Mεγάλη απώλεια είναι ο θάνατος μίας ευγενικής και γλυκύτατης φυσιογνωμίας, ενός σεμνού αγωνιστή με προσφορά δεκαετιών του Φρίξου Πρωτογερέλλη, που είχαμε την τιμή να πάρουμε συνέντευξη, την τελευταία της ζωής του.
Διαβάστε την τελευταία του συνέντευξη που περιλαμβάνει και ένα μικρό ηχητικό:
Φρίξος Πρωτογερέλλης: Η περιπετειώδης διαφυγή από τη Μυτιλήνη το Φλεβάρη του 1942
Όπως αναφέρει ο σύλλογος “Πολίτες της Ριζούπoλης”: “Αποχαιρετισμός στον Φρίξο Πρωτογερέλλη
Πριν λίγη ώρα έφυγε από κοντά μας ένας πολύτιμος φίλος και γείτονας, ένας υποδειγματικός αγωνιστής, ένας σπουδαίος άνθρωπος.
Ο Φρίξος γεννήθηκε στη Θερμή της Μυτιλήνης το 1923.Το Μάρτη του 1942 δραπέτευσε με μυθιστορηματικό τρόπο στα τουρκικά παράλια για να καταταχθεί στον ελληνικό στρατό της Μέσης Ανατολής. Εκεί έζησε από κοντά τη δραματική σύγκρουση που οδήγησε στη διάλυση των δύο ταξιαρχιών και τον εγκλεισμό των αντιφασιστών στα «σύρματα». Επέστρεψε στη Μυτιλήνη το 1945 για να συμμετάσχει με ενθουσιασμό στην τοπική οργάνωση της ΕΠΟΝ, μαζί με την αδελφή του Έλλη.
Συλλαμβάνεται το 1947 και στη συνέχεια «περιηγείται» τις περισσότερες φυλακές και τα ξερονήσια μέχρι το 1952 που αποφυλακίσθηκε. Κατόρθωσε να σταθεί με απόλυτη αξιοπρέπεια στις χειρότερες στιγμές της Μακρονήσου, στα βασανιστήρια και τους εξευτελισμούς. Λίγο αργότερα συλλαμβάνονται η αδελφή του και η αγαπημένη του Έλλη Σβώρου, που καταδικάζονται με το περίφημο Γ΄ψήφισμα. Η Έλλη Σβώρου εκτελέστηκε το 1949, ενώ η αδελφή του, Έλλη Πρωτογερέλλη, έμεινε στη φυλακή μία δεκαετία.
Μετά την αποφυλάκισή του γνωρίστηκε με την Φιφή Χελιώτου- Πρωτογερέλλη, μόλις αποφυλακισμένη κι αυτή από του Αβέρωφ. Ένωσαν τις ζωές τους για να μοιραστούν στη συνέχεια όλες τις διώξεις και τις φυλακίσεις που τους επιφύλαξε το μετεμφυλιακό κράτος, μέχρι τη Μεταπολίτευση. Κατόρθωσαν ωστόσο να δημιουργήσουν μία αγαπημένη οικογένεια που συμπληρώθηκε με τα δύο παιδιά, την Καίτη και τον Μίλτο. Κι όμως η μοίρα τους επιφύλαξε κι άλλες συμφορές, βαρύτερες. Το 1988 τα δυο παιδιά σκοτώνονται στο ίδιο τροχαίο δυστύχημα με μία μοτοσυκλέτα στην Πατησίων. Ο Φρίξος και η Φιφή άντεξαν όλες αυτές τις αδιανόητες συμφορές με απαράμιλλη αξιοπρέπεια.
Για εμάς, τους «Πολίτες της Ριζούπολης», ο Φρίξος ήταν, μαζί με την αγαπημένη του Φιφή, εκτός από τους πρωτεργάτες για τη δημιουργία του Συλλόγου μας, ένα ορόσημο συντροφικότητας, ανθρωπιάς και θάρρους. Ένας σοφός και αξιαγάπητος άνθρωπος που σταθερά μας έδειχνε το δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσουμε με ένα νεύμα, χωρίς φανφάρες και εγωισμούς. Νοιώθουμε βαρύ το χρέος μας να μην προδώσουμε την εμπιστοσύνη και τη φιλία του.
Γεια σου Φρίξο μας. Καλό ταξίδι.
Αναδημοσίευση από : http://nasosbratsos.blogspot.com
