Της Έλενας Χουσνή
Ενώ οι σάλπιγγες του πολέμου ηχούσαν γύρω από την Πόλη, ενώ το τέλος της φαινόταν, και στον πιο αισιόδοξο παρατηρητή, δεδομένο, στο εσωτερικό της Κωνσταντινούπολης, ο πόλεμος μαινόταν μεταξύ «ενωτικών» και «ανθενωτικών» οι οποίοι, στην ουσία, έριζαν για το ποιος είναι ο καλύτερος αντίπαλος, η Ρώμη ή οι Οθωμανοί. Αποφεύγοντας να κάνουν ο,τιδήποτε για την αμυντική της θωράκιση με έναν ιδιόμορφο «στραβισμό» – αυτόν που πέφτει σαν επιδημία πάνω σε κάθε ρημαγμένη ζωή, πόλη, χώρα- , περί άλλα τύρβαζαν. Τώρα τι μου ήρθε και τα λέω αυτά; Είναι που τα σκέφτομαι έντονα το τελευταίο διάστημα που με αφορμή τις Δημοτικές εκλογές αλλά και τις Ευρωεκλογές, ένα τέτοιο σενάριο μοιάζει να κυριαρχεί σχεδόν σε όλες τις συζητήσεις.
Οι «ανθενωτικοί» του Καλλικράτη που φωνασκούν, περισσότερο από ποτέ, λέγοντας ότι η ένωση των Δήμων είναι η αιτία όλων των δεινών των σημερινών Δήμων, κόντρα στους «ενωτικούς» που υπεραμύνονται της ένωσης υποστηρίζοντας ότι αυτή έφερε έναν άλλον αέρα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Για την ουσία των προβλημάτων όμως… ουδέν. Γιατί η ουσία απαιτεί ανάλυση. Και η ανάλυση περίσκεψη. Και η περίσκεψη, υγιές μυαλό και φρόνηση. Και η φρόνηση έγινε πια λαθρομετανάστης και ταξιδεύει σ` άλλους τόπους, σ` άλλα μέρη. Κι όμως… Ο Καλλικράτης , αν και αίτιος πολλών δεινών, δεν είναι αυτός που έφερε την σημερινή, σχεδόν ολική καθίζηση, στο στερέωμα των Δήμων. Είχε προηγηθεί αυτού μια εικοσαετία σχεδόν άφρονη, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς αναπτυξιακό προσανατολισμό, χωρίς σχέδιο, με μοναδικό ενδιαφέρον των «ηγούμενων» να ξεπεράσουν το «φαγοπότι» των ευρωπαϊκών κονδυλίων των.. προηγούμενων. Κι εκεί, στα τότε Κ.Π.Σ. και στο επόμενο ΕΣΠΑ, το χάος.. απροσμέτρητον. Μπετόν και πάλι μπετόν, δις, τρις, πολλάκις πληρωμένο για έργα βιτρίνας και όχι ουσίας.
Τα ίδια και στα ευρωπαϊκά χωράφια όπου υπέρμαχοι και αντίπαλοι της Ε.Ε. ερίζουν για να κερδίσουν απονενοημένες ψήφους που αναζητούν στέγη. Μέσα ή έξω από την Ευρώπη; Μέσα ή έξω από το ευρώ; Μέσα ή έξω στους μηχανισμούς στήριξης; Ερωτήματα σαφώς ουσίας στην.. ουσία τους, που , όμως, καταλήγουν ρητορικά γιατί δεν απαντώνται, παρά μόνο παίζουν τον ρόλο των εμπρηστικών και φλογοβόλων προεκλογικών εκστρατειών. «Ενωτικοί» και «ανθενωτικοί» προσπαθούν να διαλέξουν, για ακόμη μια φορά, με ποιόν τρόπο επιλέγουν να.. χαθούν.
Αναρωτιέμαι γιατί οι προεκλογικές μάχες των κομμάτων ονομάστηκαν.. εκστρατείες. Εντάξει, είναι σαφές το κατακτητικό τους πρόσημο. Εντάξει καταλαβαίνω και την παράταξη των στρατιών. Και τα όπλα.. καμιά φορά, κι αυτά τα καταλαβαίνω. Τον πόλεμο είναι που δεν καταλαβαίνω, γιατί κανείς δεν μπήκε ποτέ στον κόπο να μου εξηγήσει ΓΙΑΤΙ πολεμάμε. Και κυρίως με ποιους πολεμάμε και για ποιους. Για εμάς; Για την Ευρώπη που δεν ονειρευτήκαμε; Για αυτή που ονειρευτήκαμε αλλά δεν την πετύχαμε; Για την κρίση που δεν προβλέψαμε; Για την κρίση που όταν έφτασε δεν μπορέσαμε να την αντιμετωπίσουμε; Για την κρίση που ενώ «μαίνεται» και εξαφανίζει λαούς, εμείς την αντιμετωπίζουμε σαν μια «ίωση» που θα κάνει τον κύκλο της και θα φύγει.. για άλλη γη, άλλα μέρη, όπου κανέναν δεν ξέρουμε και κανείς δεν μας ξέρει;
Όχι, δεν είμαι κατά της Ευρώπης. Δεν είμαι κατά γενικώς! Δεν με ενδιαφέρουν οι αρνητικές προσεγγίσεις και πολύ περισσότερο οι αρνητικές απαντήσεις. Προτιμώ την θετική προσέγγιση των πραγμάτων. Κι ακόμη περιμένω από τους υποψηφίους, άτομα και κόμματα, να την εκστομίσουν, να την βάλουν στο τραπέζι, στο πάνελ, στην… εκστρατεία τους τέλος πάντων. Να πάψουν να μου λένε τι ΔΕΝ θέλουν και να μου πουν επιτέλους τι ΘΕΛΟΥΝ! Τόσο απλά… Τόσο απλά; Η Ευρώπη.. εάλω κι εμείς ακόμη διαλέγουμε «εχθρούς»!!! Καλό βόλι!
