Εκλογολογίες… Ο μικρός Δαυΐδ ψηφίζει…

Γράφει ο Γιώργος Αθανασιάδης

Δικηγόρος

e-mail: [email protected]

Tel: (0061) 0421 969 172

Καλη σας μέρα στην Αυστραλία, στην Ελλάδα και στη Κύπρο. Εκεί πάνω στην 
Ευρώπη, 15000 χιλιόμετρα μακρυά απο μάς, εν μέσω ενός βαρέως χειμώνος, δεν είναι μόνο το κρύο και το χιόνι, που παγώνει το κόσμο. Εκείνο που παγώνει τον κόσμο της Ευρώπης, που ότι και να γίνει δεν θα είναι χωρίς συνέπειες και για μας εδώ στην Αυστραλία είναι κάτι άλλο. Είναι το φάσμα της φτώχειας, το φάντασμα της πείνας και το μέλλον της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Σε ένα σύστημα παγκοσμιοποίησης νομικής και οικονομικής, κανένας δεν μένει αλώβητος απο την καλή ή κακή μοίρα του γείτονα του. Θεωρώντας λοιπόν πιά ότι όλος ο κόσμος είναι μια γειτονιά (φτερντίζονται οι Ηνωμένες Πολιτείες, πουντιάζει η Αυστραλία), κάθε άλλο απο το να απέχει μακράν είναι η Ευρώπη και η τύχη της. Οτιδήποτε συμβεί στο οικονομικό σύστημα της Ευρώπης, θα έχει άμεσες επιπτώσεις σε όλο τον πλανήτη, είτε το θέλουμε είτε όχι εδώ στην Αυστραλία. Μια Ελλαδίτσα, μια τελεία στον παγκόσμιο χάρτη ειναι ένας κρίκος σε μια αλυσίδα εκατομμυρίων χιλιομέτρων, που αν σπάσει τη ζημιά την έκανε. Τι συμβαίνει όμως με τις εκλογές εκεί, και γιατί μεγάλες χώρες όπως η Αμερική και η Ρωσία ακόμη ασχολούνται;

Τούτο που διαπιστώνεται αυτές τις μέρες τις προεκλογικές, είναι δυστυχώς ότι έχουν οδηγήσει τους πολίτες, σε ένα κλίμα αβεβαιότητας και πλήρους σύγχυσης. Η διαρκής διοχέτευση τρομοκρατικών σεναρίων για όσα πρόκειται να συμβούν αν αλλάξει το σύστημα και πέσει η εξουσία στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ, της δήθεν «ριζοσπαστικής αριστεράς» είναι κάτι που υπερβαίνει πιά και τα όρια του πιό εφιαλτικού κινηματογραφικού σεναρίου θρίλερ. Η αλήθεια είναι ότι πλέον η Ενωμένη Ευρώπη, βιώνει την κρίση της και φυσικά την επικείμενη διάλυση της. Ενας πύργος πάνω στην άμμο ήταν, ένα χάρτινο οικοδόμημα που αντιμετωπίζει ανέμους και θύελλες. Η κατάρρευση του είναι πλέον θέμα χρόνου, εφόσον ούτε οι υποστηρικτές του δε το θέλουν. Αγώνες εξουσίας και επικράτησης, ίντριγκες (που μπροστά τους και ο μεσαίωνας ωχριά) σε πρώτο πλάνο. Αυτό που λείπει είναι η αφορμή για την κατάρρευση.

Το απευκτέον στην πραγματικότητα είναι ευχή (εκλογή ΣΥΡΙΖΑ) για τους ηγέτες του σαθρού οικοδομήματος της ΕΕ και η λύση. Οι ηγέτιδες χώρες του βορρά (η μία δηλαδή η Γερμανία) νιώθουν απόλυτα εγκλωβισμένες στο κλουβί που τελικά κάν χρυσό δε τους βγήκε. Εκείνο που απεύχονται, λοιδωρούν και καταδεικνύουν ως αιτία δεινών, κατά βάθος παρακαλούν να συμβεί. Και επειδή η ξύλινη γλώσσα δε μου πάει, τρομοκρατούν για εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ και έξοδο απο το ευρώ (που τουλάχιστον ο Αλεξάκης, δεν έχει τα κότσια να το κάνει). Απο την άλλη γνωρίζουν ότι ένα τέτοιο πιθανό σενάριο (απίθανο κατά τη φτωχή μου άποψη) θα συμπαρασύρει και άλλες χώρες και τάσεις των χωρών του ευρωπαϊκου νότου (Ιταλία, Πορτογαλία, Ισπανία, Κύπρος και ακόμη και η Γαλλία). Ομως θα αποτελέσει λύτρωση για τη Γερμανία και τις ισχυρότερες χώρες του Βορρά που ερωτοτροπούν σφόδρα με την επιστροφή στα εθνικά τους νομίσματα και την οικονομική τους ανεξαρτησία. Το μοντέλο της παγκοσμιοποιημένης διακυβέρνης που υποστηρίχθηκε βέβαια και απο τον ΓΑΠ (Παπανδρέου υιό), Βενιζέλο, Σαμαρά κλπ, φαίνεται ότι πρακτικά καταρρέει, εφόσον ακόμη υπάρχουν έθνη και λαοί με τις ιδιαιτερότητες τους, τον πολιτισμό και τον πλουραλισμό τους, που δίνει και τα ιδιαίτερα όμορφα χαρακτηριστικά του κόσμου μας.

Το πολυπολιτισμικό μοντέλο, διατηρείται ή γίνονται προσπάθειες διατήρησης του, σε πολλές χώρες του κόσμου, όπως στην Αυστραλία που ζούμε για παράδειγμα. Εκείνο όμως που διαπιστώνεται καθημερινά, είναι απλά η αποτυχία του. Διατηρείται και επιβιώνει κάτω από ένα καθεστώς σκληρών νόμων και ποινών, που ο φόβος της παράβασης τους, αναγκάζει τους πολίτες σε συμβίωση και όχι η ενσυνείδητη επιλογή τους. Αυτό που φαίνεται τελικά μέσα απο τις μικρές εστίες έντασης και την καταστολή του (ας ρίξουμε μια ματιά τι συνέβη στο Σύδνεϋ στο Martin Place), που πολλές φορές καταλήγουν να αποτελούν τα προσανάμματα για κάτι μεγαλύτερο που αποφεύγεται την τελευταία στιγμή (ή πού έρχεται και δε το ευχόμαστε φυσικά). Κυρίως θρησκευτικές κοσμοαντιλήψεις και θεωρίες, διδάγματα και τυφλές αποδοχές με στόχο την προσέγγιση του υπερβατικά επιθυμουμένου μέσα απο μια αντικοινωνική καθαρά ατομικιστική αντίληψη, στέκονται φραγμοί στην ενσυνείδητη αποδοχή του πολυπολιτισμικού μοντέλου συμβίωσης. Τελικά, καταλήγει το πολυπολιτισμικό μοντέλο στην πράξη, όπως θα θέλαμε ίσως κάποιοι ρομαντικοί να είναι, να παραμένει θεωρία και να επιβάλλεται μέσα από την διαδικασία των νόμων και της αυστηρής διακυβέρνησης των κρατών. Συνεπώς, μέσα απο την διαπίστωση αυτή και την προσπάθεια επιβολής των ιδεών, τάσεων και απόψεων του ενός έθνους πάνω στα άλλα και βεβαίως πάνω απο όλα την οικονομική εξουσίαση και εκμετάλλευση του ενός σε βάρος του άλλου, το οικοδόμημα της ΕΕ, φοβάμαι κάποια στιγμή θα καταρρεύσει (και αυτό προσπάθησε να κτιστεί στη βάση του πολυπολιτισμού και της παγκοσμιοποίησης).

Ο πόνος και οι επιπτώσεις θα είναι σοβαρές σε πολλά επίπεδα εάν διαλυθεί η ΕΕ, σε χρόνο οποιονδήποτε στο άμεσο ή στο εγγύς μέλλον, αλλά στο θεατρικό έργο που ζεί η Ευρώπη όπως και στην τραγωδία, μετά τα πάθη έρχεται η κάθαρση. Πρώτα θα συμβούν τα τραγικά γεγονότα, με τις όποιες επιπτώσεις τους στις ζωές όλων πάνω στον πλανήτη (ελπίζουμε να μη δούμε και πολέμους σε παγκόσμιο επίπεδο) και μετά θα έρθει η κάθαρση. Κάθαρση χωρίς πάθη δεν υπάρχει.. γιατί απλά έτσι είναι…

Στην κατάληξη λοιπόν, έχουν σημασία και μάλιστα μεγάλο οι Ελληνικές εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, διότι όπως προείπα και η πατρίδα μας είναι ένας κρίκος στην παγκόσμια αλυσίδα. Αν σπάσει η ζημιά αυτών θα επεκταθεί γενικότερα σε όλες τις Ηπείρους λόγω της παγκοσμιοποίησης της αγοράς. Αυτό φυσικά δεν θέλουν να το επιτρέψουν εκείνοι που ωφελούνται απο το σημερινό Status Quo, και πιέζουν και τρομοκρατούν…

Εν αναμονή λοιπόν των εξελίξεων… ο μικρός Δαυΐδ απέναντι στο Γολιάθ!Οι φωτογραφίες επιλέγονται τυχαία απο το διαδίκτυο.