H ΕΡΓ.Α.Σ. ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ
ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ 10:30 ΣΤΟΝ ΕΥΔΗΛΟ ΣΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΕΚΤΕΛΕΣΜΕΝΩΝ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ 12 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥ ΡΑΧΩΝ
ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ!
ΟΙ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΝΑ ΣΤΙΓΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΕΣ ΛΟΓΙΚΕΣ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΜΕ
Ο εργατικός Πρωτομαγιάτικος γιορτασμός γίνεται και αυτή τη χρονιά κάτω από την παγκόσμια αναταραχή που προκαλεί ο αδυσώπητος ανταγωνισμός των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων του πλανήτη. Η άνοδος του Τραμπ στο τιμόνι των ΗΠΑ και ο δασμολογικός πόλεμος που εξαπέλυσε έχουν ξεσηκώσει μια γενικευμένη οικονομική τρικυμία. Η σύγκρουση των ΗΠΑ με την Κίνα και τη Ρωσία προκαλεί μεγάλες και επικίνδυνες διεθνείς αναταράξεις και περιφερειακές εντάσεις. Η επί τρία χρόνια αιμορραγούσα πολεμική πληγή στην Ουκρανία παραμένει ανοικτή, με το ρωσικό ιμπεριαλισμό να διευρύνει την κατοχή του σε ουκρανικό έδαφος. Η φρικτή γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού από το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ συνεχίζεται με την απροκάλυπτη στήριξη του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και όλης της ιμπεριαλιστικής Δύσης. Στη Μέση Ανατολή ο πόλεμος εξαπλώθηκε από την Παλαιστίνη και την Υεμένη ως το Λίβανο και τη Συρία.
Ταυτόχρονα μια ληστρική οικονομική πολιτική βρίσκεται σε πλήρη εφαρμογή: Οι μισθοί και οι συντάξεις έχουν συμπιεστεί αφόρητα. Η φορολεηλασία θερίζει τα λαϊκά εισοδήματα και η ακρίβεια δεν έχει σταματημό. Οι ιδιωτικοποιήσεις έχουν μετατρέψει τα δημόσια αγαθά σε ένα πεδίο ασύδοτης ιδιωτικής κερδοσκοπίας με βαριές συνέπειες, που αποκορύφωμά τους αποτελεί το σιδηροδρομικό έγκλημα των Τεμπών. Επιπλέον δεκάδες εργάτες αφήνουν κάθε χρόνο την τελευταία τους πνοή στην εργασία τους προκειμένου κάποιοι λίγοι να αυξάνουν τα κέρδη τους. Οι δημόσιες κοινωνικές υπηρεσίες, πρώτα-πρώτα η δημόσια υγεία, παιδεία, ασφάλιση και πρόνοια, καταρρέουν .Αυτά τη στιγμή που η κυβέρνηση ενέκρινε ένα νέο πρόγραμμα 25 δισ. ευρώ για την αγορά εξοπλισμών.
Μέσα σε ένα παγκόσμιο και εσωτερικό καπιταλιστικό περίγυρο που συνθλίβει τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, η Εργατική Πρωτομαγιά ορθώνεται ως η μεγάλη-ιστορική ημέρα συναγερμού και πάλης της εργατικής τάξης για τα οικονομικά, συνδικαλιστικά και δημοκρατικά αιτήματά της, για το δυνάμωμα της αντίστασης στην κεφαλαιοκρατική εκμετάλλευση και καταπίεση, για την ενίσχυση των αντιιμπεριαλιστικών-αντιπολεμικών αγώνων και την υπεράσπιση της ειρήνης, για την απαλλαγή, τελικά, από το καπιταλιστικό σύστημα που είναι η πηγή των μεγάλων δεινών που ζει σήμερα η ανθρωπότητα. Η φετινή Εργατική Πρωτομαγιά, καθώς συμπίπτει με τα 80 χρόνια από τη μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη, ορθώνεται και ως ημέρα πάλης ενάντια στις μαύρες αντιδραστικές δυνάμεις του φασισμού και της ακροδεξιάς που έχουν επανέλθει στο πολιτικό προσκήνιο.
Η ΕΡΓΑΣ στην κατεύθυνση του αναγκαίου ενωτικού παλλαϊκού ανυποχώρητου αγώνα όπως σε κάθε απεργία έτσι και και την Πρωτομαγιά κάνει ότι μπορεί για την επιτυχία της. Η ΕΡΓΑΣ απευθύνεται ενωτικά στους εργαζόμενους. Την ημέρα της απεργίας δεν χωράνε διαχωρισμοί. Είναι η μέρα όπου οι εργαζόμενοι αναμετρώνται με τους εργοδότες τους και την Κυβερνητική πολιτική και καμία διάσπαση δυνάμεων ή διασπαστική και υπονομευτική τακτική δεν είναι αποδεκτή. Την άποψη όμως αυτή δεν φαίνεται να την συμμερίζεται η ηγεσία του ΠΑΜΕ, υποχρεώνοντάς μας να απαντήσουμε.
Η εκπρόσωπος του εργατικού κέντρου Σάμου συστηματικά αρνείται να δώσει το λόγο στις απεργιακές συγκεντρώσεις σε εκπρόσωπο της ΕΡΓΑΣ, με το «επιχείρημα»-προσχημα ότι στην απεργιακή συγκέντρωση τοποθετούνται μόνο εκπρόσωποι σωματείων. Ταυτόχρονα όμως δεν φροντίζουν να κρατάνε ούτε τα προσχήματα, αφού σε προηγούμενη απεργιακή συγκέντρωση για την Υγεία (12 Φεβρουαρίου στον Εύδηλο) έδωσαν τον λόγο σε ιερέα, προκειμένου να εκπροσωπήσει την Ιερά Μητρόπολη Σάμου. Έδωσαν δηλαδή το βήμα σε εκπρόσωπο της εκκλησίας, ενώ ταυτόχρονα φίμωσαν εκπρόσωπο συνδικαλιστικής παράταξης. Όπως άλλωστε και σε προηγούμενη απεργιακή συγκέντρωση όπου, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ αρνούμενες σταθερά να δώσουν το λόγο και τότε στον εκπρόσωπο συνδικαλιστικής παράταξης, τον ‘έδωσαν απλόχερα στον εκπρόσωπο υποψήφιο (τότε) δήμαρχο της ΛΑΣ. Εμείς διαχωρίζουμε τη θέση μας και καταγγέλλουμε τις αντιδημοκρατικές λογικές «ιδιοκτησίας του κινήματος», που μακριά από κάθε δημοκρατική αρχή, δικαίωμα λόγου τελικά έχουν οι εκπρόσωποι των παρατάξεων του ΚΚΕ ή και… η εκκλησία. Και που σε κάθε περίπτωση στοχεύουν στη φίμωση της ΕΡΓΑΣ ή κάθε άλλης φωνής που αποφασίζουν ότι δεν τους αρέσει
Στη τελευταία ωστόσο απεργιακή κινητοποίηση, η ηγεσία του ΠΑΜΕ πήγε κι ένα βήμα παραπέρα. Από το απεργιακό μικρόφωνο εξαπέλυσε επίθεση στο σωματείο της ΕΛΜΕ Ικαρίας – Φούρνων επειδή το τελευταίο δεν στήριξε -είπαν- την «Παναιγιακή κινητοποίηση». Φυσικά τελείως αντιδημοκρατικά, αλλά και βολικά, δεν επέτρεψαν στον πρόεδρό του να απαντήσει. Άλλωστε είναι πιο εύκολο να κατακεραυνώνεις κάποιον όταν γνωρίζεις από πριν ότι δεν θα του επιτρέψεις να απαντήσει. Είναι πιο εύκολο από το να αντιπαρατεθείς με γεγονότα και επιχειρήματα απλά να φιμώσεις αυτόν που λέει κάτι διαφορετικό. Έτσι δεν χρειάζεται και να κουράζεσαι.
Ωστόσο με αφορμή το γεγονός αυτό να πούμε και δύο λόγια για την κινητοποίηση αυτή. Η κινητοποίηση αυτή όπως λέει και η λέξη αφορούσε όλο το αιγαίο (και την Κρήτη). Τη στήριζαν (;) 5 εργατικά κέντρα και 4 νομαρχιακά τμήματα. Ο τρόπος για να στηρίξουν όντως την κινητοποίηση αυτή τα εργατικά κέντρα και τα νομαρχιακά τμήματα θα ήταν να καλύψουν με απεργία τους εργαζόμενους, προκειμένου αυτοί να μπορούν να παρευρεθούν στην κινητοποίηση (έγινε Δευτέρα 31/03 και Τρίτη 01/04 ), πράγμα που δεν έκαναν. Επιπλέον, την κινητοποίηση αυτή στήριξαν 195 σωματεία, σύλλογοι και φορείς. Το γεγονός αυτό πράγματι δίνει την αίσθηση μιας καλά σχεδιασμένης και συντονισμένης κινητοποίησης που έχει την δύναμη να πετύχει τα αιτήματά της. Είναι όμως έτσι; Δυστυχώς όχι, αφού τα σωματεία δεν μπορούσαν να εξασφαλίσουν τη συμμετοχή των μελών τους λόγω του ότι τα Εργατικά Κέντρα και τα Νομαρχιακά Τμήματα δεν είχαν προκηρύξει απεργία. Τελικά η κινητοποίηση αυτή ήταν καταδικασμένη να είναι άμαζη. Κι έτσι έγινε, όπως [πιστοποίησαν τα ρεπορτάζ και οι εικόνες από την κινητοποίηση. Για την ακρίβεια οι συμμετέχοντες ήταν πολύ λιγότεροι από τους φορείς που την καλούσαν!! Η κινητοποίηση αυτή ήταν εμποτισμένη με τη λογική της ανάθεσης. Τη λογική δηλαδή ότι ο λαός μπορεί να κάτσει σπίτι του και να διεκδικήσουν γι αυτόν κάποιοι άλλοι. Είναι στην πραγματικότητα η ίδια λογική που είχε οδηγήσει την ηγεσία του ΠΑΜΕ ακριβώς 5 χρόνια πριν στην ντροπιαστική απόφαση να μην καλέσει τον λαό την εργατική Πρωτομαγιά σε απεργιακή κινητοποίηση αλλά να πραγματοποιήσει εκείνη τη φιέστα προσαρμογής με αντιπροσώπους στην πλατεία Συντάγματος. Τότε φυσικά είχε δεχθεί τα συγχαρητήρια όλης της αντίδρασης για την «υπεύθυνη» στάση του. Όπως και σε όλη εκείνη την δύσκολη περίοδο των υποχρεωτικοτήτων, των απαγορεύσεων και των χουντικής έμπνευσης μέτρων. Κάτι που ζήσαμε πολύ καλά και στο νησί μας όταν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ εξαφανίστηκαν και άφησαν τα σωματεία και τις δυνάμεις που καταγγέλλουν σήμερα να παλεύουν ενάντια στις χουντικές απαγορεύσεις.
Αυτή η πολιτική στάση και τα αποτελέσματά της κρίνονται και θα κριθούν από κάθε δημοκρατικό άνθρωπο. Σε ό,τι μας αφορά ξεκαθαρίζουμε ότι δεν θα συμβιβαστούμε με τις πρακτικές της επιλεκτικής φίμωσης. Θα συνεχίζουμε να παλεύουμε για συγκεντρώσεις που θα διεξάγονται σε πραγματικά δημοκρατικό πλαίσιο. Συγκεντρώσεις που θα μπορούν να εκφράζονται όλες οι απόψεις του κινήματος και πραγματικά να συσπειρώνουν τους εργαζόμενους. Και για αυτό το λόγο δεν πρόκειται να παραιτηθούμε ποτέ από την διεκδίκηση της τοποθέτησης σε αυτές.
