Γιατί κινητοποιούμαστε σήμερα.
Σε όσους έχουν κάποια επαφή με τη σχολική πραγματικότητα είναι γνωστό πως ζούμε μια περίοδο συνεχούς υποβάθμισης και διάλυσης του δημόσιου σχολείου. Ενός «δημόσιου σχολείου» των Ωνάσειων επιχειρηματικών συμφερόντων, των χορηγών, των αιματηρών περικοπών, των εκατοντάδων χιλιάδων χαμένων διδακτικών ωρών από την αρχή της σχολικής χρονιάς και των υποχρεωτικών υπερωριών. Ενός «δημόσιου σχολείου» που λειτουργώντας στη λογική ιδιωτικής επιχείρησης θα βρίσκει πόρους από τους μαθητές – πελάτες του και από χορηγούς, θα κάνει δράσεις διαφήμισης για να τους προσελκύσει , θα προσλαμβάνει μόνο του τους καθηγητές που μπορεί να πληρώσει και θα οργανώνει ωρολόγιο πρόγραμμα ανάλογα με τα έσοδα του. Έτσι, κάθε σχολείο δε θα έχει τα ίδια μαθήματα με το γειτονικό του και κάθε μαθητής θα μαθαίνει όσα γράμματα σηκώνει η τσέπη των γονιών του να μάθει. Αυτά και άλλα πολλά προβλέπει , όχι η φαντασία κάποιων αντιδραστικών συνδικαλιστών, αλλά οι ψηφισμένοι νόμοι για τις «μεταρρυθμίσεις» στην εκπαίδευση που μάλιστα τιτλοφορούνται με εύηχες περιγραφές όπως « ενδυνάμωση του εκπαιδευτικού και του έργου του», «αυτονομία σχολικής μονάδας», «αξιολόγηση σχολικής μονάδας και εκπαιδευτικού» κ.λ.π
Πως αντιδρούμε σε αυτό το σχολείο που μας ετοιμάζουν.
Απέναντι σε αυτήν τη δυστοπία οι εκπαιδευτικοί αντιδρούν μαζικά. Και καταστέλλονται από την κυβέρνηση συστηματικά και μόνιμα. Βασικό εργαλείο καταστολής είναι η «ατομική αξιολόγηση εκπαιδευτικού», μια διαδικασία που δεν έρχεται για να αναδείξει τους καλύτερους και να βελτιώσει τους κακούς, αλλά για να χρησιμοποιηθεί ως φόβητρο, διαδικασία επιβολής, καταστολής και συνεχούς χειραγώγησης γι αυτούς που αντιδρούν στις «μεταρρυθμίσεις».
Απέναντι στην αξιολόγηση χρησιμοποιούμε την Απεργία-Αποχή (ΑΑ), μια διαδικασία συνταγματικά κατοχυρωμένη, κατά την οποία ασκούμε όλα τα καθήκοντα μας διδακτικά και εξωδιδακτικά, πλην της συμμετοχής μας σε γραφειοκρατικές διαδικασίες που σχετίζονται με την αξιολόγηση. Το υπουργείο (ΥΠΑΙΘΑ) στην αρχή αμφισβήτησε αυτό μας το δικαίωμα δικαστικά και στη συνέχεια, παρότι υπάρχει σε ισχύ ΑΑ από την ΑΔΕΔΥ και από τα σωματεία μας, ανακήρυξε τη μη συμμετοχή μας στην αξιολόγηση «ειδικό πειθαρχικό παράπτωμα» και μας παραπέμπει στα πειθαρχικά συμβούλια, παραβιάζοντας τους νόμους και το ίδιο το Σύνταγμα χωρίς δισταγμό.
Καταστολή , αυθαιρεσία, επιβολή από τους «άριστους» της κυβέρνησης…
Μάλιστα ο πρώην υπουργός κος Πιερρακάκης έθεσε συνάδελφο μας μέλος της ΕΛΜΕ Πειραιά, τη Χρύσα Χοτζόγλου, εκτός υπηρεσίας με το ερώτημα της «δυνητική αργίας» , δηλαδή της απόλυσης. Λόγος, η συμμετοχή της σε παράσταση διαμαρτυρίας στην οποία συμμετείχε από κοινού με μαθητές του σχολείου της, σύμφωνα με τις συλλογικές αποφάσεις των ΟΛΜΕ-ΕΛΜΕ, στην απόπειρα αξιολόγησης νεοδιόριστης εκπαιδευτικού. Σημειώνουμε εδ’ω ότι τόσο η ίδια όσο και ο αναπληρωτής συνάδελφος Δ. Χαρτζουλάκης είχαν παραπεμφθεί από τον προϊστάμενο της ΔΔΕ Πειραιά στο Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο Αττικής για το θέμα και αθωώθηκαν ομόφωνα (5-0). Όμως η απόφαση δεν άρεσε στον Υπουργό, ο οποίος την αγνόησε και αποφάσισε το αντίθετο! Παράλληλα έχει δώσει εντολή για παραπομπή στα πειθαρχικά για 2.500 νεοδιόριστους συναδέλφους μας! Κάποιοι/ιες από αυτούς/ες είναι και στα σχολεία μας!
Μας εξοργίζει που η παραπομπή στο πειθαρχικό συμβούλιο αφορά συναδέλφους μας που απέχουν από την ατομική αξιολόγηση, όχι από γινάτι ή από αμέλεια, αλλά επειδή συμμετέχουν σε νόμιμη Απεργία Αποχή που έχει κηρύξει τόσο η ΕΛΜΕ τους όσο και η ΑΔΕΔΥ. Και μάλιστα αυτή τους η συμμετοχή στην ΑΑ, έχει καταγραφεί με υπεύθυνη τους δήλωση και αναφέρεται ακόμη και στο παραπεμπτικό ως λόγος να παραπεμφθούν, αμφισβητώντας ευθέως και εμπράκτως τη δυνατότατα τους να εξασκούν τα συνταγματικά τους δικαιώματα! Είναι κεντρική γραμμή του Υπουργείου για να εκβιάσει με την απειλή της παραπομπής σε πειθαρχικό τους νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς, προκειμένου να « συμμορφωθούν προς τας υποδείξεις».
Η αλληλεγγύη και ο αγώνας υπεράσπισης των δικαιωμάτων μας και του δημόσιου σχολείου είναι ο μόνος δρόμος που μένει να βαδίσουμε.
Είναι προφανές ότι ολόκληρος ο κλάδος, το απεργιακό δικαίωμα και η ελεύθερη συνδικαλιστική δράση είναι πλέον υπό διωγμό,. Η λυσσαλέα επίθεση στη συναδέλφισσα Χρύσα Χοτζόγλου είναι η απάντηση κυβέρνησης-ΥΠΑΙΘΑ απέναντι σε ολόκληρο τον κλάδο: κανείς και καμία δεν δικαιούνται να ορθώνουν το ανάστημά τους ενάντια στην αξιολόγηση και να υπερασπίζονται το δωρεάν δημόσιο σχολείο για την ολόπλευρη μόρφωση όλων των παιδιών, την εργασιακή αξιοπρέπεια του κλάδου και την αυτοδίκαιη μονιμοποίηση όλων των νεοδιόριστων. Η κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική σχεδιάζει ένα δημόσιο σχολείο της Τράπεζας θεμάτων, της Ελάχιστης Βάσης και του Διεθνούς Απολυτηρίου που θα είναι ολοένα και πιο αφιλόξενο για τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων, με εκπαιδευτικούς ανασφαλείς και υποταγμένους. Και όσο η αντίσταση του κλάδου δεν κάμπτεται με την απειλή των πειθαρχικών και τον εκφοβισμό των διώξεων, επιστρατεύονται οι εισαγγελείς, τα ποινικά δικαστήρια και η αστυνομία
- Θα στηρίξουμε το Δημόσιο Σχολείο που οι πολιτικές υποβάθμισης και ιδιωτικοποίησης το απειλούν με αφανισμό.
- Θα στηρίξουμε τα εργασιακά και συνταγματικά δικαιώματα των συναδέλφων μας και τα δικά μας, καθώς και τα μαθησιακά δικαιώματα των μαθητών –μαθητριών μας απέναντι στην επίθεση του νεοεπιθεωρητισμού και της εκβιαστικής επιβολής του ΥΠΑΙΘΑ.
- Λέμε δυνατά: Δεν τρομοκρατούμαστε, δεν εκβιαζόμαστε! Δε ξεχνούμε τα λόγια του μεγάλου δάσκαλου και στοχαστή Δ. Γληνού:
«Ο δάσκαλος που θα υποχρεωθεί να καταπνίξει τη σκέψη του, θα γίνει διπλά σκλάβος ή θα καταντήσει ένας ψυχικά ανάπηρος άνθρωπος, ανίκανος να μορφώσει άλλους».
21/3/2025
ΕΛΜΕ Ικαρίας Φούρνων
