Είμαι ο Αντώνης Καρυώτης 36 χρονών. Είμαι από τον Άγιο Νικόλα στο Λασίθι της Κρήτης. Μου λένε συχνά ότι χαμογελάω πολύ και μου κάνουν αστεία. Μου αρέσει να κάνω ποδήλατο. Κάνω ότι δουλειά βρω για να μπορέσω να ζήσω. Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για εμένα, ειδικά από τότε που πέθανε η μάνα μου.
Είμαι ο Αντώνης και μου αρέσει να χαμογελάω. Χθες χαμογέλασα για τελευταία φορά. Ήθελα να πάω σπίτι μου στη Κρήτη. Έτρεξα να προλάβω στο λιμάνι. Κατάφερα και πήδηξα πάνω στη πόρτα αλλά με έσπρωχναν. Με ξέρουν γιατί ταξιδεύω συχνά. Τους χαμογελούσα και τους έλεγα ότι θέλω να πάω σπίτι μου. Με έριξαν στη θάλασσα. Με έπνιξαν. Με σκότωσαν γιατί είμαι ο Αντώνης και μου αρέσει να χαμογελάω. Δεν θα με ξαναδείτε. Με έπνιξαν γιατί δεν πρόλαβα…ή δεν πρόλαβα, γιατί με έπνιξαν. Σας το χαρίζω το εισιτήριο για το “καράβι” σας, την κανονικότητά σας, άλλωστε ποτέ δεν ταίριαξα μαζί σας.
Για τον Αντώνη που δολοφονήθηκε χθες στο λιμάνι του Πειραιά από μέλη του πληρώματος του Blue Horizon που απέπλεε με προορισμό την Κρήτη. Μπροστά στα μάτια όλων, όλων μας.
Για όλους τους Αντώνηδες εκεί έξω που παλεύουν να ανέβουν στο “καράβι” που λέγεται ζωή. Για κάθε “καράβι” ανθρωπιάς που μας βυθίζουν εμείς να φτιάχνουμε μια κιβωτό σωτηρίας.
Ιωάννα Κυμηνά
