλλά κυρίως για τον χειμώνα που μένουν εδώ αυτοί οι λιγοστοί, αλλά αξιοπρεπείς μόνιμοι κάτοικοι.
Για το κομμάτι Λαγκάδα – Στροφή Αγίου Ισιδώρου έχει προγραμματιστεί από την Περιφέρεια την ερχόμενη άνοιξη να ξεκινήσουν οι εργασίες ασφαλτόστρωσης. Για τα υπόλοιπα σημεία στο Πέζι που παρουσίασα στο σημερινό οδοιπορικό, μπορούν να γίνουν, αν θέλει η αρμόδια υπηρεσία της Περιφέρειας κάποια τεχνικά έργα, που θα ενταχθούν, έτσι κι αλλιώς, αργότερα όποτε γίνει η ολοκλήρωση των έργων μέχρι το φράγμα στο Πέζι.
Άμα θέλουμε όλα μπορούμε να τα φτιάξουμε. Μήπως ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε σιγά – σιγά;
Σωτήρης Πολίτης
