Αυτό δεν ήταν είδηση, κακιά είδηση, ήταν κεραυνός κατακαλόκαιρα. Ο Γιώργος ο φίλος μου, ο συμπατριώτης μου, ο άνθρωπος που όλες τις τρικυμίες της ζωής του, τις αντιμετώπιζε με χαμόγελο και αισιοδοξία, στην τελευταία τρικυμία της ζωής του, αθόρυβα έφυγε από κοντά μας, αφήνοντας μας παγωμένους, με δάκρυα να πλημυρίζουν αυθόρμητα τα μάτια μας.
Αυτός ο γλυκύτατος καλλιτέχνης με κορυφαίες διακρίσεις, αλλά πάντα τόσο απλός και εξαίρετος οικοδεσπότης, είτε σε υποδεχόταν στο σπίτι του στη Νέα Σμύρνη, είτε στο πατρικό του στον Κουντουμά, πέρα από την άξια σύντροφο του Κατερίνα ή τα εξαίρετα παιδιά του Σωτήρη και Νικολέτα, περιστοιχιζόταν πάντα από φίλους. Πειραχτήρι ο ίδιος απολάμβανε τα αστεία που έστηνε ή του έστηναν οι φίλοι του, καταλήγοντας σε δυνατά γέλια. Ήταν ο δάσκαλος στη δουλειά του, αλλά και υπέροχος οικοδεσπότης, όταν σε υποδεχόταν στον χώρο της δουλειάς, εξηγώντας σου με κάθε λεπτομέρεια ότι ήθελες να ρωτήσεις από τις σπουδαίες συλλογές βιβλίων του, γιατί εκτός από κορυφαίος ζωγράφος ήταν και συλλέκτης βιβλίων, σπάνιων και μοναδικών πολλές φορές. Είχε τη μεγαλοσύνη να εξηγεί και να αγαπά κυρίως τα παιδιά, όχι μόνο τα δικά του, γι αυτό και ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στη νέα γενιά. Μα πάνω απ’ όλα λάτρευε την αγαπημένη του Ικαριά. Ήταν γνώστης όλων των θεμάτων του νησιού και πολλές φορές «προσέφερε λύσεις» μ’ εκείνο τον καυστικό τρόπο που μιλούσε, γιατί ο Γιώργος δεν μάσαγε τα λόγια του, τα έλεγε όλα σταράτα.
Πόσες γόνιμες κουβέντες είχαμε κάνει όπου βρισκόμαστε, είτε στην Αθήνα είτε στην Ικαριά. Πόσο αισθάνομαι κι εγώ αλλά και όλοι οι Ικαριώτες ορφανοί πλέον, γιατί όταν φεύγουν τέτοια άτομα, καταλαβαίνεις πως ο τόπος μας μένει ακόμα φτωχότερος από τέτοιες προσωπικότητες.
Ποιος ήταν ο Γιώργος Γεωργακόπουλος;
Γεννήθηκε το 1939 στην Ικαρία. Το 1957, όντας ακόμη μαθητής, δύο έργα του στέλνονται στην Διεθνή Έκθεση της Γενεύης από το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας, για τα οποία δέχτηκε εύφημο μνεία. Το 1960 μπαίνει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας στο τμήμα ζωγραφικής του Μαυροϊδή. Το 1965 σπουδάζει σκηνογραφία στην Ακαδημία Κινηματογράφου και Θεάτρου στην Αθήνα, με δάσκαλο το Γιόχαν Ρωμανό, με τον οποίο αργότερα συνεργάζεται. Το 1966 σκηνογραφεί στο Θέατρο Τέχνης. Την ίδια χρονιά δημιουργεί στην Αθήνα τη γκαλερί «Ελ Γκρέκο», όπου εκθέτει ο ίδιος και οι σπουδαστές της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών έως και το 1970. Το 1978 πηγαίνει στις Η.Π.Α. όπου παρουσιάζει τη δουλειά του μέχρι το 1981, οπότε και επιστρέφει στην Αθήνα. Έχει οργανώσει πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ έχει λάβει μέρος και σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στις Η.Π.Α. Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές.
Αυτός ήταν ο φίλος, ο συμπατριώτης, ο κορυφαίος ζωγράφος Γιώργος Γεωργακόπουλος που δεν είναι πια κοντά μας. Κουράγιο και δύναμη στη γυναίκα του και στα παιδιά του. Μια υπόσχεση από εμένα και πιστεύω από το σύνολο των Ικαριωτών, ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ, γιατί όταν ξεχνάς τέτοια άτομα, διαγράφεις και την ιστορία αυτού του τόπου και αυτό δεν πρέπει να γίνει ποτέ. Καλό Παράδεισο Γιώργο.
Σωτήρης Πολίτης
