Ευχές για την μικρότερη μέρα του χρόνου

22

Απόψε έχουμε την μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου, από αύριο η μέρα

αρχίζει να μεγαλώνει.

Είναι και αυτό αφήγημα μιας από τις επιτυχίες της κυβέρνησης αλλά όταν

θα έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ το διακύβευμα θα είναι να επαναδιαπραγματευθεί

αυτό το ηλιοστάσιο πληρωμών.

Για τη σημερινή ημέρα λοιπόν που είναι και η πρώτη του υπόλοιπου της

ζωής μας ας απολαύσουμε την κρίση μας. Να βρούμε δουλειά,  ανάπτυξη,

ανάκαμψη,  αναδιάρθρωση,  να επαναδιαπραγματευθούμε την επιμήκυνση

της ζωή μας με ανανέωση, με ύφεση της γήρανσης και ανακεφαλαίωση της

ευτυχίας.

Την αυγή  να βρούμε αλληλεγγύη, δωρεάν ουάι φάι, χαμηλό ΦΠΑ στην

εστίαση, πρωτογενές πλεόνασμα, αξιολογημένους και συναινετικούς πολιτικούς,

αξιοποιημένη την δημόσια περιουσία, και τη δημόσια τηλεόραση να μας

προσφέρει ένα επιτυχημένο αφήγημα ή  ένα αφήγημα επιτυχίας. Το σώμα

του καλοριφέρ να είναι ζεστό.

Να έχουμε· πάρει την τελευταία δόση, τραβήξει την κόκκινη γραμμή,

κουρέψει το κόκκινο δάνειο και αγοράσει το κόκκινο πρίτι μπρα, και

αποκηρύξει τη βία απόόπουκαιανπροέρχεται με πατέντα ή γενόσημη.

Πριν νυχτώσει να έχουμε τελειώσει με την ανεργία, τη διαθεσιμότητα,

την απόλυση, την επιστράτευση,  τη φτωχοποίηση, την αστεγία και να έχει

μπει στην εφεδρεία ο  ξαφνικός θάνατος και το χαράτσι. Να κρατήσουν οι

ρομά την κινητικότητα,  οι επίορκοι το σύμφωνο  συμβίωσης, τα ακίνητα τον

ενιαίο φόρο, το γιουεσμπί τη λανγκάρντ, οι πλειστηριασμοί τα προαπαιτούμενα

και οι 58 το κέντρο τους.

Να πέσουμε για ύπνο χωρίς όνειρα με εγκληματικές οργανώσεις, ναζιστικές

συμμορίες, ακραίες προβοκάτσιες, κωλοτούμπες, βοήθεια, βασανίζομαι, Σκουριές,

Ταχρίρ, Φουκουσίμα. Να μην ακούσουμε το εγέρθουτου πριν να ξημερώσει η

καινούρια ημέρα, βρούμε το εξάμηνο που χάθηκε και τον Πελγκρίνη στην

Επίδαυρο να παίζει το πέσιμο από τις νεφέλες.

Για όσους δεν καταφέραμε να πάρουμε το λόουερ δεν πειράζει στα νέα λεξικά

θα βρούμε τι σημαίνει βουβουζέλα, γουίκιλικς σπρεντ, πιεσάι, μποζόνιο, φρόντεξ,

σέξτινγκ, σέλφι και σαξές στόρυ…

Για τις επόμενες χίλιες ημέρες ας ευχηθούμε ποιες λέξεις να πάψουν να

χρησιμοποιούνται και να πιπιλήσουμε άλλες λέξεις, γλυκές, έστω και λίγο πικρές,

αλλά αληθινές.

Εγώ ελπίζω να επαναφέρουμε τον εξοστρακισμό.