ΝΑ ΣΚΟΤΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΛΑΟΙ ΓΙΑ Τ’ ΑΦΕΝΤΗ ΤΟ ΦΑΪ …
Δέκα μέρες έχουν περάσει από την έναρξη ενός νέου (;) πολέμου στα βόρεια σύνορα της Ευρώπης και μαζί άλλο ένα προσφυγικό καραβάνι ξεκίνησε προς το άγνωστο, ενώ μουδιασμένοι όλοι εμείς παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης.
Μπροστά μας παρελαύνει , για άλλη μία φορά, πλήθος ειδικών, διεθνολόγων και στρατιωτικών αναλυτών, σε μία προσπάθεια να μας πείσουν για το ότι «βρισκόμαστε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας»…
Η Κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, πιστό σκυλί των συμφερόντων των ΝΑΤΟικών «συμμάχων» και της «μητέρας» Ε.Ε., που έχουν μετατρέψει τη χώρα μας σε μια απέραντη βάση θανάτου, έσπευσε από την αρχή να τους αποδείξει πόσο «καλό παιδί» είναι στέλνοντας στρατιωτικό υλικό στην Ουκρανία και παίρνοντας ξεκάθαρη θέση στο πλάι τους, «λησμονώντας» επιμελώς, στρατιωτικές επεμβάσεις που, επίσης, ρήμαξαν χώρες και λαούς, δημιουργώντας παράλληλα στρατιές προσφύγων (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Συρία, τουρκική εισβολή στην Κύπρο).
Ο 3ος Παγκόσμιος πόλεμος στο οικονομικό πεδίο, τουλάχιστον, συμβαίνει ήδη. Οι χαμένοι είναι μονάχα οι λαοί. Ο γεωγραφικός χάρτης αλλάζει, για άλλη μια φορά, ερήμην τους και την ενεργειακή “κρίση” του καπιταλισμού, θα την πληρώσουν ξανά αυτοί.
ΌΧΙ, το διεθνές δίκαιο δεν καταπατείται κατάφωρα για πρώτη φορά και δυστυχώς ούτε για τελευταία. Οι δυνάστες των λαών, είτε λέγονται Ρωσία, είτε ΗΠΑ , είτε Ευρωπαϊκή Ένωση , είτε ΝΑΤΟ μας θυμίζουν πάλι πως η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία απολύτως αξία , χύνοντας, παράλληλα, κροκοδείλια δάκρυα για το δράμα των προσφύγων. Σε αυτό το βάρβαρο σύστημα που κυβερνά, κι ο πόλεμος έχει γίνει παιχνίδι στα χέρια τους, κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ποιανού σειρά θα είναι στο μεγάλο δρόμο της προσφυγιάς.
Και σαν να μην έφτανε ένας τέτοιος πόλεμος, κυβερνήσεις και αρμόδιοι φορείς, κυρίως στην Ενωμένη κατά τ’ άλλα Ευρώπη, βαδίζοντας στα μονοπάτια του φασισμού και του ρατσισμού, αυτή τη φορά διώκοντας τον ρωσικό λαό και πολιτισμό. Μια σειρά από απαγορεύσεις σε ρωσικές παραστάσεις, απολύσεις Ρώσων καλλιτεχνών, διώξεις Ρώσων φοιτητών από ευρωπαϊκά πανεπιστήμια, ακόμη και αναιρέσεις βραβείων προς καλλιτέχνες με πρόσχημα την «ρωσική υποστήριξη»…
Αλήθεια, τι έπεται; Η πυρά σε πλατείες βιβλίων Ρώσων συγγραφέων ; Θα κάψουμε την «Μάνα» του Γκόρκι ή το «Πόλεμος και Ειρήνη» του Τολστόϊ; Η’ μήπως τον «Ηλίθιο» του Ντοστογέφσκι ;
Ο πόλεμος, όπως και να τον ονομάζουν οι αξιωματούχοι, όποια μορφή κι αν πάρει, εμπλοκή, σύρραξη, εισβολή, πυρηνικός όλεθρος, είναι πλέον ένα βήμα μακριά από την χώρα μας.
Εμείς, οι γονείς της Ικαρίας, ενώνουμε τη φωνή μας, με τις φωνές όλων των ανθρώπων της γης που ασχέτως, πεποιθήσεων, καταβολών, καταγωγής και χρώματος, αναγνωρίζουν ένα και μόνο πράγμα: Ο πόλεμος έναν νικητή έχει, το κέρδος των λίγων. Δεν παίρνουμε το μέρος κανενός. Μόνοι σύμμαχοί μας είναι οι λαοί. Δεν θα κάνουμε τα παιδιά μας βορά στην κρεατομηχανή τους.
Να σταματήσει ΤΩΡΑ ο πόλεμος.
Καμία εμπλοκή της χώρας μας, κανένας στρατιώτης εκτός συνόρων.
…Τούτος ο πόλεμος που έρχεται
Δεν είναι ο πρώτος
Πριν απ’ αυτόν γίνανε κι άλλοι πόλεμοι
Όταν ετέλειωσε ο τελευταίος
Υπήρχαν νικητές και νικημένοι
Στους νικημένους ο φτωχός λαός
Πέθαινε απ’ την πείνα
Στους νικητές ο φτωχός λαός
Πέθαινε το ίδιο…
(Μπέρτολντ Μπρεχτ-”Γερμανικό Εγχειρίδιο Πολέμου”)
