Σήμερα στην οικογένειά μας είπαμε ένα ακόμα μεγάλο αντίο στον δεύτερο πατέρα μας, τον θείο μας, τον καλό συγγενή μας. Αν και ανήκε στην τάξη των αρίστων ως επαγγελματίας, εμείς θα σας πούμε λίγα λόγια για τον άνθρωπο αυτόν που ζήσαμε δεκατρία χρόνια τώρα στο πλάι της μητέρας μας.
Ξυπνούσε το πρωί σιγοτραγουδώντας πως η ζωή είναι ωραία, και αφού μας καλημέριζε με το πιο πλατύ χαμόγελο, αφιερωνόταν στην επιστήμη του στο χώρο που αγαπούσε πιο πολύ από όλα. Το Γραφείο του! Από εκεί πάσχιζε όλη του τη ζωή να βοηθήσει το νησί του, τους αγαπημένους του, τους συγγενείς του, τους φίλους, τους χωριανούς, τους ξένους. Έκανε όνειρα και σχέδια να κτίσει, να ταξιδέψει, να ζήσει… και εμείς που δεν καταλαβαίναμε, γελούσαμε. Πόσο δίκιο είχε… Η ψυχή δεν γερνάει ποτέ, όσο και αν το σώμα παραιτείται και ο Γεώργιος Μαλαχίας είναι η απτή απόδειξη.
Σήμερα απελευθερώθηκε, ξαναέγινε παιδί και έφυγε για την αγκαλιά της μητέρας του που τόσο πρόωρα στερήθηκε και λαχταρούσε σε όλη την επίγεια ζωή του.
Καλό ταξίδι πατέρα, θείε Γιώργο, Γιωργάκη.
Μας δίδαξες και εμείς δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ!
Τα θετά παιδιά του
Γιάννης – Ζωή – Μαρία Γαγλία
Νίκος Καλαμάρας
