Αγαπητά μέλη της Ενωσης Γονέων Σχολείων Ικαρίας.
Χαίρομαι που η εκπομπή μου σας προβλημάτισε και σας έκανε ακόμα και να εκδώσετε ανακοίνωση για χάρη μου. Σας οφείλω λοιπόν μερικές διευκρινήσεις – απαντήσεις.
Ας ξεκαθαρίσουμε για αρχή τα βασικά:
Ότι οι Ενώσεις Γονέων, οι Ομοσπονδίες και οι Συνομοσπονδία Γονέων είναι όργανα που έφτιαξε και καθοδηγεί το ΚΚΕ δεν νομίζω πως χρειάζεται να το αποδείξω – Φαντάζομαι δεν το αρνείστε. Είναι κακό αυτό; Όπως θα ακούγατε (αν προσέχατε) και στην εκπομπή είπα ξεκάθαρα πως ασφαλώς και ΔΕΝ είναι. Εν τέλει, αυτοί οι γονείς κυρίως ενδιαφέρονται (ενδιαφέρεστε) για να συμμετάσχουν στα κοινά, αυτοί καθορίζουν και τα πράγματα αφού έχουν τις πλειοψηφίες στα συλλογικά όργανα. Και πολύ καλά κάνουν (κάνετε).
Και κάτι ακόμα…
Σε γενικές γραμμές οι θέσεις των Ενώσεων, των Ομοσπονδιών και της Συνομοσπονδίας Γονέων (δηλαδή του ΚΚΕ) είναι διαχρονικά σωστές και ασφαλώς σε κατεύθυνση διεκδίκησης ενάντια στην μόνιμη υποβάθμιση της Παιδείας από όλες τις κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια. Αυτό το είπα και στην εκπομπή (περίεργο που δεν το ακούσατε). Και μια τελευταία διευκρίνιση: Μέσα σε αυτό τον ορυμαγδό αυθαιρεσίας και αντιεκπαιδευτικών μέτρων που ζούμε, ασφαλώς και δεν βλέπω το ΚΚΕ στην αντίπερα όχθη. Προσωπικά εκτός από το να το ψηφίζω, έστω περιστασιακά, το τιμώ και το λογαριάζω σαφώς στην όχθη των λαϊκών αγώνων για την πρόοδο της κοινωνίας.
ΠΑΜΕ ΤΩΡΑ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ
Κάνει όμως λάθη το γονεϊκό κίνημα (και το ΚΚΕ);
Και κυρίως μπορεί να ασκήσει κανείς κριτική στο γονεϊκό κίνημα (και στο ΚΚΕ);
Για μένα η απάντηση είναι «Ναι» και στα δύο.
Για σας όποιος υποπέσει στο αμάρτημα να κάνει κριτική, αυτομάτως «πιάνει πάτο». Ας είναι.
Επί του προκειμένου:
Η θέση των Ενώσεων, των Ομοσπονδιών και της Συνομοσπονδίας Γονέων (δηλαδή του ΚΚΕ) ενόψει του ανοίγματος των σχολείων μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων και εν μέσω 50.000 ημερήσιων κρουσμάτων ήταν «Ανοιχτά σχολεία με επιπλέον μέτρα». Θα περίμενα στην επιστολή σας, ακόμα και αν δεν απαντάτε για τα θέματα που έθετα αλλά καταφεύγετε μόνο σε ύβρεις, να κάνετε έστω έναν απολογισμό. Πόσα επιπλέον μέτρα πάρθηκαν και πόσο απέδωσε αυτή η τακτική που εν τέλει επικράτησε ως συνολική θέση του γονεϊκού κινήματος; Εκτός αν είστε και εσείς όπως η κ. Κεραμέως ικανοποιημένοι με τα «χιλιάδες κρούσματα που βρήκαμε από τα self test και αλλιώς θα μας είχαν ξεφύγει».
Υπήρχε άλλη άποψη;
Εχω προσωπική εμπειρία, ως μέλος Συλλόγου Γονέων, που ανήκει στην οικεία Ενωση, Ομοσπονδία, Συνομοσπονδία κτλ, για το πώς καταπνίγηκε κάθε άλλη φωνή που έλεγε το αυτονόητο για μένα. Ότι δηλαδή «Κακώς ανοίγουν τα σχολεία». Πως σβήστηκε κάθε φωνή που πρότεινε πίεση στην κυβέρνηση ακόμα και (γιατί όχι) με κάλεσμα σε αποχή από το σχολείο τουλάχιστον για μία ή δύο εβδομάδες με ταυτόχρονη αναπλήρωση στο τέλος της χρονιάς. Θυμίζω πως τη λύση αυτή πρότειναν δημοσίως σοβαροί επιστήμονες (ενδεικτικά Καπραβέλος, Τζανάκης, Λινού, Λαζανάς, Παυλάκης κ.α.) αλλά και η ΟΛΜΕ. Ωστόσο, το «Κακώς Ανοίγουν» ή το «Να μην ανοίξουν» τα σχολεία υπό αυτούς τους όρους, ήταν κόκκινο πανί για εσάς. Αυτές ήταν οι «κακές λέξεις» που αρνήθηκαν με κάθε τρόπο να πουν οι Ενώσεις, οι Ομοσπονδίες και η Συνομοσπονδία Γονέων (δηλαδή το ΚΚΕ).
Γιατί άραγε;
Οσο κι αν αναρωτήθηκα το μόνο συμπέρασμα στο οποίο κατέληξα ήταν ότι είτε δεν θέλατε να ταυτιστείτε με θέσεις οργάνων που δεν ελέγχετε (π.χ. ΟΛΜΕ) ή ίσως και με άλλα κόμματα που υιοθέτησαν στην πορεία τις απόψεις αυτές. Κυρίως όμως συμπέρανα πως τα κλειστά σχολεία δεν εξυπηρετούν την επιδίωξή σας για διάλογο και για «ζύμωση» με τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς. Αυτό το τελευταίο θα ήταν ίσως και θεμιτό (προφανώς και το σχολείο χώρος κοινωνικής πάλης και ζύμωσης είναι), μόνο που σε αυτή την περίπτωση η ζύμωση που προτείνετε έγινε με όχημα τα παιδιά και εν μέσω 50.000 ημερήσιων κρουσμάτων. Προτείνατε από άλλο δρόμο και εσείς το ίδιο: Να ρίξουμε τα παιδιά μέσα στο ποτάμι και μετά να φωνάζουμε με όλη μας τη δύναμη για να έρθουν βάρκες να τα σώσουν. Και αυτό κατά τη γνώμη τη δική μου, αλλά νομίζω και χιλιάδων άλλων ανθρώπων, ήταν εγκληματικό λάθος.
Το είπα στην εκπομπή και το έγραψα ξεκάθαρα στο συνοδευτικό κείμενο:
Η κυβέρνηση θέλει ανοιχτά σχολεία για να μην δώσει άδειες ειδικού σκοπού και να μην βάλει σε κίνδυνο την οικονομία. Εσείς τα χρειάζεστε για να έχετε χώρο «ζύμωσης» με τη σχολική κοινότητα. Και στη μέση εμείς να πρέπει να αποφασίσουμε αν θα στείλουμε τα παιδιά εν μέσω 50.000 κρουσμάτων και με αστεία μέτρα προστασίας για να σώσουμε, είτε την οικονομία , είτε τις δικές σας ζυμώσεις.
Αρνηθήκατε στις ανακοινώσεις σας να πείτε έστω και μια φράση του στυλ «κατανοούμε τους γονείς που θα αρνηθούν να στείλουν τα παιδιά τους» (αν κάνω λάθος για την Ικαρία διορθώστε με). Με τη στάση σας αφήσατε ξεκρέμαστους χιλιάδες γονείς σαν κι εμένα που επιλέξαμε, με κοινωνικό, ψυχολογικό και οικονομικό κόστος, να μην στείλουμε τα παιδιά μας στο σχολείο μετά τις γιορτές.
Για τη στάση σας αυτή σάς άσκησα κριτική.
Ευχαριστώ για την εκτίμησή σας ότι έτσι «πιάνω πάτο». Ευχαριστώ και για τα σχόλια περί «σπρογγοκωλάριων» και «φτυσίματος». Πολύ εύκολα τα έχετε εκεί στο ΚΚΕ τα κοσμητικά και τη δημιουργία εχθρών εν γένει. Ευτυχώς που δεν είμαι πουθενά γραμμένος για να με «διαγράψετε»… Αφήνω στην κρίση των ακροατών και των αναγνωστών τη στάση και τη δική μου και τη δική σας.
Και κάτι τελευταίο:
Αν μη τι άλλο, ακούστε λίγο πιο προσεκτικά και όχι μόνο ό,τι σας βολεύει και «κουμπώνει» με τις προαποφασισμένες καταδικαστικές ανακοινώσεις σας. (Καταρχάς για το μεροκάματο των 80 ευρώ, το ανέφερε ακροατής σε μήνυμά του) Για το άλλο όμως, το σημαντικότερο που με εγκαλείτε, ποτέ δεν είπα να μην συμμετέχουν οι γονείς στους Συλλόγους των σχολείων τους (εξάλλου όπως σας είπα και εγώ συμμετέχω και σε δύο μάλιστα Συλλόγους). Αυτό που είπα είναι ότι πράγματι θέλει γερό στομάχι για να παλέψεις με κάθε διαφορετική νοοτροπία εκεί μέσα. Αλλά τελικά, απαντώντας (στην επόμενη εκπομπή) και σε απαξιωτικά σχόλια ακροατών για τους Συλλόγους Γονέων, είπα πως αν δεν παλέψεις εσύ και στον χώρο του σχολείου, θα αφήσεις κάποιους άλλους να πάρουν τις αποφάσεις για σένα. Δεν εννοούσα τότε εσάς αλλά ίσως και να το επιδιώκετε…
Με ειλικρινή, παρ’ όλα αυτά, εκτίμηση
και με τη βεβαιότητα ότι όλοι οι δρώντες δημοσιογραφικά, συνδικαλιστικά ή με όποιον άλλο τρόπο άνθρωποι επιδιώκουμε την κριτική και σεβόμαστε τη διαφορετική άποψη
Μάριος Διονέλλης
δημοσιογράφος
