του Νίκου Χρυσόγελου
πρώην ευρωβουλευτή και συμπροέδρου των Πράσινων-Αλληλεγγύη
Το παζλ για την επιλογή Επιτρόπων στην Κομισιόν δεν είναι εύκολο.
Προφανώς ο Μαργαρίτης Σχοινάς είναι καλύτερη επιλογή από τον Αντώνη Σαμαρά που είχε ακουστεί ότι πίεζε να πάει Επίτροπος και ήθελε μάλιστα να πάρει το χαρτοφυλάκιο της ενέργειας (!) με την υποστήριξη του Βέμπερ.
Από την άλλη ούτε ο Μαργαρίτης Σχοινιάς είναι σίγουρο ότι θα επιλεγεί από την Ursula von den Leyen, αφού η ίδια έχει ζητήσει από όλες τις χώρες να προτείνουν ένα άνδρα και μία γυναίκα για να επιλέξει εκείνη τελικά ποιο άτομο θα είναι Επίτροπος, με κριτήριο να υπάρχει ισορροπία ανδρών – γυναικών στην νέα Κομισιόν, αλλά και κατανομή των διαφόρων χαρτοφυλακίων με βάση τις ικανότητες των υποψηφίων αλλά και τις πολιτικές ισορροπίες και επιλογές.
Να μερικά παραδείγματα για να καταλάβουμε πόσο περίπλοκο θα είναι το θέμα:
Η νέα πρόεδρος της Κομισιόν δεν στηρίχθηκε από τους Πράσινους αλλά τελικά ενσωμάτωσε στο λόγο της πολλές από τις πολιτικές προτάσεις τους, ιδιαίτερα την Πράσινη Κοινωνική Συμφωνία (Green New Deal) και τα θέματα της προστασίας του κλίματος. Η ομάδα των Πράσινων μετά την εκλογή της μίλησε για έναν «καλό λόγο που όμως μένει να δούμε να μετατρέπεται σε πράξεις». Υποτίθεται ότι η Ursula von der θα επιλέξει Πράσινους για 4 σημαντικές θέσεις. Οι Πράσινοι αναδείχθηκαν στην 4η πιο σημαντική πολιτική ομάδα με 75 ευρωβουλευτές, αλλά δεν ανέλαβαν καμία πολύ σημαντική θέση σε άλλους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κάτι που δεν μπορεί να συμβεί πάλι.
Από την άλλη, όμως, επειδή η Ursula von den Leyen στηρίχθηκε από κεντροδεξιούς, ευρωσκεπτικιστές και εθνικιστές, οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης πιέζουν να αναλάβουν σημαντικές θέσεις, και μάλιστα χαρτοφυλάκιο που σχετίζεται με την ενέργεια, κάτι που θα ήταν καταστροφή για το κλίμα. Η νέα πρόεδρος της Κομισιόν πρέπει επίσης να ισορροπήσει τις εξαγγελίες της για «τήρηση του νόμου και των ευρωπαϊκών αξιών» (κάτι που αφορά την Ουγγαρία και την Πολωνία κ.ά.) και τις πιέσεις από αυτές τις χώρες της ανατολικής Ευρώπης που αντιπροσωπεύουν απόψεις ευρωσκεπτικιστών, ενώ είναι σε εκκρεμότητα εναντίον τους η εφαρμογή του άρθρου 7 της Συνθήκης Λειτουργίας της ΕΕ με δεδομένο ότι παραβιάζουν βασικές ευρωπαϊκές αρχές και αξίες.
Θα μπορέσει η Ursula von den Leyen με αυτές τις συμμαχίες και σύνθεση της Κομισιόν να προωθήσει την αναζωογόνηση του ευρωπαϊκού σχεδίου, την νομοθετική ρύθμιση του στόχου για μια κλιματικά ουδέτερη ΕΕ το 2050 και μια οικονομία που θα έχει απεξαρτηθεί από τα ορυκτά καύσιμα, την υιοθέτηση στόχου μείωσης μέχρι το 2030 των εκπομπών αερίων που αλλάζουν το κλίμα σε 55% από 40% σήμερα, την προώθηση ενός σχεδίου για εμπορικές σχέσεις και δασμούς που λαμβάνουν υπόψη τις τις εκπομπές CO2 στις εισαγωγές προϊόντων (ήδη η Γαλλία υπογράφει εμπορικές συμφωνίες μόνο με χώρες που έχουν δεσμευτεί να εφαρμόσουν την Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα), την δίκαιη μετάβαση στην μετά τα ορυκτά καύσιμα εποχή αξιοποιώντας στο μέγιστο και τα Ευρωπαϊκά Διαρθρωτικά και Επενδυτικά Ταμεία και ιδιαίτερα το Ταμείο Συνοχής, την επέκταση του συστήματος εμπορίας CO2, την προώθηση ενός πιο φιλόδοξου επενδυτικού σχεδίου για την βιωσιμότητα καθώς και την αποκατάσταση της βιοποικιλότητας που απειλείται με κατάρρευση;
