ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΔΗΜΩΝ ΙΚΑΡΙΑΣ ΚΑΙ ΦΟΥΡΝΩΝ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Συνάδελφοι-ισσες ,
Πριν δύο μέρες στο λιμάνι του Πειραιά συνέβη το αδιανόητο. Ένας νέος άνθρωπος στην προσπάθεια του να επιβιβαστεί στο πλοίο Blue Horizon απωθήθηκε από άντρες του πληρώματος , έπεσε στη θάλασσα και πνίγηκε μπροστά στα μάτια όλων χωρίς να δεχτεί καμία βοήθεια .
Το ερώτημα γιατί διαπράττονται τόσο ακραίες πράξεις είναι αμείλικτο.
Η ευθύνη των συγκεκριμένων ανθρώπων που προέβησαν σ’ αυτήν τη πράξη είναι αδιαμφισβήτητη αλλά δεν αρκεί για να ερμηνευτεί ένα τέτοιο γεγονός .
Ζούμε σε μια κοινωνία σε αποσύνθεση όπου η κοινωνική συνοχή έχει διαρρηχθεί και η αλληλεγγύη ανάμεσα στα μέλη της αποτελεί ζητούμενο .Μια κοινωνία που συνηθίζει τη βαρβαρότητα και την απαξίωση της ανθρώπινης ζωής .
Είναι όμως φυσικά φαινόμενα όλα αυτά; Οι σχεδόν 40 χιλιάδες νεκροί της πανδημίας , οι 57 νέοι άνθρωποι που σκοτώθηκαν στα Τέμπη , οι νεκροί από τα όλο και πιο συχνά εργατικά ατυχήματα , οι πνιγμένοι και οι καμένοι από τις πλημμύρες και τις πυρκαγιές ,οι εκατοντάδες χιλιάδες ρημαγμένοι πρόσφυγες , όλα αυτά είναι μοιραία και αναπότρεπτα; Ή μήπως αν είχαμε οργανωμένο δημόσιο σύστημα υγείας , αν δεν ιδιωτικοποιούνταν οι σιδηρόδρομοι, αν δεν νομοθετούνταν ακραία αντεργατικά μέτρα , αν γινόταν αντιπλημμυρικά και αντιπυρικά έργα και αν οι πόλεμοι δεν επεκτείνονταν σε ολοένα και περισσότερες χώρες της γης , όλα αυτά θα αποφεύγονταν;
Οι θάνατοι και οι καταστροφές είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών που στόχο έχουν να αυξήσουν το κέρδος μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, παραδίδοντας τους την εκμετάλλευση των δημοσίων αγαθών και μετατρέποντας την αξία της εργατικής δύναμης σε προϊόν χαμηλού κόστους .
Γιατί δημόσιο αγαθό είναι το σύστημα υγείας που διαλύθηκε και παραδίνεται κομμάτι-κομμάτι σε ιδιωτικούς ομίλους , οι συγκοινωνίες που χαρίστηκαν σε στρατηγικούς επενδυτές ,ο φυσικός πλούτος που καταστρέφεται για να παραχωρηθεί για εμπορική και βιομηχανική χρήση .
Για να γίνουν όμως όλα αυτά γρήγορα και χωρίς αντιδράσεις χρειάζονται ένα λαό που συνηθίζει το θάνατο και αποδέχεται αυτή τη δυστοπική πραγματικότητα , ένα λαό που οδηγείται στον εκφασισμό, γιατί φασισμός είναι η απαξίωση του ανθρώπου και της ανθρώπινης ζωής .
Η ευθύνη όλων μας και η ελπίδα βρίσκεται στην αντίσταση σε όλα αυτά , στους οργανωμένους αγώνες που δίνει ο λαός μας μέσα από τα σωματεία του για την κατάργηση των αντεργατικών νόμων , για την περίσωση των λαϊκών κατοικιών από τα κοράκια των τραπεζών ,για την προστασία του φυσικού πλούτου , για την ανακούφιση των ρημαγμένων είτε πρόκειται για Έλληνες είτε για ξένους .
Το ζήτημα είναι ταξικό .Η φτωχοποίηση του λαού μας εκτοξεύει τα κέρδη λίγων μεγαλοκεφαλαιούχων , η διάλυση της ζωής μας γι’ αυτούς είναι ευκαιρία .
Ή ΑΥΤΟΙ Ή ΕΜΕΙΣ
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΕΚΦΑΣΙΣΜΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΑΞΙΖΟΥΝ
ΤΟ ΔΣ
ΙΚΑΡΙΑ 08/09/2023
