Δεν είναι τρικομματικοί και… δικατάληκτοι φέτος οι «Μάγοι» με τα δώρα. Παρεμπιπτόντως, τελευταία σας φορά συνΈλληνες, που λάβατε δώρον-άδωρον, οικονομικού μεγέθους αντίδωρου στην εκκλησία. Και που το πήρατε αλήθεια, τι το κάνατε; Στα χαράτσια και στα σουπερμακέτια,το δώσατε…
Επανερχόμεθα στους «Μάγους». Τρείς λέει πως είναι, η χριστιανική παράδοση. (Σαν τους «κυβερνώντες»). Εκ της Περσίας έρχονται. (Σαν τους λάθρα εισερχόμενους στα νησιά.) Πολύμηνο το ταξίδι. (Σαν του Γκιούλιβερ, δε νομίζω. Σαν του Ζεραρ Ντεπαρτιέ, πιθανότερο.) Πάνω σε καμήλες διασχίζουν την έρημο, αργά, νωχελικά με έναν σκοπό. (Σαν εκείνες τις καλοπληρωμένες διαλέξεις πρώην πρωθυπουργού με ειδικότητα το slow motion). Ακολουθούν το «Άστρο». (Μήπως το λένε Πάολα ή μήπως… Παντελίδη;)
Στα πόδια του θείου βρέφους, έρχονται να εναποθέσουν χρυσόν, λίβανον και… γεωτρήσεις. Κοίτασμα 100 εκατομμυρίων πάτου βαρελιού για ένα θεϊκό κοίταγμα μωρού. Καλή συναλλαγή.
Τηλεοπτικώς, μπορεί και να ξε-πουλιόταν περισσότερο. Θα έβγαιναν οι εκπαραθυρωμένοι παραθυρόβιοι να καταθέσουν τη γνώμη τους επί παντός επιστητού, θα ρητόρευαν κι οι αστέρες της τηλοψίας περί του εθνικού χρέους που θα μπορούσε να εξοφληθεί σε πέντε χρόνια ή πέντε τέρμινα ή πέντε φάσκελα. Θα γινόταν σούσουρο, θα έπεφταν τίτλοι και κόντρα αναλύσεις. Χάρτες και «πηγές», υφαλοκρηπίδες, υδρογονάνθρακες, εξέδρες και αγωγοί, τρυπάνια και ερευνητικά σκάφη.
Στη σκάφη της πομφόλυγας, όλα πλένονται και ξεπλένονται. Λερά και καθαρά, χρωματιστά και λευκά, τα μαύρα με τα κόκκινα και τα ροζουλιά με τα γαλάζια. Να τρίβονται όλα μαζί και αφρός να γίνεται, μπας και κρυφτεί αποκάτω το μαυριδερό ζουμί και τα δύσοσμα απόνερα.
Ανεόρταστες οι φετινές «γιορτές». Λάμπουν μόνο τα πρόσωπα των πολιτικών, όπως φωτίζονται από τις κάμερες. Γκριμάτσες τα χαμόγελά τους. Γκροτέσκο σκηνές οι υποσχέσεις τους. Καφκικό εφιαλτικό περιβάλλον, οι πόλεις και οι γειτονιές μας.
Φάτνες φέτος είναι τα ίδια τα σπίτια μας! Ζώα να μας ζεστάνουν με τα χνώτα τους, δεν υπάρχουν και το κρύο της απόγνωσης είναι δριμύ. Τα παιδάκια που κοιμούνται αθώα στο παχνί, μικροί Χριστοί, ανίδεοι για την «σταύρωση» που επιφυλάσσεται στο δικό τους αύριο. Χαμογελούν γλυκά στον ύπνο τους ενώ η κάθε μάνα ξαγρυπνά από την ανησυχία, όχι πια σε τι κόσμο θα τα μεγαλώσει, αλλά πως θα τα ταΐσει.
Βοσκοί δεν έρχονται να συγχαρούν, μόνο φοροεισπράκτορες να πάρουν. Οι τρεις «μάγοι» τσακώνονται ποιος κυβερνά καλύτερα την αποστολή προς τη Βηθλεέμ και ποιος υπο-κύπτει πιστότερα. Ο Ιωσήφ με το μακρύ ραβδί, αδυνατεί να εμποδίσει τους δείκτες ανεργίας. Το φως από το άστρο θα τιμολογηθεί από 1 ης πρώτου, βάσει των μεσοσταθμιστικών αυξήσεων της ΔΕΗ. Οι ανάσες στο παχνί υπάγονται στην νέα φορολογική κλίμακα περί τεκμηρίου διαβίωσης και η φάτνη –ως αυθαίρετο κτίσμα που έχασε την προθεσμία νομιμοποίησής του, πρέπει να κατεδαφιστεί ή να πληρώνονται για αυτήν τα αντιστοίχως επιβαλλόμενα πρόστιμα.
Μελχιόρ, Γάσπαρ και Βαλτάσαρ… Αντί χρυσού, λιβάνου και σμύρνας, λίγη ελπίδα, s’ils vous plait…
*Η Μαργαρίτα Ικαρίου είναι δημοσιογράφος.
protagon.gr
