2/θεσιον ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΦΡΑΝΤΑΤΟΥ ΙΚΑΡΙΑΣ!
Αυτό ήταν το σχολείο μας!… απ΄ εδώ ξεκινήσαμε να ζωγραφίζουμε με πολύχρωμα όνειρα το ταξίδι της ζωή μας… από την αρχή σχεδόν του περασμένου αιώνα ως τις αρχές του δικού μας ΕΔΩ χτυπούσε καθημερινά το κουδούνι καλώντας μαθητές και μαθήτριες για μάθημα στις δύο ευρύχωρες αίθουσες!… όλα είναι φορτωμένα με μνήμες, μνήμες κι αναμνήσεις, τα πρόσωπα των αγαπημένων μας δασκάλων κυριαρχούν παντού, οι συμμαθητές μας με φωνές, γέλια, τσακωμούς μα κι αδερφικές αγάπες ακούγονται ως σήμερα, οι μυρωδιές της φύσης γεμίζουν ακόμα θαρρείς τον αέρα: των ακισσαριών, των πεύκων, των πανύψηλων ευκαλύπτων, των τριαντάφυλλων και των άσπρων κρίνων στο παρτέρι που φρόντιζε με περισσή διδακτική αγάπη και σε αυτά η Κωστία (δασκάλα), ο ιδρώτας του Πέτρου (δασκάλου) που «ετσουρούλα» ποτάμι απ΄ το μέτωπό του κουβαλώντας τον κουβά με το κρυσταλένιο νερό απ΄ το πηγάδι του Άη -Αντώνη για να ξεδιψάσουμε στο διάλειμμα …
Ένα πραγματικό προσκύνημα κάθε φορά που μας φέρνει εδώ ο δρόμος όπως και σήμερα λόγω εκλογών γιατί από ανέκαθεν το σχολείο αυτό υπηρετούσε την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της μικρής αυτής κοινωνίας γι΄ αυτό το αγαπάμε ακόμα πιο πολύ!!!
Και σήμερα μας λυπεί, μας λυπεί τόσο! έτσι όπως το βλέπουμε να στέκεται πληγωμένο όχι μόνο από τον χρόνο αλλά περισσότερο από την αδιαφορία και την παρακμή της σύγχρονης εποχής… οι εικόνες ενός αφημένου στην φθορά κτιρίου που εγκαταλείπεται είναι στενάχωρες για μας ειδικά όπου ένα κομμάτι των παιδικών μας χρόνων έχει μείνει ανεξίτηλα χαραγμένο για πάντα εδώ ζωντανεύοντας κάθε γωνιά μέσα κι έξω… επιτέλους τι κάνουν αυτοί που έχουν την ευθύνη να σέβονται με έργα, τους χώρους του πολιτισμού μας; πρωτίστως ο ΔΗΜΟΣ, με τη νομική δικαιοδοσία που έχει για όλα τα σχολικά κτίρια; σε συνεργασία και με τους ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ των γύρω χωριών; γιατί δεν προχωρούν στην αναγκαία συντήρηση με σεβασμό, να επισκευάσουν τις υπαρκτές φθορές, να το ενισχύσουν με κάθε τρόπο, να το αναδείξουν ποικιλοτρόπως και κυρίως να το σεβαστούν;
Σκέφτηκαν να στεγάσουν εδώ το πυροσβεστικό κλιμάκιο, τους πυροσβέστες και καλά έκαναν… Η αλλαγή όμως της χρήσης έγινε με άτσαλο τρόπο εξοβελίζοντας το παρελθόν, ισοπεδώνοντας αλύπητα τη μνήμη κι αυτό είναι κακό! Την ίδια ώρα που επιβάλουν (η κυβέρνηση) να καθαρίσουμε τα χωράφια μας από ξερά χόρτα για προστασία από φωτιά απειλώντας μας με αυστηρά πρόστιμα, οι αυλές ετούτου του σχολείου είναι ακόμα ακαθάριστες! Καταλαβαίνετε αυτό που λέω ή όχι; οι πυροσβέστες (ή όποιος άλλος) που θα κάνουν σε εμάς τον έλεγχο δεν έχουν καθαρίσει το δικό τους χώρο…. τα σχόλια είναι περιττά! οι φωτο όμως αδιάψευστοι μάρτυρες!
Σοβάδες μαδημένοι, τοίχοι μαυρισμένοι, παράθυρα με πλαστικά φτηνιάρικα πλέγματα, τα κάγκελα της μάντρας σκουριασμένα και σπασμένα σε πολλά σημεία, οι κεντρικές αυλόπορτες σπασμένες, ακίνητες σαν να πενθούν κι αυτές με τα χάλια μας, ξερά χόρτα από το μπροστινό παρτέρι ως την πίσω αυλή όπου υπάρχει έστω και λίγο χώμα…
Δυστυχώς αυτή είναι η εικόνα του ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ σήμερα… δείγμα των καιρών και τούτη της πλήρους σήψης κι αποσάθρωσης των πάντων… όταν όμως μια κοινωνία μικρή ή μεγάλη κακοποιεί με αυτό τον τρόπο την ιστορία της, τότε το παρόν μα και το μέλλον της κατά διαόλου πάνε και δεν παν να λέν ό,τι θέλουν για ΠΡΟΟΔΟ οι δήθεν «προοδευτικοί» της εποχής μας…
μετά λύπης μου υπογράφω: Χαρούλα Κ. Κοτσάνη
