Κανόνες όπως «3 βραχίονες και 2 µάτια κλάδεµα» δεν είχε ο Γιώργος Κουλουλίας, αφού ήξερε ότι σε κάθε φυτό έπρεπε να συµπεριφερθεί διαφορετικά ανάλογα µε την ανάπτυξη και την καρποφορία του. Έφυγε πλήρης ηµερών την παραµονή των Χριστουγέννων αφήνοντας παρακαταθήκη το παράδειγµα ενός αµπελουργού, που στα 98 του χρόνια, πρωτεργάτης, φύτεψε το τελευταίο στρέµµα του αµπελώνα του στην Ικαρία.
Ο Γεώργιος Κουλουλίας ήταν ο πρωτότοκος γιος της οικογένειας του Νικόλαου Κουλουλία και της Αργυρώς το γένος Πλάκα. Γεννήθηκε στις 5 Μάη του 1913 στο χωριό Βρακάδες Ικαρίας όπου και έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Αν και επαγγελματικά ασχολήθηκε με τις οικοδομικές εργολαβίες σε Αθήνα και Ικαρία, η λατρεία του για το αμπέλι και το κρασί τον οδήγησε στη δημιουργία ενός αγροκτήματος με επίκεντρο το αμπέλι. Το κτήμα βρίσκεται στους 37 34 25 81 Β & 26 02 17 64 Ε με μέσο υψόμετρο τα 720 μ. νοτιοανατολικά από τις Βρακάδες και είναι 2 εκτάρια. Από αυτά περίπου τα 1 εκτάριο είναι αμπελώνας καθώς ο ίδιος δεν αποδέχονταν την επιλογή της μονοκαλλιέργειας.
Στη ΝΑ γωνία του κτήματος βρίσκεται το πιο πρόσφατα κομμάτι αμπελιού που φυτεύτηκε το 2010, 1 στρέμμα, όταν ο ίδιος ήταν 98 και ήταν και πρωτεργάτης στην όλη διαδικασία. Το κτήμα, που έχει μέσα καστανιές ως φυσικούς ανεμοφράχτες, ξεκίνησε να δημιουργείται τη δεκαετία του ‘70 και είναι φυτεμένο κατά 50% από Φωκιανό και 50% Μπεγλέρι. Αξίζει εδώ να σημειωθεί πως πρόκειται για το παλαιότερο και μεγαλύτερο αμπέλι με Μπεγλέρι των νεότερων χρόνων στο νησί της Ικαρίας.
Αντιστεκόμενος στις κατά περιόδους επίσημες και ανεπίσημες προτάσεις για εύκολες λύσεις φυτεύσεων τύπου Cabernet Sauvignon, Merlot κ.ο.κ, ασχολήθηκε μία ζωή με την αμπελοκαλλιέργεια και ιδιαίτερα με τις ενδογενείς ποικιλίες του τόπου του. Με επιμονή και υπομονή κατάφερε να επεκτείνει την έκταση που είναι φυτεμένη με Μπεγλέρι και Φωκιανό σε όλο το νησί της Ικαρίας, ουσιαστικά να τις διασώσει σε οινοποιήσιμο όχι απλά πειραματικό μέγεθος.
Όπως μαρτυρεί ο οινοποιός Νίκος Αφιανές, «τον Αύγουστο του ‘13 είχαμε ένα θερμό επεισόδιο επειδή διέκρινε θεωρητικά την πρόθεσή μου να κόψω νωρίς τα σταφύλια. Μετά απο τόσα χρόνια εμπειρίας στον τόπο του, ο Γιώργος Κουλουλίας είχε δημιουργήσει το δικό του βιοδυναμικό ημερολόγιο σύμφωνα με τις δικές του αξιακές ισορροπίες στο τελικό κρασί. Προσπάθησα να του πω ότι τα θέλω για την παραγωγή αφρώδους κρασιού, εκεί όπου η ερμηνεία της ωριμότητας είναι διαφορετική απ’ ό,τι στα ήρεμα ξηρά κρασιά που παρήγαγε ο ίδιος. Η απάντησή του ήταν: Δεν θα στα δώσω, γιατί όπως είναι δεν πρόκειται να κάνεις καλό κρασί και θα κάνεις κακό στην δουλειά σου. Τελικά μου εμπιστεύθηκε τα σταφύλια, τον κόπο του, αφού ζήτησε να του εξηγήσω τις διαφορές στην παραγωγική διαδικασία ήρεμων και αφρωδών κρασιών.
ΤΡΥΓΟΣ ΣΤΙΣ ΒΡΑΚΑΔΕΣ ΤΟ 2010
Μετά απο τόσα χρόνια εµπειρίας στον τόπο του, ο Γιώργος Κουλουλίας είχε δηµιουργήσει το δικό του βιοδυναµικό ηµερολόγιο σύµφωνα µε τις δικές του αξιακές ισορροπίες στο τελικό κρασί, µε σηµείο αναφοράς για τον τρύγο τη γιορτή του Σταυρού.
Κείμενο από το περιοδικό Wine Trails, μηνός Μαρτίου 2016
Αναδημοσίευση από : http://www.agronews.gr
