Φίλε, συναγωνιστή, σύντροφε Σπύρο… Άνοιξη κι αυτή που αποφάσισες να μας αποχαιρετήσεις! Μέσα στις μοσχοβολιές του Μάη, ανήμερα Πρωτομαγιά… Μια Πρωτομαγιά που θα βρεθούμε και πάλι μπροστά κρατώντας και την δική σου απουσία, που θα ανταμώσουμε στους αγώνες της εποχής μας κρατώντας ψηλά αξίες, ιδανικά και όνειρα από αυτά που κι εσύ μας αφήνεις με την ίδια σου τη ζωή υπογραμμισμένα και ανεξίτηλα!
Δωρικός και βαθιά ανθρώπινος σε αυτό το πέρασμά σου, στοχαστικός και απέραντα δημιουργικός το μαρτυρούν όσοι σε γνώρισαν, το μαρτυρεί ο ίδιος ο τόπος που σε γέννησε και που σε λίγο αυτή η Μάνα γη του Στάβλου, του αγαπημένου σου χωριού θα σε κρατήσει για πάντα στην αγκαλιά της … Χαμογελαστός ακόμα και στις συμφορές, από αυτές που δεν αφήνουν τους ανθρώπους, ήξερες να ανοίγεις το αύριο και να χαράζεις κάθε φορά νέα αρχή… γαλουχημένος με τους αγώνες του Ικαριώτικου λαού μας, έτσι που η ζωή σου ταυτίστηκε με τα κεφάλαια της ιστορίας του… από μικρός στην προσφυγιά με την οικογένειά σου, έφηβος στον εμφύλιο με τις αιματηρές μνήμες του…
Πρόεδρος της Κοινότητας Φραντάτου για χρόνια μας δίδαξες πως η ενεργή παρουσία και η προσφορά για το κοινό καλό αποτελεί ύψιστη αρετή… ακόμα και τους αντιπάλους, που δεν μπορεί κανείς να αποφύγει, γνώριζες τον τρόπο να τους αντιμετωπίζεις και βέβαια το έργο το δικό σου το χειροπιαστό και το συγκεκριμένο θα παραμένει η απάντησή προς όλους!
Ετούτος εδώ ο χώρος: με την υπέροχη λίμνη του, τον ίσκιο των πλατάνων του, την μουσική του κελαριστού ποταμού που κατεβαίνει αιώνες τώρα από τα βράχια του βουνού, την ευωδιά των λεμονανθών του, τους υπέροχους ανθρώπους του, αυτός ο μικρός παράδεισος τραγουδά και θα τραγουδά το όνομά σου…
Θα λείψεις από τα παιδιά και τα εγγόνια σου, θα λείψεις από την αγαπημένη σου αδερφή την Σώσα όπου της έλαχε ο κλήρος από την μοίρα να σας κατευοδώσει όλους… θα λείψεις από εμάς τους φίλους, τους συναγωνιστές, τους συνοδοιπόρους σου…. Όμως ξέρουμε όπως κι εσύ θα μας έλεγες πως εκείνο που μένει σαν χνάρι, σαν ίχνος, σαν αποτύπωμα πες από το δικό μας μονοπάτι του καθενός ξεχωριστά είναι ο τρόπος που πορευόμαστε, είναι οι ιδέες που υπηρετήσαμε, είναι αυτό που αφήνουμε στους επόμενους κι εσύ μας άφησες και μας άφησες πολλά.…
Ελεύθερος! Αυτό υπήρξες πάντοτε ελεύθερος!!! στη σκέψη χωρίς προκαταλήψεις και φοβίες με θάρρος και τόλμη χάραζες δρόμους ανοιχτούς στα εύκολα μα και στα δύσκολα.
Κι έτσι θα σε θυμόμαστε φίλε, συναγωνιστή, σύντροφε Σπύρο θα σε θυμόμαστε, έναν αληθινό ελεύθερο Άνθρωπο που έζησε και έδειξε και έμαθε και έπαθε και πέρασε… ένα πνεύμα που στοχάστηκε βαθιά και ειλικρινά πάνω στους καημούς μας και που άφησε έργο και μνήμη καλή…
Χαρούλα Κ. Κοτσάνη
